Z okazji premiery książki Richarda Granta Najgłębsze Południe (tł. Janusz Ruszkowski) w dniach od 12 do 18 lipca kupicie wybrane tytuły z serii Amerykańskiej z 30% rabatem.

Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła 45a/56 (wejście od ul. Nowolipki; pon. – pt. 11-19, sob. 10-15).

Gościem Radia Koncao był Tomasz Lada. W audycji opowiedział o swojej książce Zagrani na śmierć. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy!

„Żegnając się z Hongkongiem, ostatni gubernator, Chris Patten, mówił o rusztowaniu, które zbudowali Brytyjczycy – o systemie prawnym, niezawisłych sądach, nowoczesnym prowadzeniu biznesu czy wolnej prasie. Po czym dodał, że wszystko inne zostało osiągnięte dzięki pracowitości i talentom Chińczyków. Wydaje się więc, że sukces Hongkongu jest rezultatem tego brytyjsko-chińskiego połączenia, w którym – nie zapominajmy – była dyskryminacja i rasizm, jak w każdym innym systemie kolonialnym” – mówi Piotr Bernardyn w rozmowie z Mikiem Urbaniakiem.

„Chcę, żeby wszyscy zrozumieli, że przemoc wobec kobiet jest globalną epidemią, z której nigdy nie wyszliśmy i której nigdy nie przerwaliśmy” – powiedziała Sonia Faleiro w rozmowie z Anną Piekutowską dla Radio TOK FM.

„Dla mnie państwem upadłym jest kraj, w którym wszystko działa dobrze tylko dla tych, którzy mają wpływy lub pieniądze, a tak jest właśnie w Indiach. Doświadczenie Padmy i Lali było ściśle powiązane z niską kastą, do której należały, z klasą społeczną, z której się wywodziły, z biedą, z miejscem, w którym żyły” – mówi Sonia Faleiro w wywiadzie dla Newsweek Polska. Z autorką reportażu Porządne dziewczyny (tł. Hanna Jankowska) rozmawiał Jacek Pawlicki.

O tym, jaką rolę w życiu odgrywa literatura i o tym, czy dobra literatura musi być szczera, Aldonie Łaniewskiej-Wołłk opowiedział Gabriel Krauze, autor powieści Tu byli, tak stali. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy.

W dniach od 5 do 11 lipca kupicie książki na dobry początek wakacji z 30% rabatem.

Promocja obowiązuje na czarne.com.pl i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła II 45a/56 (wejście od ul. Nowolipki; pon. – pt. 11-19, sob. 10-15).

Z Gabrielem Krauzem, autorem powieści Tu byli, tak stali, rozmawiał Bartosz Józefiak: „W takim miejscu jak South Kilburn uczysz się, że życie jest brutalne i musisz walczyć o swoje miejsce w stadzie. Ale to straszne uproszczenie, jeśli stawiamy znak równości między przestępczością a biedą. To obraża wszystkich mieszkańców South Kilburn, którzy uczciwie pracują i nigdy nie byli kryminalistami. To tylko niewielka grupa młodych ludzi ma nihilistyczne podejście do życia, które pcha ich w stronę przestępczości. Jasne, wielu z nich pochodzi z dysfunkcyjnych rodzin, chodzili do słabych szkół, a w domu im się nie przelewało, ale są też inni, w tym ja, którzy mieli kochające rodziny, ale jednocześnie czują ciągotę do przemocy, niebezpiecznego życia i sławy zdobytej w walce”.

O fenomenie popularności Poli Raksy, o realiach życia w czasach, kiedy stała się sławna, ale też o tym, co można znaleźć w archiwalnych numerach „Zwierciadła”, opowiada autor książki Poli Raksy twarz Krzysztof Tomasik. Rozmawia Zofia Fabjanowska-Micyk.

Z Gabrielem Krauzem, autorem powieści Tu byli, tak stali (tł. Tomasz S. Gałązka), rozmawiał Kamil Dachnij: „Jeśli chcesz pisać autentycznie, nie możesz pomijać bolesnych spraw, uciekać od własnych słabości, musisz się odsłonić. Bo jeśli pragniesz, by czytelnicy połączyli się z twoim światem, w tym przypadku pełnym przemocy, musisz im pokazać także prawdę o porażce, o bólu. Wielu brytyjskich pisarzy dziś unika tego, dlatego uznaję ich twórczość za pretensjonalną i oderwaną”.

„Książka skupia się na życiu białej rodziny Swartów i sposobach, w jaki jej członkowie doświadczają świata. A prawda jest taka, że dla większości białych mieszkańców RPA czarni ludzie są, jeśli można tak powiedzieć, niezupełnie realni. Wyglądają inaczej, zachowują się inaczej, żyją inaczej. Chciałem znaleźć literacki ekwiwalent dla tego uczucia. […] Centralny problem w powieści to permanentna nieobecność istotnych bohaterów. Odbiorca ma się zastanawiać, dlaczego jest tu tyle niewypełnionej przestrzeni”. Z Damonem Galgutem, autorem nagrodzonej Bookerem Obietnicy (tł. D. Żukowski), rozmawiał Piotr Kofta.

O tym, czy czas może być bohaterem powieści. O tym, czy „Obietnicą” Galgut wieści kres białego pisarstwa w Afryce. Oraz o tym, dlaczego – choć akcja książki toczy się aż w RPA – tak łatwo nam się utożsamić z losem bohaterów – opowiadają: Grzegorz Jankowicz – krytyk, tłumacz, filozof literatury i Urszula Pieczek – redaktorka, autorka, tłumaczka. Fragmenty „Obietnicy” Damona Galguta w przekładzie Dariusza Żukowskiego czyta Anna Apostolakis. Wydawczynią podcastu jest Magda Gołdanowska. Nagranie: TakTo. Podcast znajdziecie na stronach Anchor.fm, Spotify, Apple Podcasts, Stitcher, Google Podcasts, Castbox oraz RadioPublic.

Na pytanie, czy autor powieści Tu byli, tak stali żałuje tego, jak wyglądała jego przeszłość, Krauze odpowiada: „Nie, ponieważ życie z żalem jest ciężkim brzemieniem. Jedyną rzeczą, na którą mogę mieć wpływ, jest moja przyszłość. A jeśli żyję z żalem, to trzymam się przeszłości. Nie jest też tak, że nie mam żadnych wyrzutów sumienia z powodu zranienia moich rodziców czy niektórych aspektów autodestrukcji. Z drugiej strony, to, kim jestem teraz, jest sumą tych wszystkich doświadczeń. Nie mogę więc tego żałować, bo to właśnie doprowadziło mnie, że jestem tu i teraz”. Zachęcamy do lektury wywiadu.

„Od samego początku istotą homo sapiens, jako osoby świadomej, społecznej, jest dążenie do wykraczania poza ograniczenia biologii, samodoskonalenie się i dążenie do rozwoju. Chociaż, paradoksalnie, prowadzi to do wykraczania poza kondycję ludzką i wkraczania w kondycję postludzką” – mówił Łukasz Kamieński, autor książki Mimowolne cyborgi, w audycji Wybieram Dwójkę.

Gdzie kończy się człowiek, a gdzie zaczyna się maszyna? Z Łukaszem Kamieńskim, autorem książki Mimowolne cyborgi, na antenie Radia Kraków rozmawiał Mateusz Demski.

Gabriel Krauze, autor powieści Tu byli, tak stali mówił w rozmowie z Darią Porycką: „W tym maczystowskim świecie i kulturze trudno jest okazywać emocje i wrażliwość, ale byłem przekonany, że jeśli chcę pisać o życiu na ulicy, przemocy, nihilizmie i braku empatii, muszę również opowiedzieć prawdę o moich lękach i bólu. Pisząc o sprawach osobistych, najbardziej przejmowałem się tym, jak inni będą się z tym czuli”.

Z laureatem Nagrody Bookera za książkę Obietnica Damonem Galgutem rozmawiał Michał Nogaś: „Muszę się zresztą do czegoś przyznać: nie do końca wierzę, że posiadłem dar opowiadania w tradycyjny sposób, przekonania czytelnika, że moja fikcja może imitować świat rzeczywisty. Głos, który wykorzystałem w »Obietnicy«, pozwolił mi poradzić sobie z tym przeświadczeniem. Nie chciałem udawać, że wiem wszystko o bohaterach, przeciwnie – czasem dopadało mnie poczucie przejmującej pustki”.