Poruszająca lektura. Coś więcej niż tylko studium samotności.
Marcin Zegadło, Księgozbiry, facebook.com
- Wyprawa z nią przez rozmaite odsłony „dziewczynkowatości” obfituje w wiele zaskoczeń. Jest kunsztownie uszyta, dygresyjna, ale utrzymuje stałą linię melodyczną, meandruje w nieoczywisty sposób wśród wielu tematów i motywów, porusza się między popkulturą a kulturą wysoką.Kinga Dunin, krytykapolityczna.pl
- facebook.com
Książkę Weroniki Murek poleca Michał Nogaś i rozmawia z autorką Dziewczynek w swoim podcaście literackim. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy!
- Reportaż napisany jest oszczędnym, powściągliwym stylem. Autor trzyma emocje na wodzy, nie daje upustu oburzeniu czy moralnemu wzmożeniu. Przygląda się, analizuje, opisuje. I może właśnie ta powściągliwość sprawia, że Las zbliża się powoli jest książką tak wstrząsającą. Nie jest to łatwa lektura. Nie jest to też lektura, o której szybko zapomnicie. To bolesne świadectwo nie tylko czasu i miejsca, nie tylko zbiór refleksji o bycie kształtującym świadomość i zaważających na życiowych wyborach okolicznościach. To również wstrząsająca wiwisekcja mechanizmów ludzkiej pamięci i odpowiedzialności zbiorowej.Anna Plewa, gloskultury.pl
- Medycyna obiecuje, że po zażyciu właściwego lekarstwa, po wysmarowaniu się odpowiednią maścią, ustąpią wszelkie bóle. Ból kolana, ból istnienia, ból krzyża i ból przemijania. [...] Autor Atul Gawande, amerykański lekarz, dziecko hinduskich imigrantów, przypomina, że upływu czasu i zużywania się mechanizmu, jakim jest ludzki organizm, oszukać się nie da.Maciej Wierzyński, tvn24.pl
30% rabatu na książki o relacjach człowieka z naturą!
Tytuły objęte promocjąZ okazji premiery reportażu Johna Vaillanta Tygrys (tł. Jan Rybicki) w dniach od 24 do 30 stycznia kupicie wybrane tytuły o relacjach człowieka z naturą z 30% rabatem.
Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła II 45a/56 (pon. – pt. 11-19, sob. 10-15).
Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.- dwutygodnik.com
„Chciałam pozostać przy temacie dziewczynek ze względów egoistycznych: odczarować ten temat dla siebie samej, odelżyć, dodać mu światła”. Z Weroniką Murek, autorką książki Dziewczynki, rozmawiała Agnieszka Sowińska.
- Czerpiąc z ludowych podań, wydarzeń historycznych oraz motywów kulturowych zakorzenionych w podświadomości zbiorowej, autorka tworzy galerię osobliwych narratorów, którzy poruszają uniwersalną, często bolesną tematykę, np. przebaczenia, radzenia sobie ze śmiercią bliskiej osoby, praw kobiet, jednocześnie wnosząc do niej swój indywidualny, niepowtarzalny element.Natalia Wesołowska-Basista, gloskultury.pl
- Nikogo nie wywyższa, wszyscy są tu równi — i przyznać trzeba, wciąż brakuje we współczesnej literaturze tak trafnego i sprawiedliwego spojrzenia na sposób, w jaki stworzył się świat, na to, co zapisała dla nas natura.Nogaś na stronie, facebook.com
- „Dolina kwiatów” to chwilami wstrząsająca, w innym miejscu ironiczna, ale zawsze wyjątkowo inteligentna opowieść o wartościach, które szukają sobie w nas miejsca, niezależnie od tego, pod jakim niebem żyjemy.Marcin Zegadło, Księgozbiry, facebook.com
- polsatnews.pl
„Polacy nie mają alternatywy dla mieszkań dewelopoerskich” – mówi Łukasz Drozda, autor książki Dziury w ziemi, w programie „Raport” w Polsat News. Reportaż o patodeweloperce możecie obejrzeć w połowie 23 minuty odcinka.
- Łukasz Lamża, dziennikarz naukowy i filozof, jak zwykle udziela uczciwych i głębokich odpowiedzi na pozornie proste pytania. Jego najnowsza książka skupia się na słowach: rasa, choroba, inteligencja, płeć. Warto sięgnąć po tę książkę.„Dziennik Polski”, DZ./ Nr 16 z dn. 20.01.23
- „Gambit orangutana”, opowiadając szachowe historie, zabiera nas w tę wędrówkę wyobraźni, która przywraca szachom ludzki wymiar. Właśnie dlatego jest to książka potrzebna i ważna.Paweł Łyżwiński, dzismis.com
- [...] W „Gambicie orangutana” jest jakaś magia, która każe czytać dalej – może to jakaś tęsknota za minioną epoką, czasami świetności uzdrowisk, gdzie czas zdawał się płynąć wolniej.Dagmara Marcinek, kulturatka.pl
- Według Ypi każda ideologia jest opresywna i odbiera wolność, tylko za po mocą innych środków. „Mój świat jest równie odległy od wolności jak tam ten, z którego próbowali się wydostać moi rodzice”, pisze w zakończeniu.Joanna Rochowicz, „Polska Zbrojna”, M./ Nr 1 z dn. 01.23
- Książka katalońskiej pisarki to zaproszenie do myślenia o wspólnocie. To także oda do natury, której jesteśmy przecież częścią. To opowieść o jej sile. Zresztą o sile mówi sam tytuł – (…) to zapowiedź wielogłosu w tej opowieści, a czytelnik niech zgadnie, kto opowiada.Joanna Wiśniowska, „Gazeta Wyborcza Wysokie Obcasy”, Nr 11 z dn. 14.01.23
- Powieść Claire Keegan jest subtelniejsza, zbudowana na aluzjach, obrazach i zapachach (np. keksu i ekskrementów). Nie surowość i bezduszność sióstr poraża tu przede wszystkim, ale zmowa milczenia dla świętego spokoju.Aleksandra Żelazińska, polityka.pl
- To jest jednak książka pełna nadziei i to wcale nie naiwnej. Do tego irlandzka pisarka hołduje cnocie powściągliwości: wszystko mieści się na osiemdziesięciu stronach, Claire [Keegan] pisze wprost, zwięźle, rzeczowo, pięknie w taki nieco oldskulowy sposób, ona wie, że w literaturze naprawdę nie chodzi o cyzelowanie zdań, tylko o opowiadanie o ludziach.Poczytany, Tomasz Pindel, facebook.com
- Z książki bije tęsknota za miastem, którego już nie ma – powojenną stolicą świata sztuki jeszcze sprzed czasów zakrojonej na szeroką skalę gentryfikacji, która ogarnęła Nowy Jork pod koniec ubiegłego wieku. Mekką artystów osobnych.Aleksander Świeszewski, polityka.pl
- Jeśli chcecie powspominać jak to kiedyś było, lubicie old-schoolowy klimat heavy metalu lub chcecie kogoś z waszych znajomych wkręcić w ten diabelski gatunek – sprawdźcie tę książkę, a nie pożałujecie!Mikołaj Lipkowski, moviesroom.pl
- Książka „Milczące bliźniaczki” [...] Wnika w istotę bliźniactwa, zostawiając czytelników z uczuciem smutku i poruszenia.Mirosława Łomnicka, „Magazyn Literacki Książki”, M./Nr 12 z dn. 01.12..22
- Szukanie korzeni tysiące lat wstecz, niesłużące wytwarzaniu hierarchii, udowadnianiu lub negowaniu historycznych praw do określonych terytoriów, nieprzedkładanie jednej kultury ponad inną jest nie tylko fascynującą strategią narracyjną, ale być może jedyną niekontrowersyjną metodą opowiadania o przeszłości.Ewa Glubińska, szuflada.net
- [...] Ilona Wiśniewska wsłuchuje się w każdy problem, z empatią opowiada o tragediach i wykluczeniu, jakie dotykają mieszkańców „krańca świata”. Nie można oprzeć się wrażeniu, że opisała świat, który znika i zaraz go nie będzie.„Przewodnik Katolicki”, T./Nr 2 z dn. 15.01.23
- [Kasper Bajon] Ze swobodą i erudycją wędruje przez stare i nowe czasopisma, książki, zagłębia się w swoją pamięć, gdy grał w szachy z dziadkiem i ojcem, śledzi w historii rodziny nawiązania do historii polskich szachów.Leszek Bugajski, „Wprost”, T./Nr 3 z dn. 16.01.23
- W rzeczywistości, w której istnieją tabletki „na wszystko”, trudno zaakceptować to, że na śmierć nie ma lekarstwa. Lekarze i lekarki umieją powiedzieć nam, jak żyć, ale nie jak umrzeć.Jakub Wojtaszczyk, vogue.pl
