W tym strasznym czasie łączymy się myślami z naszymi autorkami i autorami z Ukrainy, z ukraińskimi przyjaciółmi i nieznajomymi. Jesteśmy wstrząśnięci ogromem zła, jakie dotyka naszych wschodnich sąsiadów. SOLIDARNI Z UKRAINĄ!

Miasto bajka Pauliny Siegień, Izbica, Izbica Rafała Hetmana oraz Wszystkie okna dla oknówek Pawła Pstrokońskiego znalazły się pośród tytułów nominowanych do nagrody Pióro Roku przyznawanej najlepszemu debiutowi literackiemu.

Głosy w plebiscycie możecie oddawać pod poniższym linkiem.

Z okazji premiery książek Anny Sawińskiej Przesłonięty uśmiech oraz Sary Marcus Do przodu, dziewczyny! (tł. A. Wojtasik) w dniach od 1 do 7 marca kupicie wybrane tytuły o kobietach z 30% rabatem.

Promocja obowiązuje na czarne.com.pl i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła II 45a/56 (wejście od ul. Nowolipki; pon. – pt. 11-19).

O książce To jest wasz kraj, to jest mój kraj oraz o jej recepcji, w audycji Poranek Dwójki opowiedział tłumacz autobiograficznej opowieści Woody'ego Guthriego Tomasz S. Gałązka.

„Opowiadam o dzieciach, które Majzels znalazł w 1947 r., ale ich losy – każde z nich przeżyło cudem, przypadkiem – to też opowieść o żydowskich dzieciach, które nie przeżyły” – mówi Anna Bikont w rozmowie z Katarzyną Czarnecką.

Przewóz Andrzeja Stasiuka Książką Roku 2021 według „Magazynu Literackiego KSIĄŻKI”.

„Człowiek nie jest samotną wyspą lecz elementem skomplikowanej, społecznej układanki. Jego cierpienie, choć często niezauważane, ma wpływ na całe społeczeństwo” — z Anetą Pawłowską-Krać o jej reportażu Głośnik w głowie. O leczeniu psychiatrycznym w Polsce rozmawiała Aleksandra Suława.

„Wydaje mi się, że lepiej jest świadomie pamiętać. To nie wynika z moich rozmów z ocalałymi, ale z wykształcenia i doświadczenia jako psycholożki i psychoterapeutki. Chyba nie można nie pamiętać. To i tak wraca. Ci ludzie, którzy nic nie opowiadali i nie pamiętali, po nocach krzyczeli, śnili koszmary, a pod koniec życia się trzęśli i powtarzali jakieś polskie słowa, dla ich rodzin niezrozumiałe. Czy można uciec od pamięci o zamordowanych rodzicach, o zamordowanym narodzie?” – mówi Anna Bikont w rozmowie z Alanem Rynkiewiczem.

„Ja jak wielu w stosunku do Zakopanego miałem okres wielkiego gniewu i dramatycznego zniechęcenia. O to jest łatwo. Nie mówię, że wiele rzeczy, które się dzieją w Tatrach i w okolicy, w której żyję, podoba mi się i mnie zachwyca. Ale niedawno schodziłem z psem z Butorowego Wierchu, był piękny jesienny dzień. Popatrzyłem na Tatry, na obraz, który widziałem setki razy. Zastanawiałem się, czy w takich chwilach możemy sami troszkę się zbawić. W tych strasznościach, które napierają i wydają się być nieprzezwyciężalne i coraz bardziej spotworniałe”. Aldona Łaniewska-Wołłk rozmawiała z Kubą Szpilką, autorem książki Chodząc w Tatry.