- Dzięki lekturze książki „Wedlowie” poznamy bliżej nie tylko sylwetki członków tej niezwykłej rodziny. Dostaniemy również ciekawie opisaną historię rozwoju Warszawy oraz bogaty obraz jej życia codziennego. Ale to nie wszystko, ponieważ mamy też w książce fascynująco opisane początki, nazwijmy to ogólnie, przemysłu cukierniczego nad Wisłą oraz przegląd dosyć inspirujących technik i strategii marketingowych stosowanych w biznesie.Joanna Kapica-Curzytek, esensja.pl
- Ernaux pokazuje się jako rewolucjonistka pisania, a zarazem autorka wyrosła z pięknej szkoły prozatorskiej Prousta i Flauberta. A pamięć jest szczególnym bohaterem jej powieści.Kamila Dzika-Jurek, „Newsweek Polska”, T./Nr 6 z dn. 07/13.02.22
„Mój ojciec musiał podejmować takie decyzje, które normalnie podejmowałby ktoś dorosły. Decyzje polegające na tym czy uciekać, czy uciekać dziś wieczorem, rano… Co robić kiedy palą dom? Te koszmary, które znamy z opowieści o rzezi wołyńskiej, choćby z filmu Smarzowskiego… Tego wszystkiego doświadczył mój ojciec jako dziesięciolatek. W jego wspomnieniach pojawiają się takie zdania: »nie ufałem nigdy piwnicom«. Ludzie chowali się w piwnicach, albo uciekali w pole. Ojciec był za tym, żeby uciekać w pole…”.
Katarzyna Surmiak-Domańska gościła w podcaście Katarzyny Janowskiej „Awantura o kulturę”. Punktem wyjścia do rozmowy była książka Czystka.„Postanowiłam dowiedzieć się więcej. Historie, o których czytam w archiwach, kończą się najczęściej w czasie wojny albo w latach powojennych. Często wyobrażałam sobie późniejsze losy tych ludzi. Tym razem zdecydowałam, że sprawdzę. Na liście w sprawozdaniach Majzelsa było ponad trzydzieścioro dzieci. Uznałam, że jak znajdę dziesięcioro z nich, napiszę książkę. Znalazłam trzydzieścioro”.
Polecamy wywiad z Anną Bikont. Z autorką Ceny rozmawiali Michał Nogaś i Wojciech Szot.- Nieczęsto mam takie wrażenie, ale czuję, że „Lata” Ernaux to prawdziwe arcydzieło. Każde użyte słowo zostało dokładnie przemyślane, wszystkie mają swoje miejsce – gdyby usunięto choć jedno z nich książka straciłaby na wartości i byłaby niepełna.Marcin Mieteń, kulturanacodzien.pl
- Punktami orientacyjnymi opowieści Ernaux są fotografie i filmy, na których się znajduje. Zatrzymuje się przy nich i próbuje uchwycić, czy raczej przypomnieć sobie, co dziewczynka, dziewczyna, kobieta na zdjęciach czuła, i co myślała. Jak swoim strojem chciała się wpisać w panującą modę, co czytała, czego słuchała, jaką miała pozycję w społeczeństwie. Te punkty orientacyjne nie zaburzają wartkiego nurtu wciągającej bez reszty powieści.Karolina Rychter, newsweek.pl
„Przewóz” Andrzeja Stasiuka z nominacją do O!Lśnień za rok 2021! Ruszyło głosowanie w plebiscycie O!Lśnienia – Nagrody Kulturalnej Onetu i Miasta Kraków. Głos na najlepszego twórcę można oddać do 25 lutego tutaj:
- Aneta Pawłowska-Krać nie poprzestaje na rozmowach z pacjentami i byłymi pacjentami. Stara się spojrzeć na temat leczenia psychiatrycznego szerzej. Porównuje systemy – ten działający u nas i skandynawski. Odwiedza oddziały i prowadzi wywiady z terapeutami. W efekcie jej książka zyskuje szerszą perspektywę i przynajmniej częściową odpowiedź na pytanie – dlaczego w Polsce to nie działa?Anna Król, newsweek.pl
„Dopóki nie opowiemy sobie szczerze, co się wydarzyło, dopóki ofiary nie zostaną opłakane, nic się nie zmieni i nie ruszymy do przodu. Od wybuchu wojny minęło ponad 80 lat, a ludzie nadal boją się mówić otwarcie o tym, co działo się w ich miejscowościach. To chyba o czymś świadczy”. Z Patrycją Dołowy, o jej najnowszej książce Skarby, rozmawiał Mike Urbaniak. Zachęcamy do lektury wywiadu.
W magazynie „Moje książki" rozmowa Magdaleny Mikołajczuk z Jędrzejem Pasierskim - tuż przed premierą Gniazda, piątej część cyklu z komisarz Niną Warwiłow w roli głównej. Polecamy!
- Francuska pisarka urodzona w czasie II wojny światowej, kreśli w tej autobiografii nie tylko swoją postać, ale też postać kobety-mieszkanki XX-wiecznej Europy w ogóle. [...] pisze o tym z dystansem, ironią, bardzo świadomie.Maria Mazurek, „Polska Gazeta Krakowska”, DZ./Nr 28 z dn. 04.02.22
- Czy mózgi kobiet i mężczyzn naprawdę się różnią? Dlaczego mniej jest wśród kobiet fizyczek, inżynierek, matematyczek? Brytyjska dziennikarka naukowa Angela Saini bierze pod lupę popularne poglądy i uważnie je sprawdza.Aleksandra Żelazińska, „Zwierciadło”, M./Nr 3 z dn. 03.22
- Autorka wyczuwa rytm Izmiru, wsłuchuje się w głosy jego mieszkańców i przybyszy, szanuje historię. I zabiera nas w fantastyczną podróż!wolnadroga.pl
- Wspaniała książka o pamięci i o tym, co zostaje z długiego życia.Bartek Kamiński, Big Book Cafe, youtube.com
- Rzadko się zdarza, żeby ktoś potrafił tak pięknie pisać o nieszczęściu i śmierci, a autorce ta sztuka się nad wyraz udała […]. Wspaniała książka.Iwona Rusek, Program II Polskiego Radia, polskieradio.pl
- Uważam, że jest to bardzo dobry debiut prozatorski.Małgorzata Szymankiewicz, Program II Polskiego Radia, polskieradio.pl
- To rejestr obrazów, haseł, rozmaitych okoliczności życia. Zapamiętane gesty, słowa, slogany, wydarzenia polityczne. Towary, filmy, książki. Ernaux tworzy swoją opowieść, wyłapując znaki czasów, w których jej życie było zanurzone. Coraz więcej wolności, coraz więcej konsumpcjonizmu, nadzieje i ich utrata. Kluczowe wydarzenia polityczne i obyczajowe drobiazgi.Kinga Dunin, krytykapolityczna.pl
- [...] uczciwa próba wiwisekcji miasta, do którego minęło pierwsze zakochanie i trwa właśnie etap dostrzegania wad, ale jest to związek, w którym chce się trwać, i chce się dowiedzieć, dlaczego inni mimo wiecznych narzekań na wieczne miasto chcą tu zostać.Łukasz Saturczak, tworczosc.com.pl
- Formy są krótkie, zwięzłe i śpiewne, obrazy nagłe. Znać w nich poezję, też żałobne (żałosne) zawodzenie. Przekleństw autorka używa wręcz pięknie, z wprawą i wyczuciem, czasem, żeby już się tak nie jątrzyło w tekście.Justyna Wysocka, tlusty.substack.com
- Uczmy się akceptować ludzi. Gdyby to ode mnie zależało, zarządziłabym narodowe czytanie Hołuba.Małgorzata Babula/ Fundacja Tu Kultura, facebook.com
- Jestem fanką tytułu najnowszej powieści Jędrzeja Pasierskiego. Jego liczne możliwości interpretacyjne są wręcz ożywcze. Mamy więc gniazdo, które może być rodzinnym schronieniem (także dla mordercy), ale też w domyśle gniazdo os, z którymi musi sobie poradzić komisarz Warwiłow. Mamy także gniazdo jako przenośnię złudnego poczucia bezpieczeństwa oraz gniazdo żmij, skąd już tylko krok do żmii wyhodowanej na własnym łonie. Kto zatem? W kim zagnieździło się zło?Paulina Stoparek, zbrodniawbibliotece.pl
- Patrycja Dołowy nie napisała książki o żydowskich rzeczach i żydowskich skarbach. Ten reportaż jest o polskim braku odwagi do konfrontowania się z własną wstydliwą historią i postawami, które mogą zawstydzać. [...] „Skarby” to napisana z wyrozumiałością, bez oskarżeń i uproszczeń, rozumna i stroniąca od ocen literatura faktu. Fakty w tej historii mówią same za siebie.Marcin Zegadło, Księgozbiry, facebook.com
- [...] mamy do czynienia z fenomenem szczególnym, choć nie jedynym w historii literatury amerykańskiej, jest to mianowicie tekst, który (tak jak piosenki Guthriego) bardziej należy do kultury słowa mówionego niż pisanego (drukowanego).Mirosław Pęczak, „Polityka”, T./Nr 6 z dn. 02/08.02.22
- Książka jest dramatycznym wezwaniem SOS skierowanym do polityków. Pokazuje rozległe zaniedbane obszary, którym należy się poważne zainteresowanie, inaczej zsuną się w zapaść ostatecznie.Przemysław Trzeciak, „Nowe Książki”, M./Nr 1 z dn. 01.22
- Nacechowana osobistymi refleksjami opowieść Wiśniewskiego może się okazać przydatna dla osób poszukujących międzypokoleniowego porozumienia [...]. Jest też w książce sporo o wykluczaniu z cyfrowego świata, o wątpliwym cyber/opty/pesy/mizmie. I pogodny dystans do rzeczywistości, która nie wiadomo jak się rozwinie.„Nowe Książki”, M./Nr 1 z dn. 01.22