Mukherjee dowodzi, że muzyka komórek, rodzaj sekretnego języka, ujawnić się może w holistycznym ujęciu, gdy przedstawiamy komórkę jako element więziotwórczy, część wzajemnych połączeń, interakcji z otoczeniem oraz z różnymi gałęziami nauk i języków.
Monika Ładoń, artpapier.com
- Mantel, której styl cechuje precyzja wypowiedzi, swego rodzaju oszczędność w konstruowaniu zdań, doskonale zdaje sobie sprawę, że „pisanie o własnej przeszłości jest jak błądzenie po domu, w którym wybiło korki” – akt dokonujący się w nadziei, że machając ręką po omacku, natrafi się na jakiś punkt odniesienia, na odrobinę stabilności.Wit Pietrzak, noweksiazki.com.pl
- „Głowa węża” wykracza daleko poza opis metod działania świata przestępczego. To książka w równym stopniu o wierze w mit amerykańskiego snu – i o jego społecznym bankructwie. Historia Siostry Ping to opowieść o tragicznych losach jednostek, na które wpływa globalizacja i jej procesy, i o słabościach amerykańskiego systemu ekonomiczno-politycznego.Michał Choiński, wyborcza.pl
- Rina Raphael, amerykańska dziennikarka od lat zajmująca się branżą „beauty", w doskonałym reportażu […] opisuje, jak chęć zdrowego życia przekształciła się w morderczy wyścig.Wojciech Szot, wyborcza.pl
- Czytelnik ma możliwość nie tylko poznać dramatyczne losy niewinnych ofiar wojny, ale także dowiedzieć się, co działo się z nimi po wojnie, spojrzeć na ich życiorys również przez pryzmat wspomnień ich własnych dzieci.Monika Wnuczek-Liwoch, historykon.pl
- „Wszystkie moje rewolucje” to powieść głęboko humanistyczna, oswajająca wszelką inność, pokazująca, jak trudno niekiedy pogodzić się z własną tożsamością, a co dopiero odkryć ją przed innymi. „Wszystkie moje rewolucje” to istny konglomerat zagadnień i fabuł, mieści w sobie elementy powieści historycznej, psychologicznej analizy, silne akcenty społeczno-polityczne z domieszką sensacji i głęboką nutą orientalnego posmaku.sztukater.pl
- Autorce udaje się dobrze oddać dynamikę nieprzewidywalności wpisaną w dzieciństwo przeżywane podczas czasów szczególnych. Ten niepokój, napięcie, nagłość wypadków dobrze wybrzmiewają wtedy, kiedy autorka umieszcza obok siebie wiele różnych głosów.Bernadetta Darska, bernadettadarska.blogspot.com
30% rabatu na książki z serii Reportaż!
Z okazji premiery książki Thomasa Orchowskiego Pasterzy jest coraz mniej w dniach od 15 do 21 lipca kupicie wybrane tytuły z serii Reportaż z 30% rabatem. Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.Tytuły objęte promocją:Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej Księgarni Czarnego w alei Jana Pawła II 45a/56.- Ośrodek Jeevodaya […] okazał się ostatnim, w pełni rozpoznanym terenem interwencji Smoleńskiego. Bo nawet jeśli reporter siadał bez skrępowania wśród swoich bohaterów […], starając się pozostać niewidzialnym, to jego opowieści bez wątpienia mają charakter interwencyjny. Wolne od osądu, skłaniają do podjęcia dialogu z Innym.Agnieszka Warnke, culture.pl
- Niedopowiedzenia, brutalny realizm, bezwzględność wobec bohatera, skupienie na przeciętnych ludziach w przeciętnych dekoracjach. A wszystko to wśród fajerwerków konstrukcyjnych, których nie powstydziłby się David Foster Wallace. Wolffowi udaje się odnaleźć swoistą trzecią drogę: zebrać to, co najcenniejsze w dawnym ascetycznym realizmie oraz nowszym rozbuchanym postmodernizmie.Maciej Miłkowski, wydawnictwoproby.pl
- kultura.onet.pl
„Zastanawiam się, czy cały ten światowy zgiełk nie doprowadzi do tego, że końce światów, do których musiałem jeszcze jeździć na krańce Europy, nie pojawią się pomiędzy każdym z naszych państw. Najgorsze jest to, że nie będzie wtedy za bardzo gdzie uciekać” - mówił Ziemowit Szczerek w rozmowie z Amelią Sarnowską. Polecamy!
- Powstała książka-obraz powojennego miasta w przedwojennej modernistycznej ramie, któremu w marcu 2026 roku stuknie setka.Aleksandra Buchaniec-Bartczak, forumzydowpolskichonline.org
- Choć Wolff wpisuje się w tradycję amerykańskiego realizmu (od Sherwooda Andersona po Alice Munro), jego proza nosi także ślady refleksji filozoficznej. Opowiadania nie oferują łatwych odpowiedzi, ale jak każda dobra literatura, stwarzają przestrzeń do zadawania fundamentalnych pytań. „Oto początek naszej historii” to zbiór literacko znakomity: dojrzały, przejmujący, niepozorny i pełen wewnętrznej siły. To proza najwyższego rzędu. Pisana nie po to, by imponować, ale by dotykać.melancholiacodziennosci.blogspot.com
- To proza, która nie tyle opowiada historie, ile je przeżywa - razem z nami. Jak stwierdził George Saunders, „ależ mamy szczęście, że istnieje ktoś taki”.RafaŁ Pikuła, „Przegląd”, T./ Nr 29
- Zaśnięcie Anisy wypełnia lukę w tekstach kultury traktujących o starowierach, w których, jak podkreśla autorka, kładzie się nacisk na otaczającą ich aurę tajemniczości związanej z częstym, spontanicznym obcowaniem z naturą i sacrum, ale odartych z tego, co w starowierskiej historii trudne i bolesne.Natalia Wesołowska-Basista, gloskultury.pl
- open.spotify.com
Tomasz Stawiszyński zaprasza do wysłuchania rozmowy z Piotrem Kępińskim, autorem Neapol słodki jak sól: o historii i teraźniejszości Neapolu; o kamorze, neapolitańskiej mafii; o neapolitańskiej kuchni; o specyficznej duchowości Neapolu – przenikających się katolicyzmie i pogaństwie i o neapolitańskiej kuchni – pizzy i limoncello.
- Jeśli jesteś amerykańskim pisarzem i na podstawie twoich wspomnień powstaje film z gwiazdorską obsadą, a twoją postać gra młody Leonardo DiCaprio – masz powody do zadowolenia. Tobias Wolff ma ich jednak znacznie więcej – każde z 18 opowiadań zaprezentowanych w tomie „Oto początek naszej historii” mogłoby posłużyć za kanwę scenariusza filmowego lub filmowej noweli, każde wrzuca nas w inny – zawsze dopracowany i wiarygodny – świat zwykłych ludzkich spraw i emocji. Zwykłych, ale wciąż zajmujących i poruszających, oddających atmosferę drugiej połowy XX wieku w Stanach Zjednoczonych w pigułce.Maria Karpińska, vogue.pl
- Przybliżanie czytelnika do rozwiązania zagadki, stopniowanie napięcia samym tylko, bezlitosnym wręcz sugerowaniem, że wszystko skończy się tragicznie, właściwie robi tę książkę. Temat został już mocno wyeksploatowany natomiast sposób budowania napięcia, wypożyczony z thrillera psychologicznego, którym Do czysta właściwie nie jest, przedstawia się niezwykle oryginalnie i zrealizowany został z niebywałym kunsztem. Czyta się tę powieść z ciężkim sercem, wręcz należy się od niej co jakiś czas odrywać, ale i odczuwa się nieodparty przymus jej skończenia.Marta Mizuro, „Odra”, M./ Nr 7-8 z dn. 07-08.25
- „Do perfekcji” to świetna, nader aktualna analiza socjologiczna o dużej wartości literackiej.Marta Mizuro, „Odra”, M./ Nr 7-8 z dn. 07-08.25
- Tak jak anglosaska muzyka post- punkowa doczekała się godnego kronikarza w osobie Simona Reynoldsa (Podrzyj, wyrzuć, zacznij jeszcze raz. Postpunk 1978- 1984), tak i polska - zyskała swojego.Marcin Ciupek, Lizard, 57/2025
- Subtelność narracji, senna płynność zdarzeń i aura nietuzinkowej opowieści – tak zaczytASY polecają chińską powieść „Muzyka dla duchów”.zaczytasy.blogspot.com
- Opowiadania Lydii Davis trudno porzucić niedoczytane: większość ma kilka stron, czasami zaledwie kilka linijek, a w skrajnych przypadkach tytuł jest dłuższy od samego opowiadania. Oszlifowane jak szlachetny kamień jej teksty są precyzyjne, liczy się w nich każda kropka, każdy wdech i wydech.Anna Arno, miesiecznik.znak.com.pl
- kacikpopkultury.pl
Weronika Murek posługuje się w Urodzinach bardzo kwiecistym, hipnotyzującym językiem. Nie obce są jej erudycyjne nawiązania do klasyki, pomysłowe budowanie napięcia przez lakoniczne, sentencyjne ułożenie kolejnych zdań czy zręczne przeskakiwanie między narracją personalną, a auktorialną. Język powieści, utrzymany w czasie teraźniejszym, jest upajający i zręczny do tego stopnia, że bardzo łatwo zanurzyć się w wycinkach z życia Jagi – pisze Robert Solski.
- „Życie zewnętrzne” to fragmentaryczna historia społeczeństwa francuskiego, w której autorka stara się odnaleźć odpowiedzi na pytania frasujące jej osobę. W refleksjach Ernaux dostrzec można charakterystyczne dla jej przenikliwości spostrzeżenia oraz przejawiającą się w zdolności do szczerego ujmowania złożonych zjawisk w zwięzłej formie wypowiedzi. Dla stałych polskich czytelników francuskiej noblistki nie będzie więc zaskoczeniem, a dla nowych możliwością zapoznania się z (nie)indywidualnym sposobem opisywania funkcjonowania świata.Julia Dusza, artpapier.com
- rp.pl
W jaki sposób skonstruować opowieść, żeby nie mówić za kogoś? Polecamy rozmowę z Tomaszem Szerszeniem, autorem znakomitego eseju o patrzeniu na obrazy wojny w Ukrainie Być gościem z katastrofie.
