- Zaczęłam czytać trzecią Ernaux „Ciała”, wstrząsające, banalnie to formułując „na czasie”. Straszne.Krystyna Janda, krystynajanda.pl
30% rabatu na książki o tematyce feministycznej!
Z okazji premiery książki Selby Wynn Schwartz Po Safonie (tł. Kaja Gucio) w dniach od 9 do 15 lipca kupicie wybrane tytuły o tematyce feministycznej z 30% rabatem. Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.
Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej Księgarni Czarnego w alei Jana Pawła II 45a/56.- „Po Safonie” to również opowieść o języku – bardzo aktualna dzisiaj, gdy tworzymy język inkluzywny i uczymy się go używać. Bo słowa narzucają sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość, w jaki na przełomie wieków XIX i XX postrzegano kobiety [...].Maria Fredro-Smoleńska , vogue.pl
Will Sommer, autor książki Uwierz w plan, w rozmowie z Bartoszem Hlebowiczem: „W maju 2021 roku wybrałem się na konwencję QAnon w Dallas, pojawili się tam członkowie Kongresu – oczywiście Republikanie. Był też Michael Flynn, były doradca Trumpa ds. bezpieczeństwa narodowego. Próbowałem się kamuflować. Zapuściłem brodę, nałożyłem okulary przeciwsłoneczne, czapkę. Byłem wśród setek ludzi QAnon, wielu z nich wie, kim jestem, i mnie nie lubi. Ale przebranie było skuteczne, dopóki Michael Flynn nie wstał i nie powiedział: »Wiecie, jest tu reporter, który się tu dzisiaj zakradł«. [...] Ochroniarze chwycili mnie i powiedzieli, że mam wyjść”.
- „Uśpione”, napisane oszczędnym, niemal surowym językiem, pozostaje jednocześnie narracją pełną aktów pisarskiej odwagi. Passeron udostępnia rodzinne tabu, demaskuje ludzki wstyd, a jednocześnie oferuje pokłady wyrozumiałej troski o to, czym jest bezsilność wobec miłości, uzależnienia, czym są rodzinne ambicje i perspektywa społecznego awansu oraz oczekiwania wystawiane na najwyższą próbę. Próbę życia i śmierci.Marcin Zegadło, Księgozbiry, facebook.com
- „Uśpione” są pamiętnikiem tragedii, lecz również zbiorem opowieści, które ocalają zatopiony w milczeniu miniony świat. We wstydzie matki po śmierci syna. W niewyrażonej nigdy rozpaczy rodziny, która musi pogodzić się ze śmiercią dziecka. […] Czy taki rodzaj wiwisekcji jest słuszny i moralnie uzasadniony? Z wielu powodów tak. Przecież Passeron – jak wielu innych pisarzy – udowadnia, że literatura to sposób na ocalenie. Nawet wówczas, gdy śmierć odbiera wszystko.Jarosław Czechowicz, krytycznymokiem.blogspot.com
„[…] pisać o Izraelu jako o krainie dzieciństwa, zapominając o tym wszystkim, co się dzieje? O potwornościach, których dopuszcza się tamtejszy rząd? O dzieciach umierających w Gazie? Nie sądzę. Ale czy chcę jako pisarka angażować się politycznie, zabierać swoją literaturą głos w dyskusji? Moim zdaniem to destrukcyjny kierunek dla sztuki” – z Nicole Krauss, autorką zbioru opowiadań Być człowiekiem, rozmawiała Natalia Szostak.
„Książki Magazyn do czytania”, K./ Nr 3 z dn. 01.06.24- „O mężczyznach, którzy nienawidzą kobiet” zwraca uwagę na problem, który krzywdzi nie tylko kobiety, ale i samych mężczyzn, stając się feministycznym głosem nawołującym do zmiany.MOCAK Bookstore, facebook.com
- Życie Niethammera odsłania się przed nami w serii obrazów niczym ornitologiczny atlas. Powściągliwa narracja jest skrupulatna, zdystansowana i porażająca.Anna Arno, „Gazeta Wyborcza”, DZ./ Nr 149 z dn. 28.06.24
- […] powieść tnąca jak brzytwa, poruszające tematy przemilczane w rodzinie autora. Chodzi o uzależnienia, epidemię AIDS i wyobcowanie w małym miasteczku z całą jego prowincjonalną mentalnością.Maja Chitro, „Elle”, M./ Nr 8 z dn. 08.24
- Marzenia o innym życiu to temat „Obcej” Claudii Durastanti. To rzecz o niej i jej osamotnieniu oraz o niesłyszących rodzicach. A także o podróży w głąb siebie.Maja Chitro, „Elle”, M./ Nr 8 z dn. 08.24
- Od zbioru opowiadań „Być człowiekiem” Nicole Krauss nie można się oderwać. O władzy, rozpaczy, przemocy, seksie, samotności, czyli ludzkich ułomnościach i rozterkach. Być może dlatego tak bardzo te opowiastki poruszają?Maja Chitro, „Elle”, M./ Nr 8 z dn. 08.24
- [Bates] opisuje kryzys męskości, który przyszedł wraz z walką o prawa kobiet, a potem ruchem #MeToo. Zanurza się w „męskim” internecie, w fora inceli grzmiących: „Wasz penis to ich wróg!”.Maja Chitro, „Elle”, M./ Nr 8 z dn. 08.24
- Bates w ciekawy sposób pokazuje całą skomplikowaną formację ideologiczną związaną z manosferą, a także to, jak jej bazowe założenia przenikają zarówno polityczną altprawicę, jak i część medialnego mainstreamu.Piotr Kofta, „Dziennik Gazeta Prawna”, DZ./Nr 130 z dn. 05.07.24
- Certyfikowany przewodnik i doświadczony podróżnik o teraźniejszości i przeszłości Kampinoskiego Parku Narodowego. Las za rogatkami Warszawy kryje wiele sekretów.„Do Rzeczy”, T./ Nr 28 z dn. 08.07.24
- W „Złodziejach żarówek” kreśli własną kartografię krainy niedoboru. Cyzeluje długie, wielokrotnie złożone zdania, szlifuje je i ozdabia, aż wreszcie jego mapa się autonomizuje. Tak jak zapowiadał to Jean Baudrillard w „Symulakrach i symulacji” z 1981 roku (pisząc wówczas oczywiście głównie o kulturze Zachodu), u Różyckiego mapa zaczyna wyprzedzać terytorium. Staje się zwielokrotnioną, nasyconą formami, kolorami i doznaniami wersją PRL-owskiej przyziemności.Magdalena Nowicka-Franczak, dwutygodnik.com
- „Ciała” stanowią fascynujący (bo wywołujący nieraz konsternację) zapis kobiecej metamorfozy, której tłem są coraz szybciej następujące przemiany samej Francji. Proza Ernaux uwodzi swą przenikliwością i prostotą frazy. Polskim czytelnikom życzę, by kolejne jej teksty zostały rychło przetłumaczone na polszczyznę. Polskim czytelniczkom – autonomii, o którą jej teksty się upominają.Dominika Rudka, artpapier.com
„Bruno Schulz to autor, który uświadomił mi, że w najzwyklejszych miejscach: ogródku, sklepie, szopie, na strychu czy w szafie, kryje się cały wszechświat wyobraźni. Rzeczywistość nabiera znamion mitu, fantastycznych dodatków. Wystarczy tylko je sobie wyobrazić, wystarczy spojrzeć inaczej. Jest też wiele innych odniesień i tropów, ale mam nadzieję, że jeśli są istotne, to może któryś czytelnik na nie trafi”. Z Tomaszem Różyckim, autorem książki Złodzieje żarówek, rozmawiała Anna Sierant. Zachęcamy do lektury wywiadu na portalu.
- Niewykluczone, że to właśnie zbliżenia na bohaterów drugiego planu, którzy nie wplątali się trzydzieści lat temu w histerię masowego zainteresowania, a tym samym nie zostali jeszcze opisani w każdym szczególe, są najbardziej warte uwagi.„Metal Hammer”, M./ Nr 7 z dn. 07.24
- […] o oryginalności opowieści Jakubowiaka przesądza właśnie kwestia sportu. Dodajmy: kobiecego. Doprecyzujmy: matczynego. Dodajmy – skoku wzwyż.„Skok Wzwyż”, Warszawa 2024
Radość!
Przy rodzicach nie parlować. O polskich powrotach z Francji Aleksandry Suławy została nagrodzona w konkursie Ambasador Nowej Europy 2023!
Serdecznie gratulujemy autorce!- Nie dostajemy więc do rąk kolejnej pseudonaukowej wariacji, lecz głęboko humanistyczny esej rozbudowany do książkowych rozmiarów, przejmująco opowiadający o naszym dziedzictwie, które już niebawem może być obecne jedynie w miejskich legendach i akademickich podręcznikach.Anna Plewa, gloskultury.pl
- Lektura obowiązkowa dla każdej kobiety.Olga Orzyłowska-Śliwińska, „Wiedza i Życie”, nr 7 (1075) z dn. 1.07.2024
- „O mężczyznach, którzy nienawidzą kobiet. Od inceli do artystów podrywu” to książka, która zdecydowanie jest potrzebna i powinna skłonić do wielu dyskusji.Edyta Tomaszewska, lubimyczytac.pl
O życiu na terenach popegeerowskich Witold Sułek rozmawiał z Bartoszem Pankiem – autorem reportażu Zboże rosło jak las. Zachęcamy do wysłuchania audycji!