Muzyka dla duchów to książka niespodziewana. Sceny na wskroś przesiąknięte prozą życia, poprzetykane są zdarzeniami nie z tego świata. A wszystko to składa nie na niebywały poetycki utwór.
Azjatycka półka
30% rabatu na książki eseistyczne!
Z okazji premiery książki Co robi zdjęcie? (red. Bartosz Flak, Martyna Nowicka, Agnieszka Olszewska) w dniach od 1 do 7 lipca kupicie wybrane tytuły eseistyczne z 30% rabatem. Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.Tytuły objęte promocją:Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej Księgarni Czarnego w alei Jana Pawła II 45a/56.- Wyrafinowana, stonowana satyra […], a język, w świetnym przekładzie Katarzyny Skórskiej, to jest po prostu majstersztyk.Marcin Gaczkowski, Czytelnia Dwójki
- Bardzo ciekawa książka. […] Jej język jest dostosowany do świata, o którym opowiada.Piotr Kofta, Czytelnia Dwójki
- Wydaje mi się, że ta książka jest dla wszystkich tych, którzy mają jakiś sentyment do amerykańskiego pejzażu i takiego rodzaju klimatu, który pamiętamy z filmów z lat 70. czy 80.Aleksander Hudzik, Klub Książki, Program I Polskiego Radia
- Solidna, wspaniała amerykańska robota. […] Tobias Wolff jest wybitnym pisarzem.Magdalena Mikołajczuk, Klub Książki, Program I Polskiego Radia
- […] autorka ogląda Paryż, metro, ludzi. Słucha rozmów, prywatnych, ale przecież głośnych. Nie pudruje tego, co widzi [bo uprawia „coś w rodzaju fotografii”]. Bardzo to literackie, życiowe i w pewien sposób inspirujące.Aleksandra Żelazińska, Zwierciadło
- „Śmiejący się pies” to powieść wesoła jak „ekshumacja w listopadzie”, cytując narratoro-bohatera […]. Większość fabuły to kronika miłosno-alkoholowego upadku opowiedziana psu Ziutkowi – acz w odróżnieniu od „Masakry”, jest tu pewien Zaskakujący Zwrot Akcji w finale.Wojciech Orliński, Ekskursje w Dyskursie
- „Neapol słodki jak sól” to książka, która zostaje z czytelnikiem na długo, nie tylko dzięki plastycznemu językowi i reporterskiej wnikliwości, ale przede wszystkim przez uczciwość spojrzenia. Kępiński nie tworzy pocztówkowego obrazu Neapolu, ale pokazuje jego wszystkie twarze. Jeśli szukasz lektury, która wciąga jak dobry reportaż, a jednocześnie pozwala zrozumieć złożoność włoskiego Południa, sięgnij po tę książkę.Italjarek.pl, -
- Bohaterka wraca pamięcią do toksycznych relacji z rodzicami, którzy rozwiedli się, kiedy była mała. […] Narzekanie na rodziców to w dzisiejszej literaturze norma, ale tutaj przynajmniej coś z tego wynika, zrozumienie czegoś, co nie jest oczywiste.Kinga Dunin, Krytyka Polityczna
- mintmagazine.pl
O książce Do perfekcji Vincenza Latronico, w podcaście MINT Magazine, rozmawiają Angelika Kucińska, Michał Walkiewicz, Kinga Sabak i Aleksander Hudzik. Zachęcamy do wysłuchania!
- Najciekawszy motyw „Urodzin” to zacieranie granic między sceną teatralną a codziennością.Weronika Stencel, dziennikliteracki.pl
- Książka okrzyknięta we Włoszech głosem pokolenia. Pokolenia dużych możliwości oraz wielu rozczarowań.Włochy Subiektywnie, wlochysubiektywnie.pl
- Jest w tekście „Do perfekcji” swoisty dystans i pewien, niejasny, podskórny, ale znacząco przewijający się element rozczarowania rzeczywistością […].Zbyszek Kruczalak, monitorlocalnews.com
- To co składa się na siłę tej książki to są też niesłychanie ciekawi, barwnie nakreśleni bohaterowie.Magdalena Mikołajczuk, Czytelnia Dwójki
- Jest to wizja świata, ogląd, pisarstwo bardzo mi bliskie. Można pojechać na wschodnią Słowację, w okolice Preszowa, do miasteczka Svidník, i nie zobaczyć nic. Ale Ziemowit pojechał i zobaczył wszystko.Marcin Gaczkowski, Czytelnia Dwójki
- [Szczerek] szuka granic między światami, to jest jego obsesja. Wyznaczenie płynnych stref wpływów Zachodu i Wschodu, Południa i Północy, europejskiego ładu, ruskiego mira. Interesują go te miejsca, gdzie te granice są rozmyte, gdzie te konkurujące ze sobą łady się spotykają w taki sposób, który uniemożliwia ich jednoznaczną identyfikację. Interesują go sprawy zamazane, niejasne, zaburzone.Piotr Kofta, Czytelnia Dwójki
- Żadan pokazuje ludzi, którzy mimo wojennej codzienności starają się normalnie żyć, nawiązują relacje i wciąż mają nadzieję na lepsze jutro.Kinga Sabak, Podcast Mint Magazine
- polityka.se.pl
Joanna Czeczott w rozmowie z „Super Expressem” mówiła o narodowej amnezji, dziedziczonym milczeniu i o tym, jak historia odzywa się w kazachskim społeczeństwie nawet po kilku pokoleniach. Polecamy!
- To proza subtelna, enigmatyczna, odsyłająca do jakiejś formy duchowości. O poszukiwaniu siebie, równowagi i harmonii w życiu, o walce, którą się wygrywa, kiedy się ją przegrywa, odpuszcza. W dzisiejszym, modnym języku pewnie należałoby powiedzieć, że bohaterka przepracowuje swoje problemy, ale ja wolę pomarańczowe grzybki.Kinga Dunin, krytykapolityczna.pl
- An Yu zaprasza czytelnika do świata pomiędzy, w którym duchy pomagają poradzić sobie z traumą i zwątpieniem. Nie do końca wiadomo, co tu jest snem, a co rzeczywistością. [...] To oczywiście też opowieść o kobiecie, która rezygnuje z artystycznych aspiracji, żeby spełnić pokładane w niej oczekiwania społeczne.Izabella Adamczewska-Baranowska, lodz.wyborcza.pl
- Gwendoline Riley rozgrywa swoją opowieść w trójkącie. Nie o związki miłosne jednak tutaj chodzi, ale o relacje między dzieckiem a rodzicami. [...] Intrygujące i nieoczywiste.Bernadetta Darska
- „Studium przypadku” wydaje się opowieścią o tym, czy i jak człowiek radzi sobie z poczuciem niedocenienia i samotnością.Rafał Kowalski
- Krzysztof Varga, jak zwykle, jedzie po bandzie, obśmiewając różne przywary ludzkie. Dostaje się głównie snobom i koniunkturalistom a także karierowiczom, próbującym pod płaszczykiem zupełnie innych intencji, przepchać się gdzieś w hierarchii i wydrapać sobie drogę do wyższych stanowisk, większej sławy i większych pieniędzy. Odnoszę wrażenie, iż albo narrator, albo autor, po prostu nienawidzi ludzi i dlatego przywala wszystkim, jak leci. Co w pewnym sensie szanuję. Polecam bardzo, czyta się błyskawicznie.Na zawsze Warszawa
