„Podziały wśród Litwinów są nie do końca oczywiste. Środowiska prawicowe bronią np. poetów współpracujących z komunistami, bo tworzyli oni w języku litewskim. Nacjonaliści uważają, że artyści musieli iść na kompromisy, żeby propagować narodowe wartości” — Dominik Wilczewski, autor książki Litwa po litewsku, w rozmowie z Marcinem Terlikiem.
- Króla Warmii i Saturna Joanny Wilengowskiej na antenie radiowej Dwójki czyta Maria Pakulnis. Fragmentów posłuchacie codziennie od poniedziałku 9 września do piątku 13 września o godz. 9:50.
Dominik Wilczewski w TVP Wilno! Wszystkim zainteresowanym Litwą i litewskością polecamy najnowszy odcinek programu „Rozmowy w Mackiewiczówce”.
Wojciech Górecki był gościem Marcina Mellera w programie Mellina. Gorąco polecamy rozmowę z autorem Wiecznego państwa.
- „Król Warmii i Saturna” to wyjątkowa opowieść, wielopoziomowa jak pamięć jej głównego bohatera. Bo to i czuły portret ojca na jego ostatnim odcinku życia, i próba odtworzenia losów rodzinnych – czasem mając do dyspozycji jedynie inskrypcje nagrobne – i przecudnie naszkicowana Warmia [...]. Ale to także ważna książka o wykluczeniu i zawłaszczeniu.Maria Fredro-Smoleńska, vogue.pl
- Stasiuka wielbię za jego wyjątkowy zmysł obserwacji, wielozmysłowe wyczucie krajobrazu, szorstkość języka, niewykluczającą wrażliwości oraz za umiejętność wskazywania zła i dobra bez wydawania wyroków.Maria Fredro-Smoleńska, vogue.pl
- Król Warmii i Saturna jest kameralną, rodzinną opowieścią, która w pewnym stopniu symbolizuje losy całej społeczności.Anna Kazior, writerat.pl
- Wilengowska w swojej książce stara się uchwycić to, co składa się na warmińską tożsamość – zarówno w aspekcie językowym, jak i kulturowym. W jej opowieści przeszłość i teraźniejszość przeplatają się, tworząc bogaty, wielowymiarowy portret Warmii.Redakcja, głosmazur24.pl
- O tym, w jak niedorzeczny sposób potrafią ewoluować niektóre pomysły w przestrzeni wirtualnej - czasem wystarczy jeden anonimowy wpis na niszowym forum - można się przekonać czytając [...] „Uwierz w plan“.Aleksander Gurgul, wyborcza.pl
- Czytajcie to, bo dobro jakich mało. Schwartz pisze o kobietach podążających śladem Safony. I zmusza czytających do wyprawy tym krętym, acz pięknym szlakiem. Wspaniała rzecz.Wojciech Szot, Zdaniem Szota
„Dzieci są zakałą ludzkości” - twierdził żartobliwie Antoni Słonimski i radził, by wystawiać je za okno. Tymczasem Michał R. Wiśniewski rzuca – już bez żartów - tezę, że niechęć do dzieci w Polsce powszechna, co wyjaśnia w książce Zakaz gry w piłkę. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy z autorem na antenie Radia Opole.
- Bardzo dobra, bardzo mocna, poruszająca i pobudzająca do myślenia książka.Ray, artmundus.pl
Cudowne wieści!
Złodzieje żarówek Tomasza Różyckiego znalazły się w finale Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus! Autorowi gratulujemy i trzymamy kciuki!„Życie na krawędzi daje poczucie wolności – bardzo kruchej, bo łatwo można skończyć w więzieniu, zostać zabitym. Niemniej odrzucenie społecznych reguł to doświadczenie euforyczne, upajające” – mówi Gabriel Krauze, autor powieści Tu byli, tak stali, w rozmowie z Michałem Sowińskim w nowym numerze Tygodnika Powszechnego.
„Tygodnik Powszechny”, nr 36 (3922), z dn. 04.09.2024- Mimo osobistej natury książki, wiele czytelniczek może odnaleźć analogie z własnymi doświadczeniami w przeżyciach autorki - w poczuciu wyobcowania, w syndromie oszusta, w ambiwalentności rodzinnych relacji, w niemocy zapuszczenia korzeni.Muzeum HERstorii Sztuki MuHer, facebook.com
- W „Wiecznym państwie” Górecki odsłania przed czytelnikiem ten ogromny (granica z Rosją ma prawie 6, 5 tyś. km) i fascynujący kraj. Posługuje się wiedzą analityka i umiejętnościami reportera.MAK, „Press”, nr 9-10 (292), z dn. 1.09.2024
- Ta rozłożona na lata rozmowa z ojcem jest dla [Wilengowskiej] grą o najwyższą stawkę, a dla nas, czytelniczek i czytelników, nie tylko zajmującą opowieścią, ale też jednym z najczulszych ojcowskich portretów w literaturze ostatnich lat.Maciej Robert, polityka.pl
„Duńska linia brzegowa to bujna roślinność oraz piękne morze i fiordy. Ale przede wszystkim to krajobraz, z którym jestem związana przez całe moje życie. Moja rodzina przez pokolenia mieszkała na wschodnim wybrzeżu Danii. […] Wybrzeże Morza Północnego to ziemia, z której wyrosłam” – powiedziała Dorthe Nors w wywiadzie przeprowadzonym przez Annę Kruszyńską.
Cała rozmowa jest dostępna na stronie:- […] to wyjątkowe połączenie literatury historycznej, etnograficznej i reportażu, które zabiera czytelnika w fascynującą podróż po jednym z najciekawszych regionów Polski.sztukater.pl, sztukater.pl
„Gdy Bella nie patrzyła na żadną z nich, Morgan odchyliła połę kurtki i pokazała Anissie nóż. »Dobry Boże, to się naprawdę dzieje« – pomyślała Anissa”. Na portalu Newsweek Polska przeczytacie fragment reportażu Slenderman. Internetowy demon, choroba psychiczna i zbrodnia dwunastolatek Kathleen Hale. Polecamy lekturę!
- To bardzo piękna i bardzo osobista opowieść Joanny Wilengowskiej o dziejach jej rodziny, ale też o Warmii, o regionie, o miejscu na ziemi, z którym się czuje bardzo blisko związana w racji swoich warmińskich korzeni.Kornelia Kurowska, Fundacja Borussia, TVP3 Olsztyn
„Małe Karpaty to magiczny kosmos pełen opowieści, mitów, ludzi i różnych wydarzeń. Są dla mnie swego rodzaju domem. Wszystko, co kocham, jest tutaj jakoś ze sobą splecione” – wyznaje w rozmowie z Anną Kruszyńską Ján Púček, autor książki Małe Karpaty.
- Dostajemy rzeczowy reportaż historyczny. Bo i Litwę trudno byłoby zrozumieć bez historii. W jej przypadku sprawdza się zasada, że im mniejszy kraj, tym większa wrażliwość na kwestie narodowościowe, tożsamościowe, językowe, etniczne. […] Dostajemy więc Litwę nieoczywistą.Jakub Halcewicz, „Polityka”, T./ Nr 36 z dn. 28.08.24
„Ojciec jest królem, który zasiada na jedenastym piętrze wieżowca z wielkiej płyty i spogląda na Warmię. Warmię taką, jaka ona była. Jaka mu się zdaje, że może była. O jakiej mu opowiadano. Na Warmię taką, jaka ona jest. Patrzy na nią ze smutkiem” - mówiła w audycji „Moje książki” Joanna Wilengowska, autorka książki Król Warmii i Saturna.
- Powieść Beagin jest po prostu bardzo śmieszna. Nie subtelnie, zdystansowanie zabawna, tylko taka, że co jakiś czas można sobie parsknąć nad dialogiem.Emilia Dłużewska, facebook.com