Inspirująca, ciekawa, teoretyczna, osobista, pełna odniesień do trans i gender studies.

Ciałko Katarzyny Kobylarczyk z nominacją do Nagrody Publiczności Kryształowej Karty Polskiego Reportażu!

Tutaj można oddać swój głos: https://radio.lublin.pl/.../ix-festiwal-reportazu-w.../...

Serdecznie gratulujemy autorce!

Dziś czytam prozę Ernaux z mieszaniną podziwu dla jej pisarskiego kunsztu i zazdrości – ale nie z powodu owego kunsztu. Zazdroszczę francuskiej pisarce, że przyszło jej żyć – mówiąc najprościej – w wolnym kraju, który szybko wydobył się z powojennej biedy i sam decydował o swoim losie. Zupełnie inaczej niż kraje za żelazną kurtyną.

A książkę Wiśniewskiego przeczytajcie, bo naprawdę warto! Są takie książki, które płyną z nurtem naszych osobistych refleksji. Ta popłynie raczej pod prąd, ale być może na parę rzeczy uwrażliwi.

Autor ma oko do szczegółów i lekkość w wyrażaniu trafnych spostrzeżeń o ludziach i mieście. Świetnie również oddaje nastrój bohaterów. Ponadto rzuca nas po epokach, dzielnicach, zakątkach i momentach. Odkrywamy różne oblicza, przyglądamy się zachowaniom, słyszymy dźwięki i czujemy zapachy. Niekiedy brudna i tłoczna jest ta proza.

Pociągająca i nieco sentymentalna podróż Mariego do dziecięcych fascynacji i lęków.

Deborah Levy, z wielką elokwencją, delikatnością, ale też poczuciem humoru kreśli portret współczesnej kobiety. Chce się za nią podążać.

Sommer jest bezlitosny. Nie ma cienia wątpliwości, że teorie spiskowe były i są potężną siłą w amerykańskiej polityce i kulturze […].

Robiński przekonuje nas, że puszcza to nie tylko las, ale ogromny teren bardzo złożony pod wieloma względami: przyrodniczym, historycznym, społecznym, gospodarczym.

Ernaux z niezrównaną umiejętnością porusza tematy tabu, bazując na osobistych doświadczeniach.

Z polskiej perspektywy Litwa, jako niespełna trzymilionowe państwo, nie zawsze jest postrzegana jako pełnoprawny partner. Warto jednak jak najszybciej zmienić to spojrzenie, a książka Dominika Wilczewskiego może w tym zakresie wiele ułatwić. […]Tak jak zapowiada to tytuł, poznajemy Litwę, słuchając jej własnego głosu. Fakty i i szczegóły związane z historią kraju i kształtowaniem się tamtejszej tożsamości narodowej zajmują tu najwięcej miejsca. Dominik Wilczewski skupił się na przybliżeniu obrazu Litwy od XIX wieku. To przełomowy czas: kraj stawiał opór rusyfikacji, budziły się aspiracje narodowościowe.

Brawurowa, pomysłowa, błyskotliwa. „Po Safonie” to perła wśród herstorycznych opowieści.

Autorka – amerykańska badaczka i pisarka wykładająca na Uniwersytecie Stanforda – splata życiorysy wybranych postaci w luźny warkocz, okraszając je własnymi przemyśleniami; pokazuje walkę ruchów feministycznych, a ich historię ilustruje wersetami Safony. Dla osób zainteresowanych historią feminizmu i tematyką queerową może być to ważna lektura.

„Dzieci stają na przegranej pozycji dlatego, że świat należy do dorosłych” — mówi Michal R. Wiśniewski, autor książki Zakaz gry w piłkę, w audycji „Poranek Dwójki”. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy!

Pisarka zaoferowała nam potężne kompendium wiedzy o manosferze, jej poszczególnych odłamach, genezie powstania wielu ruchów, jak i współczesnych mechanizmach propagowania szkodliwych treści. Publikacja jest również przestrogą: „Im bardziej lekceważymy manosferę, tym większe jest niebezpieczeństwo, że młodzi mężczyźni wpadną w jej macki”.

Na drugą książkę Bogdał kazał nam czekać kilka lat, ale z fantastycznym skutkiem.

Chciałabym by ta książka wywołała dyskusję w mediach, przestrzeniach publicznych, w domach. Byśmy zastanowili się, czy rzeczywiście, mimo dbania o Prawa Dziecka i różne standardy ich ochrony[…], nie popełniamy ciągle tych samych błędów, tylko w innej rzeczywistości niż kiedyś.

Michał R. Wiśniewski był gościem programu „Hala Odlotów”, gdzie rozmawiał o swojej najnowszej książce Zakaz gry w piłkę. Zachęcamy do obejrzenia!

Z okazji premiery książki Elizabeth Catte Czysta Ameryka (tł. Rafał Lisowski) w dniach od 17 do 23 września kupicie wybrane tytuły z serii Amerykańskiej z 30% rabatem. Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.

Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej Księgarni Czarnego w alei Jana Pawła II 45a/56.

„To wzruszające, przepełnione miłością do siebie i świata doświadczenie, z którego można czerpać przez resztę życia. Problem w tym, że jest to moment, chwila głębokiego wglądu, a uczucie gaśnie z czasem i jeśli nie podejmiemy dalszych działań, stanie się tylko mglistym wspomnieniem” — o własnym doświadczeniu z ayahuascą opowiada Mateusz Marczewski, autor książki Pasażerowie. Ayahuasca i duchy Amazonii.

„Potrzebujemy innych kobiet. Przecież musimy zmiażdżyć patriarchat, nie chcemy już być pod dyktatem mężczyzn. Ale nie chcemy też być pod dyktatem kobiet wzorowanym na tym męskim. Możemy po prostu żyć w wolności” — mówi Miriam Toews w rozmowie dla Polskiej Agencji Prasowej. Polecamy całą rozmowę!

Grzegorz Bogdał, autor zbioru opowiadań Idzie tu wielki chłopak został laureatem IX edycji Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza.

– Zachwyciła nas ta błyskotliwa, precyzyjna proza, którą chce się czytać powoli, z uwagą dla poszczególnych zdań, z których każde jest osobnym utworem literackim – mówiła o książce Grzegorza Bogdała w laudacji Justyna Sobolewska, członkini kapituły Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. – Jest opowiadaczem deziluzyjnym, bezlitosnym, odzierającym rzeczywistość z jej masek i złudzeń. Zupełnie jak Gombrowicz.

Rewelacyjna książka: napisana z takim ogniem, że można z nią iść choćby i w ogień.

„Zauważyć istnienie, nawet tak enigmatyczne, nieoczywiste, to już jest chyba coś. Bo wiele osób twierdzi, że ich nie ma. Warmiaków nie ma [...]. A tu nagle pojawia się taki Warmiak cało gambo, królewski okaz, o złożonej tożsamości, wielowątkowy, zdeklarowany jednak w swojej warmińskości” — mówi autorka Króla Warmii i Saturna Joanna Wilengowska. Zachęcamy do lektury rozmowy z Patrykiem Zakrzewskim w Culture.pl

„Król Warmii i Saturna” [...] to kronika odchodzenia i łapania tego, co jeszcze da się złapać. Tyle że melancholik (albo melancholiczka) wie, że to gonienie za wiatrem. Ludzie umierają, słowa wycierają się, fotografie beznadziejnie płowieją. Wciąż i wciąż mówimy sobie: zu spät. Ale ta książka nie przychodzi za późno, trafia w swój czas.