Choć czyta się „Drobiazgi takie jak te” szybko, to obrazy stworzone przez irlandzką pisarkę zostają z nami na długo. Ma ona niezwykły talent do plastycznego opisywania świata, przy jednoczesnej skłonności do minimalizmu, zwracania uwagi tylko na rzeczy i sprawy najważniejsze.
Wojciech Szot, Zdaniem Szota, facebook.com
- To historia stulecia, w którym rozmowa o małżeństwie zawsze była rozmową o pieniądzach.Marcin Zegadło, Księgozbiry, facebook.com
- newonce.net
Gościem audycji Maxa Cegielskiego był Jarek Szubrycht, autor książki Skóra i ćwieki na wieki. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy!
- Kto metal kocha, a tym bardziej był w jakikolwiek sposób z tą muzyką związany – choćby z racji sklepu z płytami, czy dziennikarstwa, po prostu musi mieć tę książkę w swoich zbiorach. Łza się kręci starszym, zaś młodzi mogą się przekonać, ilu wyrzeczeń trzeba było, by być prawdziwym fanem swojej ulubionej muzyki.Jerzy Doroszkiewicz, geekstok.pl
- [Książka] wzrusza, bawi do łez, a przede wszystkim uczy. Nie tylko historii gatunku, ale też dystansu i szacunku - do tradycji i zmian, które również nam - metalowcom - są niezbędne, żeby świat stawał się coraz lepszym miejscem.Joanna Chojnacka, antyradio.pl
- Dlaczego w niedalekiej przyszłości zamiast żołnierzy na polu walki będą superżołnierze, a nie maszyny? Dlaczego agencja „szalonych naukowców” sięga po wojskowe pomysły rodem z sci-fi? Zachęcamy do lektury rozmowy z Łukaszem Kamieńskim, badaczem technologii wojskowych i autorem książki „Mimowolne cyborgi”.Kasper Kalinowski, wyborcza.pl
- To solidna praca dziennikarska, empatyczne podejście do bohaterów, liczne i ciekawe dane, ciekawa narracja, która przeprowadza czytelnika przez amerykańskie kręgi piekieł.Spiżarnia mola, premieryksiazkowe.pl
- Wreszcie dostajemy kompendium wiedzy na ten temat [metalu] – pomnika z niego nie będzie, jest wnikliwy opis zjawiska, nieodłącznego elementu polskiej alternatywy, a może i kontrkultury końcowego PRL-u i Polski po transformacji ustrojowej. Szubrycht, dziennikarz o metalowej prominencji (metalu słuchał, opisywał go, promował i grał), wspomina swój rodowód na tle zjawisk społeczno-kulturowych, kreśląc subiektywną encyklopedię na temat tej subkultury. Opisuje to, czego doświadczył, z kronikarską dokładnością, ale zjawisko warto traktować szerzej – jako doświadczenie wspólnotowe. Jeśli odjąć muzyczną estetykę, dorastanie pokoleń w kapitalistycznej Polsce doby lat 90. wśród wielu różnych subkultur wyglądało podobnie. Dlatego może to być materiał atrakcyjny nie tylko dla znających na pamięć całe dyskografie Venoma, Mayhem, Kata czy Behemotha.Jakub Knera, dwutygodnik.com
- Jeśli tęsknisz za latami swojej metalowej młodości, to przeczytaj tę książkę. Jeśli nie miałeś okazji tego zaznać, to dzięki tej książce przynajmniej na chwilę znajdziesz się na trzepaku w Dukli, gdzie młodziaki rozmyślali, jak tu zdobyć jakąś płytę albo choćby informację na jej temat. Jeśli kochasz metal, to pokochasz tę książkę. To zdecydowanie moja ulubiona pozycja na temat sceny metalowej.Pasem po czole, facebook.com
- Galgut uwodzi poetyckim językiem, umiejętnością kondensacji obrazu i powściągliwością w oddawaniu emocji. Ale przede wszystkim oczarowana jestem jego sposobem narracji: podążaniem za bohaterami jakby z kamerą, która ciągle zmienia obiekt zainteresowania i wyróżnia nie tylko głównych aktorów, lecz także statystów […].„Odra”, M./Nr 11 z dn. 11.22
- To dzieło imponujące, choć rozmiarowo skromne, nieprzegadane, to mnie ujmuje: opowiedzieć powojenne losy swojego kraju w krótkich, niemal fotograficznych akapitach, wywołać klisze pamięci i skomentować je w sposób skondensowany, tak by książka rosła w nas do rozmiarów księgi już po lekturze, zamiast przytłaczać tysiącstronicową grubością woluminu.Wojciech Kuczok, „Przegląd”, M./Nr 48 z dn. 21/27.11.22
- Chyba tylko Jarek Szubrycht mógł napisać książkę o metalu, od której nie mogliby się oderwać również ci, którzy o metalu wiedzą tyle, co kot napłakał. Autor […] ma lekkie pióro, gawędziarski styl, wyczulenie na anegdotę i poczucie humoru, które sprawia, że jego teksty czyta się z wypiekami.Jędrzej Słodkowski, wyborcza.pl
- Kramarz fotografuje zachwyt nad światem, nierzadko w jego surowej brzydocie […]. Podsiadło to poeta outsider, wędrowiec śpiący jak Włóczykij w namiocie, zachwycony i onieśmielony pięknem świata, opisujący go z ogromną czułością.Anna Kiełczewska, „Magazyn Literacki Książki”, M./Nr 10 z dn. 10.22
- Czekajmy z niecierpliwością na kolejną powieść tej wrażliwej i mądrej pisarki, która z taką czułością opisała świat, który […] być może niedługo odejdzie w zapomnienie.Anna Kiełczewska, „Magazyn Literacki Książki”, M./Nr 10 z dn. 10.22
- Książka Garapicha jest próbą zmierzenia się z oficjalną pamięcią na temat stosunków na linii dwór–wieś, a jednocześnie rewelacyjną pracą antropologiczną, która rzuca zupełnie nowe światło na patriarchalną strukturę dawnej Rzeczpospolitej.Kacper Pobłocki, dwutygodnik.com
Dobre wieści!
Jury drugiej edycji konkursu Grand Press – Książka Reporterska Roku wskazało pięć książek finalistek, a wśród nich Czystka Katarzyny Surmiak-Domańskiej oraz Migot. Z krańca Grenlandii Ilony Wiśniewskiej.
Serdeczne gratulacje!-
Wspaniałe wiadomości!
Piotr Oleksy za książkę Wyspy odzyskane. Wolin i nieznany archipelag otrzymał Nagrodę Literacką Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego „Jantar”.
Tytuł Honorowego Ambasadora Wschodu trafił do Andrzeja Stasiuka.
Tegoroczną laureatką Nagrody Historycznej m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego została Anna Wylegała autorka książki Był dwór, nie ma dworu. Reforma rolna w Polsce.
Laureatką Nagrody Historycznej Młodzieżowych Klubów im. Kazimierza Moczarskiego Katarzyna Surmiak-Domańska za książkę Czystka.
Serdeczne gratulacje dla laureatów! - Tygodnik Powszechny
„Bardzo często obwiniamy o zbrodnie i wypaczenia sam system. Dla mnie jednak było bardzo ważne, by pokazać, że niezależnie od okoliczności każdy z nas ma wybór. Nawet w represyjnym systemie ludzie mogą zachować sprawczość, a zarazem są odpowiedzialni za własne czyny” – z Leą Ypi, autorką książki Wolna (tł. K. Środa), rozmawiała Marta Szpala.
-
Świetna wiadomość!
Kapituła Międzynarodowej Nagrody im. Witolda Pileckiego przyznała Wyróżnienie w kategorii: książka historyczna Annie Wylegale za książkę Był dwór, nie ma dworu. Reforma rolna w Polsce oraz Nagrodę Specjalną dla Tomaša Forró, za książkę Apartament w hotelu wojna. Reportaż z Dobasu. Serdeczne gratulacje dla autorów!
- Ta książka łączy nienachalną, ale wszechobecną słodko-gorzką melancholię, nieuniknioną, gdy pragniesz „uratować coś z czasu, w którym się już nigdy nie będzie", z absolutnym brakiem sentymentalizmu.wyborcza.pl
- Nie tylko poruszająca, ale przede wszystkim w zaskakujący sposób bardzo piękna książka.wyborcza.pl
- Wreszcie dostajemy kompendium wiedzy na ten temat – pomnika z niego nie będzie, jest wnikliwy opis zjawiska, nieodłącznego elementu polskiej alternatywy, a może i kontrkultury końcowego PRL-u i Polski po transformacji ustrojowej.Jakub Knera, dwutygodnik.com
- Powieść Claire Keegan jest skromna liczbą stron; takie ciut większe opowiadanie. Język też skromny, oszczędny, gdyż to najlepsza metoda, by […] opisać to, co jest rezultatem milczącej zgody, społecznych zależności i układów, potęgi instytucji kościelnych oraz tradycji, lęku, wyparcia i podłości.Paweł Smoleński, „Gazeta Wyborcza”, vogue.pl
- [P]isarstwo Ernaux, w tym zakresie, w jakim odnosi się właśnie do wstydu społecznego, ujawnia w niepraktykowany przed nią sposób wszystkie sprzeczności pozycji „zdrajcy klasowego”, ale też – wszystkie sprzeczności pozycji „zdrajcy klasowego piszącego o swojej zdradzie.”Renata Lis, dwutygodnik.com
- Galgut uwodzi poetyckim językiem, umiejętnością kondensacji obrazu i powściągliwością w oddawaniu emocji.„Odra”, M./Nr 11 z dn. 01.11.22
