Odrzucając ekspiację i emocje towarzyszące książce, trzeba zwrócić uwagę na pracę Agaty Kozak. Tłumaczenie tak gęstego i bogatego języka było pracą niewyobrażalną.
(Zwróćcie uwagę na mnogość przypisów. Ich lektura jest osobnym doświadczeniem. Jest lekcją języków, obyczajów, tradycji i religii).
Jarek Holden, czytanieisluchanie.blogspot.com
- „Odwaga i kliniczna ostrość” z jaką Ernaux konfrontuje się z tabu kobiecej seksualności, powoduje, że w tomie każda z nas odnajdzie cząstkę siebie. Szczególnie dziś, kiedy w Polsce wciąż trwa debata na temat aborcji. I kiedy to kobiety obwinia się o prowokowanie napastników seksualnych. Ernaux nie boi się skonfrontować z żadnymi aspektami człowieczeństwa.Gosia Walendowska, hygge-blog.com
- audycje.tokfm.pl
O Ciałach Annie Ernaux, łączącego w sobie trzy wyjątkowe, poruszające teksty odsłaniające kolejno temat aborcji dokonanej we francuskim podziemiu lat 60., utraty dziewictwa młodej dziewczyny z robotniczego, katolickiego domu oraz romansu dojrzałej kobiety z młodym studentem, na antenie radia TOK FM rozmawiali Jakub Janiszewski i Renata Lis.
- Przed wojną Czerniowce były prawdziwa wieżą Babel, miksem wielu narodowości. W 1998 r. Hirsch i Spitzer jadą tam i na chwilą wracają do przeszłości.„National Geographic Traveler”, M./Nr 4 z dn. 04.24
O czym warto rozmawiać z rzeką? Maciej Robert o swojej książce Rzeki, których nie ma i innych sprawach opowiada Izabeli Adamczewskiej. Polecamy wywiad w „Wysokich Obcasach”.
„Gazeta Wyborcza Wysokie Obcasy”, Nr 10 z dn. 16.03.24- Urszula Honek pisze o swoich dawnych sąsiadkach i sąsiadach z beskidzkiej wsi. Odtwarza głosy, przez które często przemawiają surowość, powściągliwość, wstyd, tęsknota i beznadzieja. Ale też poczucie związania z otoczeniem, ziemią, przyrodą, światłem, zwierzętami i tymi, którzy odeszli.Maria Fredro-Smoleńska, vogue.pl
- W schemacie [awansu] pojawia się szczelina, w którą Jakubowiak wchodzi i bada, jak konstruujemy rodzinne historie. Jego przewodniczką jest Hanka, która poprzez opowieść odzyskuje podmiotowość w imieniu wszystkich niezauważanych matek Polek.„Pani”, M./ Nr 4 z dn. 04.24
- Brutalna i wizjonerska opowieść o amerykańskiej prowincji.„Pani”, M./ Nr 4 z dn. 04.24
- culture.pl
W pewnym momencie poczułem, że mam coś do opowiedzenia. I że jest to historia mojej rodziny, która bardzo długo wydawała mi się całkowicie przeciętna i prozaiczna, zupełnie odmienna od tego, co znałem z literatury – mówi Maciej Jakubowiak, autor książki Hanka, w rozmowie z Karoliną Rychter. Zachęcamy do lektury rozmowy.
- audycje.tokfm.pl
O nowej książce Annie Ernaux Ciała na antenie radia TOK FM rozmawiały Marta Perchuć-Burzyńska i Justyna Sobolewska.
- open.spotify.com
O pisarstwie Annie Ernaux w kontekście wydanego w Polsce zbioru Ciała rozmawiali pisarka Renata Lis i literaturoznawca Wiesław Kroker. Spotkanie w ramach cyklu „Nowa książka” odbyło się 11 marca 2024 roku w Nowym Teatrze w Warszawie. Gorąco zachęcamy do wysłuchania rozmowy.
- Siłą całego zbioru opowiadań jest narracja, gęsta, wymagająca, a czasem poetycka.Big Book Cafe, facebook.com
youtube.comCo czytać w marcu? Nowy Tygodnik Kulturalny podpowiada: Ciała Annie Ernaux (tł. A. Kozak) i Trylobity Breece’a D’Ja Pancake’a (tł. M. Świerkocki)! Zachęcamy do obejrzenia nowego odcinka NTK.
- Jedyne dzieło, jakie pozostało po młodym autorze, który zmarł w wieku 26 lat samobójczą śmiercią. Pomnik niewielki, ale godny i warty uwagi współczesnego czytelnika, nawet mimo różnicy epoki i geografii.Filip Obrębski, dziennikteatralny.pl
- Nie mogę przestać wypisywać cytatów z „Ciał” Annie Ernaux. Ta książka jest nie tylko powrotem do wydarzeń sprzed lat, do aborcji czy młodzieńczych upokorzeń, ale dekonstrukcją i projektem badawczym.Justyna Sobolewska, instagram.com
- Dwie najważniejsze myśli, z którymi czytelnik powinien zakończyć lekturę „Złych Żydów”: nie istnieje żadna wspólnota rozumiana jako monolit, lub hegemonia, mamy jedynie do czynienia z wieloma różnymi Żydami. Z kolei tożsamość żydowska to proces – ustalania, cofania się i ruszania do przodu, spokojnej identyfikacji, lub stawiania czoła, wewnętrznej zgody, lub walki z samym sobą.Aleksandra Buchaniec-Bartczak, forumzydowpolskichonline.org
- W „Hance” znalazłam zbyt wiele punktów styku, żebym mogła przejść obok tego tytułu obojętnie. Stawiam ją dziś zatem na moją ulubioną półkę z prawdziwymi historiami, które ze mną rezonują i polecam wam gorąco tę lekturę.Dominika, instagram.com
- To, co w „Hance” sprawdziło się pięknie to fragmenty w trybie przypuszczającym – części, w których autor uzupełnia historyczną narrację o alternatywną rzeczywistość. […] Świetna, świetna książka!Aleksandra Pakieła, instagram.com
- Studium śmierci zamknięte w poruszających historiach rozgrywających się w polskich Beskidach.„Kapituła nagrody Bookera” 11.03.2024
- Mocne, przejmujące, brutalne.Łukasz Maciejewski „Aktorki”, facebook.com
- Wszechwiedzący narrator mógłby je wprowadzać do niezliczonych fabuł, przypisywać kolejnym postaciom. Ale tutaj są one jakby pod mikroskopem, odnotowane w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Najważniejsze w tryptyku Ernaux jest jednak eksperymentowanie nie z ciałem, a z upływem czasu.dziennikiurzednicze.org
- jedynka.polskieradio.pl
O książce Annie Ernaux Ciała, w której francuska laureatka Literackiej Nagrody Nobla z roku 2022 pisze o trudnych kobiecych doświadczeniach: okrytej wstydem inicjacji seksualnej, nielegalnej aborcji i romansie z młodszym o 30 lat mężczyzną, na antenie radiowej Jedynki opowiada Magdalena Mikołajczuk.
- weekend.gazeta.pl
„Nie pamiętam, by na lekcjach historii padło choćby pół zdania o Goralenvolk - ani za komuny, ani w wolnej Polsce. A kiedy wyjeżdżałem na studia do Krakowa, radzono mi, bym uważał, z kim o Goralenvolk rozmawiam” — mówi Bartłomiej Kuraś, współautor książki Krzyżyk niespodziany. Czas Goralenvolk, w rozmowie z Mikiem Urbaniakiem.
- Biografia Wasilewskiej to lektura soczysta i prowokująca do myślenia.„Nowe Książki”, M./ Nr 3 z dn. 03.24
- Pancake nie ma jednak ani krzty zapędów misjonarskich i ochoty do publicystycznej interwencji. Nie ocenia ani się nie oburza, nie stawia się nigdy ponad swoimi bohaterami, po prostu jest z nimi, rozumiejący i współczujący. Nie patrzy na nich z zewnątrz, wprowadza czytelników do ich domów i ich umysłów, odsłania tajemnice, a czasem tylko sugeruje ich istnienie. Dokonuje zaś tego z arcydzielną oszczędnością, narracją tak gęstą, że nie ma w niej pustych miejsc […].„Tygodnik Powszechny”, T./ Nr 11 z dn. 13.04.24
