Bez ogródek, ale w sposób niezwykle delikatny i z dużym umiarem piszą o sprawach najtrudniejszych. (…) Książka nie tylko dla rodziców zastępczych i dla tych, którzy planują adopcję.
„Przewodnik Katolicki” z dn. 18.01.2015
Z okazji premiery najnowszej książki Normana Lewisa Głosy starego morza (tłum. Janusz Ruszkowski) wszystkie tytuły autora kupisz z 25% rabatem; promocja działa na stronie internetowej oraz w księgarni stacjonarnej na Hożej 42/1 (pn.-pt. 10:00-18:00).
- Kamil Całus, eastwestinfo.eu
Osobiste wspomnienia i doświadczenia autora z czasów jego działalności dyplomatycznej oraz pracy korespondenta w Rumunii stanowią jej niezaprzeczalny fundament. Luft opowiada o swoich przeżyciach, wspomina napotkane na swej drodze osoby i przywołuje odbyte z nimi rozmowy, których treść stanowi często znakomity przyczynek do pasjonujących opowieści o Rumunii, jej historii, społeczeństwie oraz (zarówno osobistych jak i ogólnonarodowych) namiętnościach i lękach.
O Mezopotamii w TOK fm.
Najbliższe wydanie programu POCZYTALNI poświęcone będzie książce Mezopotamia Serhija Żadana. O znakomitej ukraińskiej powieści porozmawiają: Agnieszka Lichnerowicz, Marta Perchuć - Burzyńska, Celina Czarnecka i Łukasz Wojtusik.
TOK fm, 17 stycznia, godz. 17:00
Michał Nogaś opowiada o książce "Głosy starego morza. W poszukiwaniu utraconej Hiszpanii"
polskieradio.plTo piękna poetycka, chwilami przepełniona melancholią, ale też pełna życia, ludzi z krwi i kości, ich wad i zalet, książka.
- Mateusz Witkowski, xiegarnia.pl
To świetna odtrutka na łatwo przyswajalny, uładzony mit Beat Generation.
Zapomniane słowa. Felieton Michała Rusinka
xiegarnia.plBuszujący na strychu Michał Rusinek szuka zapomnianych uszczelek, drucików, wihajstrów i … słów.
Zapraszamy do wzięcia udziału w warszawskiej edycji Czarnych Warsztatów Pisania Prozą. Więcej informacji w załączniku.
Read- Anna Godzińska, szuflada.net
Najnowsza powieść Chmielarza to znakomicie poprowadzona intryga, wciąga i nie pozwala o sobie zapomnieć.
Polecamy wywiad z Izą Klementowską
nowyfolder.comO poznawaniu Portugalii, dziennikarskim rozpychaniu się łokciami i o tym, jak ocenił ją Mariusz Szczygieł, opowiada Iza Klementowska, autorka reportażu „Samotność Portugalczyka”. Rozmawia Oliwia Siwińska.
- Iwona Smęder, histmag.org
Wciągająca jak kryminały Kinga, magiczna niczym powieści Marqueza - tak w skrócie można opisać najnowszą książkę Swietłany Aleksijewicz. "Czasy secondhand" pokazują trudną rzeczywistość, z jaką przyszło się zmierzyć ludziom po upadku ZSRR – trudną, bo do tej pory nieznaną i tajemniczą.
- Joanna Gajek, xiegarnia.pl
Klementowska ładnie wydobywa ze swoich rozmówców te sentymenty, te nostalgie postkolonialne, te wspomnienia dusznej atmosfery kraju, gdzie ściany miały uszy, a na boskich plażach budowano więzienia polityczne.
- Wojciech Orliński, wyborcza.pl
Chmielarz mistrzowsko opisuje warszawskie skwaszenie.
- Anna Figa, artpapier.com
Bogumił Luft dzięki swojej ambasadorskiej i dziennikarskiej przeszłości miał możliwość uczestnictwa w wielu wyjątkowych wydarzeniach, prowadzenia nietuzinkowych rozmów. „Rumun goni za happy endem” stanowi odbicie tego niezwykłego życiowego doświadczenia.
- Monika Długa, lubimyczytac.pl
Książka Aleksijewicz zabiera oddech czytelnikowi, miażdży jego poczucie bezpieczeństwa, dociera w takie przestrzenie historii, ale też ludzkiej natury, o których wolelibyśmy nie wiedzieć. „Czasy sacondhand” to reportaż, który należy znać, jeśli w jakikolwiek sposób chce się rozmawiać o współczesnej Europie.
- Magdalena Kicińska, instytutksiazki.pl
Przygląda się swoim bohaterom z bardzo bliska. Często po prostu z nimi milczy. Kiedy trudno im zebrać słowa, razem czekają na ten moment, w którym w końcu zaczynają opowiadać. Nie pogania, patrzy wtedy dookoła: na ceratę na stole, obrazy na ścianie, odklejoną tapetę. Nie spieszy się.
- Agnieszka Grabowska, polscyautorzy.pl
Zbiór „Najlepsze buty na świecie” oprócz nigdzie wcześniej nie publikowanego tekstu tytułowego, zawiera reportaże, które ukazywały się w latach 2003-2014 na łamach „Tygodnika Powszechnego” oraz „Gazety Wyborczej”, zatem mogą już być nam nieco znajome. Niemniej warto je przeczytać, nawet jeśli miałaby to być powtórka.
Z wielkim smutkiem żegnamy zmarłego Tadeusza Konwickiego
Tadeusz Konwicki (ur. w 1926 r. na Wileńszczyźnie) wydał ponad 20 książek (przełożonych na kilkadziesiąt języków), nakręcił 6 filmów, do wielu innych napisał scenariusze. W 1995 roku odłożył pióro. W 2001 roku udzielił Katarzynie Bielas i Jackowi Szczerbie wywiadu rzeki "Pamiętam, że było gorąco". W 2008 roku ukazał się tom z wyborem jego mniejszych form prozatorskich "Wiatr i pył", a w 2010 seria "Książek Wybranych".
O wydanej trzy lata temu w naszym wydawnictwie rozmowie z Przemysławem Kanieckim "W pośpiechu" Tadeusz Sobolewski napisał:
"Każda książka Konwickiego była projektem jakiegoś innego widzenia świata, poszerzenia ram rzeczywistości. Także i ta, ujmująca, choć na pozór jest tylko wspomnieniem życia, jest zarazem kreacją zwróconą w jakąś nieokreśloną przyszłość".
Ważna informacja dla klientów naszej księgarni na Hożej 42
Godziny otwarcia księgarni w okresie okołoświątecznym ulegną niewielkim zmianom. Prosimy o zapoznanie się ze szczegółami:
22 - 23 grudnia pracujemy od 10.00 do 18.00
24 grudnia - księgarnia nieczynna
29 - 31 grudnia od 14.00 do 18.00
2 stycznia - od 10.00 do 18.00
5 stycznia - do 10.00 do 18.00
6 stycznia - nieczynna
od 7 stycznia wracamy w stałych godzinach od 10.00 do 18.00 (w dni powszednie)
Zapraszamy
- kostnica.com.pl
Jestem pod wrażeniem talentu Wojciecha Chmielarza, jego profesjonalizmu, wrażliwości pisarskiej, dbałości o realizm i dogłębnego ujęcia tematów społeczno-obyczajowych.
- Bernadeta Prandzioch, e-radar.pl
Mezopotamia Serhija Żadana intryguje od pierwszych stron. I skutecznie wymyka się próbom klasyfikacji.
Katarzyna i Jarosław Klejnoccy w Trójce
W poniedziałek 22 grudnia gośćmi Michała Nogasia w Klubie Trójki będą Katarzyna i Jarosław Klejnoccy, autorzy książki Próba miłości. Jak pokochać cudze dziecko. Początek o godz. 21:00.
Polecamy!
- Łukasz Galusek, herito.pl
Rumuńskie doświadczenie nauczyło autora, aby wstrzymywać się z pochopnym obwieszczaniem szczęśliwego końca. Zbyt wiele razy okazywało się, że coś, co miało zmierzać do happy endu nagle układało się niepomyślnie. Dlaczego?