Młoda dziennikarka, krakowianka osiadła w Warszawie, napisała o tej dzielnicy fascynującą książkę – wielowątkowy reportaż historyczny o miejscu i zamieszkujących je ludziach, o zacieraniu i odzyskiwaniu pamięci.

„Assani […] poszedł na wojnę, żeby chronić swój lud, zabijał i widział jak zabijano jego przyjaciół. Gdzieś po drodze stracił rozeznanie, jak to wszystko się zaczęło i do czego miało prowadzić”. Lieve Joris dokonuje udanej próby dotarcia do początku i sensu całej tej tragedii.

Z radością informujemy, że Göran Rosenberg zdobył tegoroczną Augustpriset, najważniejszą szwedzką nagrodę literacką, za książkę Ett Kort Uppehåll På Vägen Från Auschwitz (”Krótki przystanek w drodze z Auschwitz"). Książka ta ukaże się nakładem Wydawnictwa Czarne jesienią 2013 roku. Autorowi gratulujemy!

„Podpalacz” Wojciecha Chmielarza to udany debiut. Nie tylko dlatego, że autor sprawnie wykorzystał nośny przecież, a jakoś rzadko ogrywany motyw podpaleń. Ważniejsze jest to, że Chmielarz ukazuje współczesną Polskę na nieprzyjemnym obrazku: dorosły mężczyzna, wykonujący bardzo trudną pracę, nie jest w stanie wynająć samodzielnego mieszkania, inny wyładowuje swoje frustracje, pijąc i bijąc żonę, kolejny zrobi wszystko dla kariery… Bardzo to przykre, ale i bardzo prawdziwe. I w tej prawdziwości tkwi siła „Podpalacza”.

Z radością informujemy, że książka Stacja Muranów autorstwa Beaty Chomątowskiej znalazła się wśród 6 książek nagrodzonych w konkursie na Najlepszą Książkę Roku „Pióro Fredry”.

Najnowsza książka Joanny Tokarskiej-Bakir jest kolejnym dowodem na to, że w polsko-żydowskiej historii jest wciąż wiele niewyjaśnionych wątków i niezagojonych ran. Zapewne wzbudzi kontrowersje i obudzi w narodzie przymus walki o honor. Mam nadzieję, że przede wszystkim pobudzi do myślenia – tego krytycznego.

Życie dwóch najsłynniejszych bitników, Allena Ginsberga i Jacka Kerouaca, to nie tylko literatura, narkotykowe tripy i erotyczne przygody. To także brak pieniędzy, pobyty w więzieniach i zakładach psychiatrycznych.

Święty Mikołaj to wyjątkowo sprytna i nieuchwytna postać. Pojawia się raz w roku, a nawet wtedy tylko nielicznym wybrańcom udaje się go zobaczyć.
Kto wie, może tym razem szczęście uśmiechnie się do Was? Zwłaszcza jeśli odpowiednio się przygotujecie...

Aby Wam w tym pomóc, ogłaszamy konkurs na najbardziej pomysłową pułapkę na Świętego Mikołaja. Narysujcie ją, opiszcie albo skonstruujcie i sfotografujcie, a efekt prześlijcie na adres: promocja@wydawnictwodwiesiostry.pl do dnia 5 grudnia 2012.

Na autorów najoryginalniejszych projektów czekają zestawy złożone z książek Język baklawy Diany Abu-Jaber i W moim brzuchu mieszka jakieś zwierzątko Grzegorza Kasdepke z autografem.
Do dzieła!

...dzięki Dąbrowskiej i jej interlokutorom poruszane sprawy stają się ważne również dla czytelników. Takie znaczące spotkanie (między pytającą i pytanymi, ale też między bohaterami wywiadów a czytelnikiem) zdarza się rzadko. Dobrze, że tu się zdarzyło.

Rosji nie da się ogarnąć rozumem, ale – jak twierdzi Konstanty Usenko – można ją doskonale poznać poprzez teksty piosenek. Usenko, muzyk wielu polskich grup alternatywnych i znawca rosyjskiej sceny muzycznej, opowiada o ostatnich 30 latach rosyjskiej historii.

To jedna z najbardziej optymistycznych książek, jakie ostatnio trafiły w nasze ręce. Głównym tematem nie jest zmierzch i pożegnanie, lecz zachwyt nad życiem, mimo nieuniknionych bólu i niepowodzeń.

„Kocham i tańczę rock and rolla, ale nigdy go nie uprawiałem i nie przypuszczałem, że będę kojarzony z tym gatunkiem. Teraz się z tego powodu cieszę, mimo że od początku jestem związany z muzyką bitą na dwa” — mówi Jacek Kleyff w rozmowie z Jackiem Cieślakiem, „Rzeczpospolita”.

Książka nie jest zwykłym kryminałem. To także opis trudnych relacji, jakże znanych Polakom, Finom i Rosjanom.

„Pogromca wilków” przedstawia losy trzech autentycznych postaci. Historia nie zajmowała Wasyla Borsuka, Ottona Schimka ani Szymona Lublinera, pomimo to stała się ich udziałem. Tym samym Christoph Ransmayr i Martin Pollack uczynili historię najnowszą czwartym bohaterem swoich opowiadań. Historia to niełatwa, pełna wysiedleń, przesiedleń, wypędzeń, wojen i etnicznych czystek, właściwa nie tylko Bieszczadom, ale całej Europie Środkowo-Wschodniej.

Kolejne rozdziały generują nowe pytania związane nie tylko z kondycją mediów, ale także intelektualną ich odbiorców. Stąd „Śmierć gazet i przyszłość informacji” to książka przeznaczona dla czytelnika potrafiącego krytycznie analizować teksty. Zawiera bowiem wiele kontrowersyjnych tez, co należy w tym przypadku uznać za niewątpliwy walor publikacji.

Książka Joanny Tokarskiej-Bakir dotyka wielu kwestii wypieranych z masowej świadomości – opowiada chociażby o antysemityzmie powszechnym wśród polskich partyzantów. Autorce za szczerość z pewnością dostanie się od niektórych środowisk, zamkniętych na dekonstrukcję rodzimych mitów. A szkoda, bo rzetelna praca antropolożki zasługuje na najwyższy szacunek. Lektura obowiązkowa.

W Polsce nie mieliśmy pojęcia, jak to wszystko wyglądało ze strony przeciętnego mieszkańca Leningradu, Moskwy czy Nowosybirska. Czytając tę książkę, co drugie zdanie przecieramy oczy ze zdumienia. No i trochę nas też Usenko zawstydza...

W reportażu Pawła Smoleńskiego urzekła mnie mnogość bohaterów. Przyszło mi poznać historię zarówno ubogich żebraków, jak i wziętych adwokatów czy inżynierów. W opowieści Pawła Smoleńskiego swój głos maja nawet postacie znane poza Irakiem, jak choćby Ali Al-Sistani – iracki przywódca religijny.

Polecam „Podpalacza” każdemu czytelnikowi — zarówno miłośnikom kryminałów i thrillerów, jak i szukającym dobrej rozrywki.

„Byliśmy przyszłością” to nie tylko osobista historia, to także opowieść o doświadczeniu pokoleń Izraelczyków pracujących wytrwale nad budową własnego kraju, o działaniu wyjątkowej organizacji społecznej, o relacjach między jednostką a kolektywem.

„Opiekunka” Andrei Gillies to książka napisana z powodów osobistych, rodzaj dziennika – autorka przez kilka lat opiekowała się chorą na alzheimera teściową. To zapis codziennych zmagań z chorobą i ze swoimi uczuciami, a także rozważania dotyczące relacji między naszym mózgiem a umysłem, który jest jego funkcją. Między pamięcią a osobą, którą jesteśmy. Książka posiłkująca się nauką, filozofią, literaturą i własnymi obserwacjami.

Reportaż Pawła Smoleńskiego jest wart znacznie więcej niż ten tytuł – i jako relacja z pewnego miejsca i czasu, i jako opowieść uniwersalna.

„Pogromca wilków” to nie tylko opowieści zawarte w książce skromnych rozmiarów. To nauka patrzenia na świat.