Czarne minuty

Martín Solares

Czarne minuty

fragment

Dla agenta Cabrery sprawa zaczęła się w poniedziałek 15 lutego. Tego dnia komendant Taboada spotkał się ze swoim najlepszym człowiekiem, niejakim Chávezem. Zdaniem sekretarki doszło do kłótni i Chávez podniósł głos. W połowie spotkania komendant wyjrzał zza grubej żaluzji oddzielającej jego gabinet od głównej sali, zmierzył wzrokiem wszystkich obecnych i wybrał jedynego podwładnego, któremu, jego zdaniem, jeszcze można zaufać. Czyli Donicę Cabrerę.

Donica gawędził właśnie ze stażystkami, kiedy powiedziano mu, że szef go wzywa. W chwili, w której wchodził do gabinetu komendanta, agent Chávez z niego wychodził i potrącił Cabrerę ramieniem. Na szczęście Cabrera, jako typ spokojny, nie odpowiedział na tę zaczepkę i zameldował się przełożonemu.

– Cokolwiek teraz robisz, zostaw to i zajmij się trupem z ulicy Palma.

Chodziło mu o dziennikarza, którego zwłoki znaleziono poprzedniego dnia. W niedzielny wieczór, kilka godzin po zgłoszeniu zabójstwa, agent Chávez w wyniku błyskawicznej akcji zatrzymał miejscowego dilera Chincualillo, i to z dowodami wystarczającymi, żeby go przymknąć na piętnaście lat. Winowajca działał sam i motywem był rabunek. Ale komendant Taboada nie wyglądał na zadowolonego.

– Brakuje mi danych: ustal, co robił dziennikarz w ciągu swoich ostatnich dni. Gdzie był, z kim się widział, o czym gadali. Jeśli coś pisał, chcę to przeczytać. Muszę wiedzieć, w czym grzebał.

Dla Donicy Cabrery, który oczywiście wiedział, że Chincualillo był dostawcą pracującym dla kartelu z Paracuánu, prośba szefa stanowiła problem z zakresu etyki zawodowej.

– Dlaczego Chávez tego nie zrobi?

– Wolę, żebyś ty się tym zajął.

Donica się zawahał:

– Mam kupę roboty.

– Niech ci nowi pomogą.

Donica odpowiedział, że nie, nie ma takiej potrzeby, da sobie radę sam... Nie znosił nowych.