Objawił się talent. Takiego pisania — uważnego, wyrazistego, odpowiedzialnego — nie spotyka się już tak często.

Maciej Wasielewski, przenosząc czytelnika tysiące kilometrów stąd, na maleńki Pitcairn, zapewnia dystans wyostrzający zmysł obserwacji i sprzyjający refleksji.

Zgrabny, zgrzebny, prosty, krótki – taki jest notatnik żałoby. Bez skreśleń, bez prób, poprawek. Precyzyjny jak ruch uzbrojonej ręki zegarmistrza, ojca osieroconej.

„Baśń” prawdziwie wciąga, należy do tych opowieści, od których trudno się oderwać.

[...] cykl doskonale uzupełniających się reportaży, które dokładnie opisują mechanizmy determinujące to, jak wygląda nasz kraj.

W sobotnio-niedzielną noc, 11 i 12 stycznia, od godz. 23.00 do 1.00, fragmenty „Zaćmienia” Agnieszki Wolny Hamkało czyta Ewa Kaim (opracowanie Barbara Gawryluk).

Radio Kraków

To, co jednak u Zachara Prilepina najpiękniejsze, to język: ten magiczny, wrzący kocioł nocy i szaleństwa, szorstkości i wulgarności, czułości i liryki doprawiony tym, co Ziemowit Szczerek niepoprawnie politycznie nazywa „ruskim hardkorem”, a co niejednokrotnie Prilepin ujmuje w humorystyczny nawias, zmuszając czytelnika do wybuchów śmiechem do końca powieści.

Bez wątpienia Tochman i Wełnicki wykazali się olbrzymią odwagą, a zarazem znakomitym warsztatem (foto)reporterskim. Z uwagą wysłuchiwali historii tych, o których istnieniu większość wolałaby zapomnieć, którzy nie pasują do wizji metropolii szklanych drapaczy chmur.

To opowieść o degeneracji: państwa, społeczeństwa, polityków, hierarchów Kościoła, adwokatów, sędziów, policjantów oraz mafii, która te wszystkie elementy i ludzi łączy w jedną paskudną całość.

„Cesarz wszech chorób. Biografia raka” to najlepsza książka popularnonaukowa opublikowana u nas w upływającym roku. Lektura obowiązkowa nie tylko dla hipochondryków.

„Czas kobiet” jest jak głęboki film psychologiczny, w którym wszystko, co najważniejsze, dzieje się między ludźmi. Złożona z monologów kilku postaci zderzających odmienne perspektywy to jednocześnie rzecz wyrafinowana konstrukcyjnie i sięgająca do źródeł pierwotnej opowieści.

Warto poznać opowieść o Chinach lat 60., 70. i 80., jest prosto napisana i wciągająca. Wywołuje zdumienie, ale przede wszystkim współczucie dla wszystkich członków rodziny Huang, dotkniętej przez czerwony koszmar. Po przeczytaniu książki naprawdę dużo łatwiej zrozumieć, dlaczego w każdym większym amerykańskim mieście znajduje się Chinatown.

Przemytnik doskonały. Jak transportować tony kokainy i żyć szczęśliwie Luki Rastello został wyróżniony w kategorii Inne Spojrzenie.

• w środę 25 grudnia w Radio Malbork w godzinach 12:30–13:00 oraz 17:30–18:00
• w piątek 27 grudnia w Słonecznym Radiu o godz. 21:15
• w sobotę 28 grudnia w Radio Hobby o godz. 8:00
• w niedzielę 29 grudnia w Radio 7 o godz. 6:50 i 22:50

Autora o Jakucję, Polskę i miłość do ptaków pytać będą Barbara Burger i Michał Dąbrowski.

W sobotę 21 grudnia Agata Kasprolewicz w „Raporcie o stanie świata” porozmawia z Sarą Shilo, autorką książki Krasnoludki nie przyjdą. Polskie Radio Program Trzeci, godz. 14:05. Polecamy!

„Zaćmienie” jest wyjątkowo zmysłową powieścią – rzecz nie tylko w giętkim języku erotycznym, który na użytek powieści tworzy Wolny-Hamkało, ale i w sugestywnych obrazach oraz tworzywach, z których najważniejszym jest bursztyn.

To jego najbardziej psychodeliczna książka. Mieszają się w niej zapachy, smaki i miejsca.

Biografia Ben Guriona jest fascynującą opowieścią o losach ruchu syjonistycznego, zrodzonego w bólach wojny niepodległościowej państwa Izrael, oraz o meandrach polityki światowej. Przede wszystkim jednak jest historią człowieka do końca – i tego trudno mu odmówić – oddanego stworzonemu przez siebie państwu. Świetnie sformułowana konstrukcja książki czyni z niej pomost pomiędzy pomnikiem, a kontrowersją.

To pełna humoru i ironii opowieść o młodzieńczych próbach dostosowania się do funkcjonowania w nieznanym świecie, ułożenia sobie życia, znalezienia dla siebie miejsca „pod niskim niebem”. Krzywe zwierciadło, w którym mogą się przejrzeć nie tylko Holendrzy, ale też Polacy.

Książka Iwasiów nie prowadzi przez śmierć, nie uczy, jak się z nią uporać, nie lukruje jej absurdu żadnym rozpoznaniem, żadną diagnozą.

„Czarna małpa” to proza rozkołysana, a jednocześnie z wyraźnym rytmem. Łączy realizm, wręcz naturalizm, z groteską i sennym koszmarem.