Niewielu jest podróżników-pisarzy, którzy potrafią pisać, naprawdę podróżują i nie popadają w samo zachwyt po pierwszej „wyprawie” wynajętym jeepem, z lodówką coca-coli na tylnym siedzeniu, przez wioskę Masajów. Dlatego odnalezienie kogoś z głową na karku, świetnym piórem i szalonymi pomysłami, sprawia ogromną radość.

„Białe” to opowieści ze Spitsbergenu, które łączą w sobie reporterską rzetelność z literacką zawadiackością.

„Wieczne życie” przypomina nam, że warto korzystać z osiągnięć nauki i rozumu, oraz że „szkiełko i oko” nie zabijają nieomal mistycznej wspaniałości natury, jej skomplikowania i mądrości przechodzenia śmierci w życie. Wiara w życie pozagrobowe jest zbędna — wieczność osiągamy teraz i tu.

Książka niełatwa, mądra, ważna i prawdziwa, i jednak pozostawiająca nadzieję.

Książkę Stewarta można nazwać reportażem z podróży, księgą drogi, opisem nasyconym niezwykłą erudycją, znajomością kultury, materialnej i duchowej, każdej z mijanych po drodze wsi i – rzadziej – ośrodków miejskich. Wreszcie jest to także zapis zmagania się z własną słabością fizyczną, chorobą, czasem z własnym lękiem (…).

„Święta kraina” do końca pozostanie tajemnicą dla przybysza ze świata odmiennej kultury, zezwalając zaledwie na rolę obserwatora, a nie uczestnika misterium. Pielgrzymka pozwoli mu jednak wniknąć głęboko w sens buddyjskiej sentencji: „Człowiek musi się rozstać ze wszystkim, co kocha”.

Książka Ilony Wiśniewskiej daleka jest od romantycznej przygody, od epickiej opowieści z filmu o polarnej krainie. Jest tam prawda o codzienności (...)

Po świetnej „Godzinie szakala”, czytelnik otrzymuje równie znakomicie napisaną „Kamienistą ziemię”.

Apartheid zniesiono w latach 90., ale trzeba wieków – co potwierdzają bohaterowie „Kamienistej ziemi” – żeby nowy ład zaczął faktycznie obowiązywać.

(...) to porządnie napisana książka, klasyczny kryminał bardziej w duchu Agathy Christie niż współczesnych krwawych thrillerów.

Fragmenty Miedzianki. Historii znikania czyta Anna Radwan-Gancarczyk.

Od poniedziałku do piątku, o godz. 11:45 i 22.50.

Radio Kraków

Bernhard Jaumann nie idzie na łatwiznę. Nie serwuje czytelnikom kryminalnej historyjki z egzotyczną Afryką w tle, którą znamy z wymuskanych folderów biur podróży. Kamienista ziemia jest przede wszystkim wnikliwym obrazem współczesnej Namibii.

„Białe” Ilony Wiśniewskiej stanowi świetny przykład tego, jak powinien wyglądać dobry reportaż.

W tej książce możemy dotknąć tajemnicy tego miejsca, choć to niebezpieczne.

Pisarz Ádám Bodor stworzył karpacką wersję realizmu magicznego, w którym więcej jest dusznej kafkowskiej atmosfery niż márquezowskiej cudowności. W „Ptakach Wierchowiny”, tak jak w innych powieściach Bodora, codziennością jest bowiem to, co pozostaje nierzeczywiste.

“Baronowa jazzu” to zarazem saga ekscentrycznego rodu Rothschildów, portret muzycznego undergroundu i subtelna historia dość osobliwej miłości.