„Papusza” jest rzadkim przykładem tego, jak stworzyć czyjąś biografię przy zachowaniu pisarskiej skromności, jak stworzyć książkę, która pozwala na równi wybrzmieć głosom wielu ludzi – głosom często zapomnianym lub też zagłuszanym.

„Zamieć” to historia na jeden wieczór. Czyta ją się w dwie godziny. Rozmyśla o niej znacznie dłużej.

Publikacja Angeliki Kuźniak nie jest pozbawiona sprzeczności, niedomówień i znaków zapytania – ale takie właśnie było życie Papuszy.

Polecamy audycję radiową poświęconą Papuszy.

Niedziela, 1 września, po godz. 13:00.

„Jestem Afrykanką z przypadku, nie z urodzenia. Choć więc dusza, serce i umysł są afrykańskie, zdecydowanie biała skóra wyraźnie nie jest” – pisze Alexandra Fuller. Jej książka nie jest wyznaniem win białego człowieka, nie jest też wyrazem białej wyższości nad rdzennymi mieszkańcami Afryki. Choć dotyka problemu rasizmu i opisuje go, nie jest publicystycznym ani politycznym głosem w debacie. To wciągająca opowieść o dzieciństwie. Takim, jakie było.

Podróż to pełna beztroski, pewnej, typowej dla ludzi bardzo młodych nonszalancji w podejściu do napotykanych problemów, sporej ilości alkoholu, luzu, czasami zwykłej bezmyślności, ale też humoru.

Hatzfeld oddał głos ludziom, których zazwyczaj zagłusza medialny zgiełk i chwytliwe nagłówki. Słuchał relacji z każdej strony – ofiar, ale również oprawców i ich rodzin. Niezwykła empatia i próba zrozumienia afrykańskiej kultury przenika również jego powieść „Ostatni wyścig”.

Okoński dla TOK FM: Kibic żyje wyłącznie przyszłością i przeszłością. Nigdy czasem teraźniejszym

Sorokin stworzył dzieło, które jest zarówno paralelą historiozoficzną, jak i pamfletem społeczno-socjologicznym. Dzieło o niemożności wyrwania się z zaklętego kręgu, którego granice od dawien dawna wyznaczają typowo rosyjskie – wspomniane już powyżej – przywary.

Kiedy będziecie ją czytać, pamiętajcie o jednym – właśnie odbywacie niezwykłą podróż w głąb umysłu prawdziwego fana futbolu – dopiero tutaj odkryjecie, czym jest piłkarska pasja, i co ona robi z człowiekiem. A z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że to, co ta pasja robi, jest całkiem przyjemne.

Wśród nich znalazły się następujące tytuły Wydawnictwa Czarne:

Karl-Markus Gauss, "W gąszczu metropolii”, tłum. Sława Lisiecka
Ludmiła Pietruszewska, "Jest noc”, tłum. Jerzy Czech
Andrzej Stasiuk, „Grochów”
Krzysztof Varga, "Trociny”

Już wkrótce poznamy siedem tytułów, które znajdą się w finale nagrody.

Autorom i tłumaczom gratulujemy nominacji!

„Święty Psychol” naprawdę mrozi krew w żyłach, a mnie przyprawił już o jeden senny koszmar. Jest to bowiem opowieść o złu kameralnym i o tym, że wiele ludzkich tragedii wynika nawet nie z głupoty, tylko ze zwykłej bezmyślności.

„Grobowiec w Sewilli. Podróż przez Hiszpanię u progu wojny domowej” to znakomicie napisana, porywająca powieść. Barwna, przekraczająca granice gatunkowe rekonstrukcja pierwszej wielkiej podróży Normana Lewisa pozostaje niesamowicie aktualna, zwłaszcza w tym momencie, kiedy masowa turystyka zbiega się w Turcji czy Egipcie z podobnym chaosem, jak opisywany przez brytyjskiego reportera. Być może powieść ta pozwoli na nowo spojrzeć nie tylko na Hiszpanię i jej historię, ale też szerzej na sytuację świata na krawędzi, nie chcącego uświadomić sobie, że chwieje się nad przepaścią.

Warto w czasach bezustannego pośpiechu na chwilę zatrzymać się nad „Zamiecią”, przyjrzeć całemu kalejdoskopowi postaci pojawiających się na zasypanych śniegiem rosyjskich traktach.

Franciszek Gil (1917–1960)
Juliusz Kaden-Bandrowski
Stefan Kozicki (1923–1991)
Zbigniew Kwiatkowski (1920–1979)
Władysław Leny-Kisielewski (1911–1977)
Józef Moszyński (redaktor naczelny „Tygodnika Ilustrowanego”, dat życia nie udało się nam ustalić)
Jerzy Ros (1919–1997)
Tadeusz Staniewski (1886–1978)
Wanda Wasilewska
Konrad Wrzos (właśc. Rosenberg) (1905–1974)

„Kryminał był ze mną od zawsze”

Huszang Asadi namalował historię przygnębiającą, ale nie beznadziejną. Jest tu nie tylko dużo dramatycznie pięknych momentów, ale również wiele fragmentów, które skłaniają do poważnego namysłu nad ludzką naturą. Bo „Listy...” to w gruncie rzeczy pretekst do odpowiedzenia sobie na bardzo uniwersalne pytania o prawa jednostek, które coraz częściej stoją w opozycji do praw ustanawianych przez grupy rządzące.

„Papusza” Angeliki Kuźniak jest książką ważną. Autorka odkrywa na nowo zapomnianą poetkę, której twórczość jest dziedzictwem dwóch narodów — polskiego i cygańskiego. Robi to z wielkim wdziękiem, nie formułując łatwych ocen czy oskarżeń.

„Święty Psychol” to ciekawa opowieść o zakochaniu, miłości, a raczej fascynacji i o tym, do czego może ona doprowadzić. To również narracja o przemocy i o tym, jak wpływa na całe życie – nie tylko ofiar. Ta lektura naprawdę wciąga!

Trzeba koniecznie przeczytać ten zapierający dech w piersiach reportaż o azylu dla „emerytowanych” szympansów, na których wcześniej dokonywano okrutnych eksperymentów medycznych. Autor stawia tu wiele ważnych i głębokich pytań humanistycznych i etycznych, zwracając też uwagę, że zmienia się – choć powoli — świadomość i wrażliwość ludzi na krzywdę i cierpienie zwierząt.

Trudno sobie wyobrazić straszniejszą cenę za talent niż ta, jaką zapłaciła Papusza. W świetnej książce reporterskiej Angeliki Kuźniak cały czas słyszymy jej głos.

Huszang Asadi napisał książkę niezwykłą. Drobiazgowo rozliczył rewolucję, która zamieniła dyktaturę świeckiego i postępowego szacha na dyktaturę fanatyków religijnych.

Na taką książkę, napisaną z miłości, lecz bez afektacji, czekali wszyscy ci, dla których piłka nożna jest „guilty pleasure”, ukrywaną przed znajomymi pasją pochłaniającą dnie i noce, nieprzystającą jednak do ich zajęć na uniwersytetach, w redakcjach i domach.

„Grobowiec w Sewilli” to pozycja absolutnie unikatowa na naszym rynku, którą każdy miłośnik Hiszpanii, a szczególnie ten zainteresowany historią hiszpańskiej wojny domowej powinien przeczytać.