Havel

Zemsta bezsilnych

Kaczorowski jawi się tu jako wnikliwy historyk, politolog i kulturoznawca. A Václav Havel widziany jego oczyma staje się bohaterem niezwykle złożonym, targanym skrajnymi emocjami, popełniającym błędy, mającym wątpliwości, a przez to bliższym i bardziej „swojskim”. Jego legenda nie zostaje jednak przez to obalona. W pamięci swoich rodaków (i nie tylko) nadal pozostaje pierwszym prezydentem, który, parafrazując słowa samego Havla, zwycięża kłamstwo – prawdą.

Świetna biografia Václava Havla pióra Aleksandra Kaczorowskiego na różne sposoby weryfikuje tamte emocje i mrzonki. Ściąga czeskiego prezydenta z pomnika i przywraca mu ludzkie rozmiary, docieka źródeł jego sukcesów i porażek, przygląda się uważnie wewnętrznym sprzecznościom, które go ukształtowały. Nie idealizuje, nie potępia, nie ocenia.

Aleksander Kaczorowski wykonał kawał rzetelnej roboty. Pokazał nie kryształ, a człowieka – ze wszystkimi jego wadami, człowieka pełnego lęków, obaw, siły, słabości, ambicji. Lubię ten typ książki, lubię też takich bohaterów.

„Havel” Kaczorowskiego jest książką prawdziwą. Uważam, że czeski kontekst pozbawia ją politycznej wymowy i dlatego możemy sami lepiej przyjrzeć się naszym realiom, dlaczego marzenia o wolności i prawdzie zawsze ustępują marzeniom o wielkich rezydencjach i luksusowych samochodach.