To, co zdecydowanie wyróżnia „Abchazję” od pozostałych dzieł reportażysty, to precyzyjnie nakreślony szkielet opowieści oraz niespotykane do tej pory uzewnętrznienie się autora.

Jak przystało na prawdziwego podróżnika z krwi i kości, Theroux nad pięciogwiazdkowe hotele i turystyczne rejsy przedkłada rozmowę ze zwykłymi ludźmi i podróż rozklekotaną ciężarówką. Przemierza kontynent od północy aż po południowy kraniec, dla samej dzikiej przyjemności płynącej z podróżowania.

Autor nie ocenia opisywanych bohaterów. Pozwala jednak poczuć duszną atmosferę wyspy, na której prawo jest prawem silniejszego i bardziej przydatnego dla wspólnoty.

„Abchazja” to zarazem jedna z, jak się wydaje, najbardziej intymnych książek Góreckiego. Praca, w której nie tylko Abchazowie i Gruzini stają się nam bliscy, ale i sam autor dzieli się z nami bardzo osobistymi refleksjami.

„Salki” zachwycają frazą i swobodą językową. Wpisany jest w nie zresztą jako jeden z wielu misternie przeplatających się i nawracających wątków traktat o języku.

„Musisz uciekać, jeśli chcesz uratować resztki swojego człowieczeństwa”

„W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa” to książka wyjątkowa. Subtelność i celność w opisywaniu dramatycznych losów, piękna proza, wnikliwe analizy, dbałość o szczegóły zdarzeń, wrażliwość w podejściu do tematu. Kiedy czyta się tak niezwykłe dzieło, nie sposób nie poddać się refleksji nad przewrotnością losu, historii.

Autorka zdumiewająco lekko przeniesie nas do gorącej Hiszpanii nawet w chłodny wieczór.

Abchazja, choć może nieco bardziej jak twierdzi autor powściągliwa, jest częścią tego jakże barwnego mikrokosmosu. Lektura doskonała.

Zapraszamy do wysłuchania rozmowy z prof. Bogdanem Góralczykiem, byłym ambasadorem w państwach azjatyckich, na temat książki Wielki głód. Tragiczne skutki polityki Mao 1958–1962 Franka Diköttera 22 kwietnia między godz. 16:00 a 18:00 w radiowej Dwójce.

Jej największym atutem jest pokazanie Izraela prowincjonalnego, pełnego blokowisk i lejów po wystrzelonych przez Hezbollah pociskach.

Dahl, podążając za przykładem kolegów zza oceanu, buduje napięcie i porzuca wątek w najciekawszym momencie, by skupić się na innym i nie pozwolić nam zamknąć książki aż do ostatniej strony. Buduje równocześnie duszny, upalany klimat, też bardziej podobny temu, w którym musiał egzystować Marlowe niż skandynawscy stróże prawa. Konwencja NOIR doskonale sprawdza się w norweskiej wersji. Czego chcieć więcej? Bardzo dobry kryminał!

Świetny debiut literacki młodego krakowskiego reportera.

W impresyjnych reportażach autor udowadnia, że Południe nie jest tylko kategorią topograficzną, lecz stanem umysłu obcym mieszkańcom Północy.

Madhur Jaffrey znana jest na świecie z propagowania kuchni indyjskiej. Ci jednak, którzy nie przepadają za publikacjami, w których roi się od przepisów, niech nie wzruszają ramionami. W książce nie gotowanie jest bowiem najważniejsze, ale smaki — rozumiane dosłownie i skojarzone z jedzeniem, pojmowane metaforycznie jako wspomnienia pięknych chwil, które nigdy już nie wrócą.

„Zając o bursztynowych oczach” Edmunda de Waala to imponująca historia żydowskiego rodu Ephrussich, zamożnych, światłych, o wyrafinowanych gustach i barwnych biografiach. Ta urocza książka wpisuje się w nurt opowieści o Mitteleuropie, melancholijnej krainie wykwintnych salonów, artystycznych podróży i pieczołowicie gromadzonych kolekcji.

Otworzyłem na pierwszej stronie i po kilkunastu godzinach zamknąłem na ostatniej. Wsiąkłem, wpadłem, przenicowała mnie ta książka, wywróciła na lewą stronę.

20 kwietnia, godz. 16:00

Sztuka czytania, TVP Kultura

W dniach 19-21 kwietnia zapraszamy na nasze stoisko nr 7 w Operze i Filharmonii Podlaskiej.

Specjalnym gościem targów będzie Krzysztof Varga, który spotka się z czytelnikami 20 kwietnia (sobota) o godz. 12:30.

Wstęp wolny!

Lekturę „Praskiego elementarza” porównać można z upajaniem się o nieprzyzwoitej godzinie czeskim duchem w praskiej piwiarni. Takiej lektury nie wolno przegapić.

Beata Chomątowska rozpoczyna przygodę z Muranowem z mapą w ręku. Jako osoba z zewnątrz dostrzega to, co dla oswojonych z otoczeniem może pozostawać niewidoczne.

Dzięki tej lekturze można się przekonać jak interesujące jest życie. Jak wiele nieprawdy kryje w każdej odpowiedzi „nic ciekawego” na pytanie:„co u Ciebie?”.

DeWitt został doceniony nie tylko w swoim rodzimym kraju (Nagroda Kanadyjskiego Stowarzyszenia Pisarzy), ale także na świecie — o czym świadczy znalezienie się książki w finale Nagrody Bookera w 2011 roku, najbardziej prestiżowej nagrody literackiej Wielkiej Brytanii za powieść anglojęzyczną. Polecam i zapraszam do lektury!