Czym są Lata? Kobieta na tle tej wielkiej historii. Uchwycona w słowach epoka. Generacja zamknięta w obrazach i wspomnieniach. (…) Opisana już w kontekście społeczno-historycznym, pozbawiona zbędnych emocji. Niby pisana z lekkością, a niosąca jednocześnie pewien ciężar, świadomość, która osadza się w czytelniku. Zachwycająca.

„Lata” to nie tylko zbiorowa analiza urodzonego podczas wojny pokolenia. To także książka upominająca się o to, że głos kobiety może być głosem powszechnym. Sama pisze, że zdecydowała się na „bezosobową autobiografię”, „jakby teraz była jej kolej snucia opowieści o minionych dniach”. Bezosobowa autobiografia staje się sposobem na dojście do głosu i potraktowanie go nie jako indywidualnej opowieści, ale jako losu zbiorowego - mężczyzn i kobiet.

„Podział ziemi wywoływał żywe emocje, ponieważ dla większości zainteresowanych była to kwestia być albo nie być. Na pewno można mówić o uczuciu radości, jakie odczuwali bezrolni i większość służby folwarcznej. Była to jednak radość zabarwiona dużą dozą nieufności, a nawet strachu. Dostali ziemię, ale wcale nie byli przekonani, że pozostaną jej właścicielami”. Polecamy rozmowę z Anną Wylegałą, autorką książki Był dwór, nie ma dworu.

[...] głęboko prawdziwa, świetnie przetłumaczona, autentyczna i pozbawiona kompleksów proza, w której najważniejszy jest człowiek. Guthrie to humanizm w czystej postaci. Gorąco polecam.

Współcześnie Woody Guthrie ma status ikony, a jego muzyka i teksty (również ta książka) uznawane są za skarby amerykańskiej kultury. Warto się z nimi zapoznać.

„Lata” Annie Ernaux to książka totalna. […] zanurzyłam się [w książce] jak w rzece, dałam się porwać jej nurtowi, czasami męczyła mnie, czasami zachwycała. Zanurzyłam się w życiu kobiety – doświadczeniu indywidualnym i uniwersalnym. W czasie – czasie wspólnym, który przez nią przeszedł, który przez nas przechodzi. Wyszłam z tej rzeki wzruszona.

Jeśli macie wątpliwości, czy jazz jest dla was – ten klasyczny, historyczny, z najwyższej półki – lektura przemyśleń Piotra Jagielskiego pomoże odkryć radość ze słuchania muzyki. Bo jeśli wszystkiego jest za dużo – warto wybrać to, co najlepsze. A naszpikowana anegdotami i osobistymi refleksjami o przypominanych po latach płytach z pewnością natchnie do uważności – nie tylko w korzystaniu z dóbr kultury.

Wspaniałe jest to, iż nie stara się być mądrzejszy od swoich rozmówców, a wręcz przeciwnie – oddaje im głos i nie śmie ich oceniać. Dzięki temu udaje mu się przedstawić szerokie spektrum problemów, którymi są trawione, choć nie doszukuje się przyczyn, które do tego doprowadziły.

„Ja nie chcę nazywać Italii rajem, tylko normalnym państwem. Nie interesują mnie stereotypy, bo nie mówią niczego poważnego o rzeczywistości, tylko o tych, którzy je powtarzają. Mnie zaś chodziło o to, żeby zobaczyć Italię w momencie kryzysu. Przecież zachwycając się nią bezkrytycznie, tak naprawdę ją zakłamujemy. Jakbyśmy nie chcieli widzieć problemów. A przecież jest to kraj, który ma swoje traumy i kompleksy. Ma za sobą wielkie wzloty i upadki”. Z Piotrem Kępińskim, autorem książki Szczury z via Veneto, na łamach Gazzetta Italia rozmawiał Jacek Górecki.

W tym duchu proponowałbym więc czytać esej Jakubowiaka – właśnie jako powrót do źródła: nie tylko historii i wizji końców świata, ale też samej formy literackiej. Esej jest przecież, koniec końców, intelektualną próbę poradzenia sobie ze światem. „Ostatni ludzie” próbują zmierzyć się z wydarzeniami i opowieściami, w których, razem z piszącym, wszyscy do pewnego stopnia uczestniczymy.

Z okazji premiery książki Patrycji Dołowy Skarby w dniach od 25 do 31 stycznia kupicie wybrane tytuły o tematyce żydowskiej z 30% rabatem.

Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła II 45a/56 (pon. – pt. 11-19).

Rodzina Wedlów zmieniła nie tylko świat polskich słodyczy i czekolad, ale również miała ogromny wpływ na ruch robotniczy i nowoczesne myślenie o zarządzaniu. O meandrach wedlowskiej sagi opowiada Łukasz Garbal, autor książki Wedlowie. Czekoladowe imperium.

[...] lektura „Pracy i innych grzechów” to czysta przyjemność dla miłośników reportażu. Nawet w najkrótszych, półstronicowych rozdziałach, jasne jest, że LeDuff podchodzi do swoich bohaterów z dużym szacunkiem. Obchodzi go, co mają do powiedzenia i czuć to w każdym napisanym przez niego zdaniu.

Ryziński wykonał kawał dobrej roboty i zebrał mnóstwo nowych informacji. Zdecydowanie warto więc przeczytać Hiacynta, zwłaszcza, że jest to temat przez lata pomijany.

Płyta wyjątkowa. I nagrana w wyjątkowych okolicznościach.

„Oberek to dzikość, żywioł, słowiański taniec derwisza” — mówi Andrzej Stasiuk w wywiadzie w miesięczniku PANI. Pretekstem do rozmowy jest premiera płyty Opla/Stasiuk/Trzaska.

Nie zabrakło w książce pomnikowych postaci jazzu, ale Piotr Jagielski stara się unikać oczywistości. To jedna z zalet tej publikacji: sięgniecie po historie postaci spoza pierwszej (czasem nawet spoza drugiej czy też trzeciej) linii jazzowej historii, nie zaliczanych do mainstreamowego kanonu. [...] Dobra, warta polecenia lektura.

Jest to książka zachwycająca jako próba uchwycenia czasu i jednocześnie krytycznego oglądu przemian, w których się uczestniczy.

To historia czarnych mieszkańców USA, których losy są silnie splecione z muzyką.

Z okazji premiery książki Woody'ego Guthriego To jest wasz kraj, to jest mój kraj (tł. Tomasz. S. Gałązka) w dniach od 18 do 24 stycznia kupicie wybrane tytuły o Ameryce z 30% rabatem.

Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła II 45a/56 (wejście od ul. Nowolipki).

Istotne u Wylegały jest uwolnienie narracji z tez politycznych i ideologicznych. Autorka dba o to, aby charakter jej pracy cechował obiektywizm i badawcza rzetelność. Ukazując reformę z perspektywy polskich chłopów, nie zapomina o krzywdzie wyrządzonej polskiemu ziemiaństwu. Nie do przecenienia w opracowaniu Anny Wylegały jest natomiast opowieść o losach wiejskiej przestrzeni, porzuconych, zapomnianych i niszczejących ziemiańskich siedlisk oraz o przecinających się po raz kolejny losach tych, co odeszli z losami tych, którzy pozostali. Praca pamięci jest tym, co stanowi o wielogłosie tej narracji i przesądza o jej istotnej wartości w literaturze przedmiotu.

Wydana po raz pierwszy w Polsce autobiografia „Trylogia kopenhaska” [...] jest wstrząsająco osobistym, brutalnie szczerym zapisem życia pisarki [...].

O amerykańskim jazzie, na antenie RDC, opowiedział Piotr Jagielski, autor książki Święta tradycja, własny głos. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy!

Gośćmi programu Remiks byli Remigiusz Ryziński, autor reportażu Hiacynt oraz Marcin Ciastoń, scenarzysta filmu o akcji „Hiacynt”.

Ta powieść Stasiuka – w przeciwieństwie do większości polskiej epiki – ma fabułę, intrygę i dramat. Jest to niemal gotowy scenariusz filmowy ze szczegółowymi scenopisami i wspaniałymi rolami zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Wymarzony dla kunsztownych polskich operatorów i kamerzystów, którzy należą do najlepszych w świecie. Nie wiem tylko, czy jest odpowiedni polski reżyser. Z epickim rozmachem, którego Polakom na ogół brak. I żeby nie przerysował, co jest w zwyczaju polskiej kinematografii, gdy w grę wchodzi historia.