Ze wstępem Janiny Ochojskiej
Nigdy wcześniej nie istniało tak wiele instytucji niosących pomoc.
Karawana organizacji humanitarnych wraz z podążającymi ich śladem
gwiazdami muzyki pop, aktorami, politykami i dziennikarzami sunie
po wszystkich kontynentach, przesuwając się od obszaru dotkniętego kryzysem do strefy
wojennej, od przepełnionych obozów dla uchodźców, wzdłuż punktów
dystrybucji żywności na obszarach dotkniętych głodem, do zbombardowanych
wiosek i domów dziecka dla sierot wojennych.
Niesienie pomocy
stało się przemysłem, w którym obraca się miliardami, walczy o jak
największy udział w rynku i robi wszystko, by uprzedzić konkurentów.
A pomocy udziela się, nawet jeśli pieniądze i towary zasilają kasy
wojenne walczących stron. Czy więc organizacje humanitarne mogą
twierdzić, że są neutralne? Czy powinny pomagać, jeśli pomoc dociera
tylko do najwyżej postawionych, ginie w sidłach korupcji albo przedłuża
walki? Co jest na dłuższą metę bardziej okrutne – pomagać czy pozwolić
krajowi się wykrwawić albo samemu stanąć na nogi? Kiedy zasady
humanitarne przestają być etyczne?
Karawana kryzysu to trafna, a jednocześnie szokująca analiza działalności międzynarodowej pomocy humanitarnej. Od Półwyspu Bałkańskiego po Darfur, od Somalii po Afganistan.
To książka o tym, jak nie powinno udzielać się pomocy i jakie zagrożenia związane są z jej masowością.
Książka przerażająca, obnażająca patologie, do których dochodzi, gdy szlachetne chęci zamieniają się w pomocowo-medialny przemysł. Zostawia czytelnika z fundamentalnymi pytaniami, na które nie ma ’prawidłowej odpowiedzi.
Ta książka jednocześnie wywołuje halucynacje i otrzeźwia.
„Karawana kryzysu” to trafna, a jednocześnie szokująca analiza działalności międzynarodowej pomocy humanitarnej. Od Półwyspu Bałkańskiego po Darfur, od Somalii po Afganistan.
