Aktualności
  • Aleksander Gurgul, Podhale
    Aleksander Gurgul
    Podhale

    Z Aleksandrem Gurgulem rozmawiała Magda Roszkowska: „Pewnie zabrzmię jak naiwniak, ale mam cichą nadzieję, że społeczność podhalańska też w pewnym momencie tak nasyci się pieniędzmi, że postawi na jakość i ochronę zasobów, które są kluczowe dla jej istnienia. Bo nie łudźmy się: Podhale zawsze będzie regionem turystycznym, ważne natomiast, by turystyka nie wiązała się z grabieżą, eksploatacją i degradacją środowiska czy lokalnej kultury”.

    weekend.gazeta.pl
  • Aleksander Gurgul, Podhale
    Aleksander Gurgul
    Podhale

    „Chciałem zderzyć mitologię podhalańską, którą zaszczepili w nas ponad 100 lat temu Stanisław Witkiewicz czy Tytus Chałubiński, a którą jesteśmy karmieni do dzisiaj przez różnego rodzaju komercyjne formy. Zakopane i tutejsze życie literacko-artystyczne kojarzyło nam się raczej z wysoką kulturą. Tymczasem wizerunek harnasia i góralszczyzny jest dziś ozdobnikiem dla reklam taniego piwa”. Z Aleksandrem Gurgulem rozmawiała Natalia Fabisiak.

    newsweek.pl
  • Aleksander Gurgul, Podhale
    Aleksander Gurgul
    Podhale

    „Chciałem nakreślić w książce moment, w którym zaczęła się w Zakopanem samowolna zabudowa. Osadzić w czasie tę opowieść i pokazać czytelnikom moment, gdy Gubałówka zaczęła być chaotycznie zabudowywana. To o tyle ważny punkt na mapie Zakopanego, że to stamtąd widać najpiękniej tatrzańską grań, którą wszyscy jeździmy podziwiać jako turyści. Dziś ten widok jest przerażający” - mówił w Dwójce Aleksander Gurgul, autor książki Podhale. Wszystko na sprzedaż.

    polskieradio.pl
  • Tomasz Lada, Zagrani na śmierć
    Tomasz Lada
    Zagrani na śmierć

    „Zagrani na śmierć” to drastyczny obraz z życia głównych bohaterów drugiej fali polskiego rocka. Wrażliwych, ale i skrajnie egoistycznych, zdolnych, ale niszczących swój talent narkotykami i życiem na krawędzi. Których doprowadziło ono do śmierci. To nie jest historia lekka i sentymentalna. Na prawdę szokuje i daje do myślenia.
    Maciej Walaszczyk, wpolityce.pl
  • Annie Ernaux, Lata
    Annie Ernaux
    Lata

    Annie Ernaux nie zaba­wia czy­tel­ni­ka obraz­ka­mi retro, tyl­ko w przy­stęp­ny spo­sób prze­świe­tla inte­lek­tu­al­ną kon­dy­cję swo­je­go poko­le­nia (rocz­nik 1940) w kon­tek­ście lewi­cy, pra­wi­cy, femi­ni­zmu i paru pomniej­szych izmów w wyda­niu francuskim.
    Piotr Kopka, literaturasautee.pl
  • Łukasz Kamieński, Mimowolne cyborgi
    Łukasz Kamieński
    Mimowolne cyborgi

    „Obecnie takim substytutem farmakologii staje się stymulacja mózgu, zwłaszcza magnetyczna i elektryczna, która jest po prostu wpływaniem na odpowiednie ośrodki w mózgu – w tym wypadku za pomocą pola elektromagnetycznego i prądu. Wykonywana poprawnie i pod kontrolą lekarzy jest wyjątkowo bezpieczna i jest jedną z neurometod, która najdynamiczniej rozwija się w USA. Większość eksperymentów prowadzona jest na ochotnikach – bardzo często weteranach z PTSD. Oczywiście nie jako jedyna metoda, ale wspomagająca”. Gorąco zachęcamy do lektury wywiadu z Łukaszem Kamieńskim, autorem książki Mimowolne cyborgi.

    spidersweb.pl
  • Sara Marcus, Do przodu, dziewczyny!
    Sara Marcus
    Do przodu, dziewczyny!

    To nie tylko opowieść o kilku pyskatych, nieustraszonych dziewczynach, które rozpychały się łokciami na zdominowanej przez mężczyzn amerykańskiej scenie alternatywnej. Marcus nie zapomina o kontekście politycznym i społecznym, rozlicza drugą falę feminizmu i kibicuje narodzinom trzeciej. Przede wszystkim udaje jej się oddać nieskrępowaną, inspirującą energię buntu i brawurowo odnotować ten wspaniały moment w historii ludzkości, w którym kobiety ochoczo i bez lęku wyrażały złość. Były wściekłe. Wrzeszczały. I miały gdzieś, że komuś może to przeszkadzać.
    Angelika Kucińska, glamour.pl
  • Maciej Jakubowiak, Ostatni ludzie
    Maciej Jakubowiak
    Ostatni ludzie

    Jakubowiak komunikuje swoje ogromne oczytanie w literaturze końca za pomocą streszczeń lub podstylizowanych parafraz fabuł, przeplatając je własnymi szkicami do nienapisanej (jeszcze?) powieści utrzymanej w poetyce apokalipsy. Zabieg wydaje się świadomy: „Wolę dać się ponieść tym narracjom, niż porządkować je w strukturę” (czaskultury.pl).
    WOJCIECH HAMERSKI, zamekczyta.pl
  • Maciej Jakubowiak, Ostatni ludzie
    Maciej Jakubowiak
    Ostatni ludzie

    Jakubowiak wypracowuje nieoceniającą metodę, w której pogardę wobec nawet najbardziej wydumanych wizji apokalipsy zastępuje eseistyczną ciekawością, a nadmiarowy niepokój związany z tematem – czysto badawczym sceptycyzmem. Z czytelniczej perspektywy jest to chyba jedyne właściwe podejście. Dostajemy tekst nietematyzujący swojej zdroworozsądkowości, ale wychodzący z niej wprost ku temu, o co nam wszystkim chodzi –kolejnej zajmującej historii o końcu, ale tym razem bez taniego straszenia.
    Igor Kierkosz, nowynapis.eu
  • Tomasz Lada, Zagrani na śmierć
    Tomasz Lada
    Zagrani na śmierć

    Opowieść o talentach niszczonych przez nałogi jest też mrocznym opisem muzycznego podziemia przełomu XX i XXI wieku.
    „Do Rzeczy”, T./Nr 31 z dn. 01/07.08.22
  • Gabriel Krauze, Tu byli, tak stali
    Gabriel Krauze
    Tu byli, tak stali

    „Tu byli, tak stali” można śmiało czytać jako moralitet, opowieść o człowieku, który uświadamia sobie, jak puste jest jego życie i że ta droga prowadzi donikąd. Albo się zmieni, albo zatraci.
    Marcin Kube, „Rzeczpospolita”, DZ./Nr 170 z dn. 23/24.07.22
  • Aleksander Gurgul, Podhale
    Aleksander Gurgul
    Podhale

    „W przypadku Podhala optymistą nie jestem. Tu działa się według schematu: cięcie kosztów do kości przy jednoczesnym maksymalizowaniu zysków - na wszystkim” – mówi Aleksander Gurgul, autor reportażu Podhale, w rozmowie z Renatą Radłowską.

    „Gazeta Wyborcza - Kraków”, DZ./Nr 169 z dn. 22.07.22
  • Łukasz Kamieński, Mimowolne cyborgi
    Łukasz Kamieński
    Mimowolne cyborgi

    Fascynująca lektura, podczas której dowiesz się, jaka część mózgu odpowiada za przejmowanie kontroli [...]. Poznasz badania, dzięki którym można wytłumaczyć dziś, dlaczego niektórzy ludzie są bardziej podatni na zaburzenia zdolności panowania nad impulsami niż inni.
    „Dziennik Polski”, DZ./Nr 163 z dn. 15.07.22
  • Krzysztof Tomasik, Poli Raksy twarz
    Krzysztof Tomasik
    Poli Raksy twarz

    Jest to rodzaj świetnego reportażu - bo tak określiłbym „Poli Raksy twarz” - od którego trudno się oderwać, mimo że pozornie wszystko wiadomo, a koniec nas nie zaskoczy. A jednak każda strona to jakieś odkrycie, nowy fakt, krótkie zauroczenie.
    Maciej Kucharski, „Kino”, M./Nr 7 z dn. 07.22
  • Andrzej Muszyński, Dom ojców
    Andrzej Muszyński
    Dom ojców

    Bohaterowie i narratorzy Andrzeja Muszyńskiego akceptują własny strach — nie boją się lęku, z którego są utkani. Wbrew zasadniczej zasadzie antropocenu, która bezustannie zagrzewa i mobilizuje człowieka do walki z wszelkimi ograniczeniami (śmiertelnością, biologią, losem), jego ludzie akceptują swoją naturę i wynikające z niej konsekwencje. Są bowiem ludźmi ziemi — istotami powstałymi z ciemności i strachu, trwale skontaktowanymi z mrokiem.
    Karolina Felberg, „Teatr”, M./Nr 7-8 z dn. 07/08.22
  • Maciej Falkowski, Armenia
    Maciej Falkowski
    Armenia

    „Armenia. Obieg zamknięty” to jedna z książek powstających latami. Falkowski jeździ w region od niemal dwóch dekad [...]. Dobrze poznał Armenię i — nie mam wątpliwości — pokochał, nie szczędzi jej jednak gorzkich słów. Może właśnie dlatego.
    Wojciech Górecki, „Nowe Książki”, M./Nr 7/8 z dn. 07/08.22

Strona używa plików cookies zgodnie z polityką prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.