Polecam „Podpalacza” każdemu czytelnikowi — zarówno miłośnikom kryminałów i thrillerów, jak i szukającym dobrej rozrywki.

„Byliśmy przyszłością” to nie tylko osobista historia, to także opowieść o doświadczeniu pokoleń Izraelczyków pracujących wytrwale nad budową własnego kraju, o działaniu wyjątkowej organizacji społecznej, o relacjach między jednostką a kolektywem.

„Opiekunka” Andrei Gillies to książka napisana z powodów osobistych, rodzaj dziennika – autorka przez kilka lat opiekowała się chorą na alzheimera teściową. To zapis codziennych zmagań z chorobą i ze swoimi uczuciami, a także rozważania dotyczące relacji między naszym mózgiem a umysłem, który jest jego funkcją. Między pamięcią a osobą, którą jesteśmy. Książka posiłkująca się nauką, filozofią, literaturą i własnymi obserwacjami.

Reportaż Pawła Smoleńskiego jest wart znacznie więcej niż ten tytuł – i jako relacja z pewnego miejsca i czasu, i jako opowieść uniwersalna.

„Pogromca wilków” to nie tylko opowieści zawarte w książce skromnych rozmiarów. To nauka patrzenia na świat.

Wiele pytań będzie się kołatało po głowie czytelnika po lekturze Bolało jeszcze bardziej. Właśnie dlatego polecam.

Zapraszamy do przeczytania wywiadu z Jackiem Kleyffem przeprowadzonego przez Pawła Smoleńskiego.

Audycja odbyła się 14 listopada (środa) o godzinie 21:30. Z autorem Pogromcy wilków rozmawiała Hanna Maria Giza.

„Podpalacz” to wciągająca powieść o walce z niebezpieczeństwem, jakie niesie ze sobą działalność bezwzględnego piromana, ale nie tylko. Wojciech Chmielarz urozmaicił akcję utworu, wprowadzając do niej zagadkowe i przypadkowe morderstwa, konfrontacje ze światem gangsterskim, spryt i ciekawe zbiegi okoliczności, czyniąc z niego porządny kryminał, od którego niełatwo się oderwać.

Z entuzjazmem popieram dwukierunkowe podejście autorki – zarówno z punktu widzenia antropologii, jak i historii. W łączeniu historii, socjologii oraz antropologii, może także innych nauk, widzę przyszłość historii. Łączenie jest wręcz konieczne dla naszej dyscypliny – jeśli chce być nauką, a nie rzemiosłem służącym odtwarzaniu rzeczywistości minionej.

... kolejny szwedzki kryminał świetnie napisany. Skrojony tak, że czyta się go z nieustającą uwagą i zaciekawieniem. Tu poszczególne wątki splatają się w idealną układankę, która trzyma nas w ciągłym napięciu i oczekiwaniu. I nic nie jest takie, jak nam się wydaje.

Zapraszamy 24 listopada (sobota) o godzinie 13:00 do posłuchania audycji Kontrkultura, w której o książce Stacja Muranów opowie autorka Beata Chomątowska.

„Najbardziej podoba mi się wytłumaczenie zawarte w czeskim powiedzeniu z czasów okupacji, że ten, kto się śmieje, pokazuje zęby” — mówi Mariusz Szczygieł w rozmowie z „Magazynem”.

„Czasem – szczególnie kiedy pisałem o ludziach – miałem taką satysfakcję, jakbym stworzył jakiś mały świat, albo przynajmniej zapasową kopię kawałka świata. Odwlekanie przemijania to właśnie to. Aż wstyd o tym mówić, takie to proste” — mówi Krzysztof Środa w rozmowie z Zofią Król, „dwutygodnik.com”

Nie dziwię się, że „Letarg” odniósł całkiem spory sukces, a Engera ochrzczono najbardziej obiecującym norweskim autorem kryminałów. Powieść jest wciągająca i nieprzegadana, czyta się ją jednym tchem. Z przyjemnością donoszę, że skandynawski kryminał trzyma się mocno.

Autorka jednym trafnym pytaniem lub sugestią kieruje rozmową tak, że czytelnik może przyjrzeć się historiom żywotów niebanalnych i skonfrontować je z własnymi doświadczeniami. Publikację uzupełniają doskonałe czarno-białe fotografie autorstwa Mikołaja Grynberga. „Spojrzenie wstecz. Rozmowy” Justyny Dąbrowskiej to jedna z najważniejszych książek tej jesieni.

„Stacja Muranów” to efekt tytanicznej wręcz pracy — kwerenda i źródła obejmują dziesiątki wywiadów terenowych, rozmów z obecnymi mieszkańcami i postaciami, które niekiedy los rzucił tysiące kilometrów od Muranowa.

Czytając wciąż uświadamiamy sobie, jak mało wiedzieliśmy o ich zmaganiach z komunizmem, o miłości i samotności, obłędzie i zbyt szybkim umieraniu, o kolaboracji rzeczywistej lub doczepionej przez plotkę. Czuje się też silną więź autora z niezwykłą Pragą, z miejscami które zna na pamięć i traktuje bardzo osobiście. Nawiązuje się jakaś emocjonalna więź z twórcami, o których on pisze i których na nowo odkrywamy, poznajemy, zaczynamy inaczej rozumieć. To z pewnością zbiór esejów nie dla każdego czytelnika, ale jakże świetny.

„Bolało jeszcze bardziej” to książka, która pozwala lepiej zrozumieć naszą mentalność, a przede wszystkim nas samych. Polskę i Polaków.

Jael Neeman i jej rówieśnicy mieli być pokoleniem Nowych Ludzi. Nadzieją. Zmianą. Twardą podstawą nowego systemu. „Byliśmy przyszłością” to historia ich dzieciństwa i dorastania, kształtowania się postaw i myśli, które mimo starań socjalistycznego porządku nie dały się podporządkować.

Każdy ma w życiu takie wspomnienia, sytuacje, rozmowy, spotkania, widoki, historie, które uważa za zwrotne. Jergović precyzyjnie je dla nas wyzbierał i ułożył w – być może terapeutyczną, ponad 200 stronicową książeczkę. A może to tylko mistrzostwo artysty sprawia, że czytelnik ma wrażenie „przepracowywania” rodzinnych relacji przez narratora. Wszystko jest w tekście precyzyjną konstrukcją falującą emocjami.

... „Cygan to Cygan” to bardzo ciekawa pozycja, której największą zaletą jest to, że nie upraszcza, a przy tym stroni od tanich morałów i paternalizmu wobec opisywanych ludzi.

Zaaplikowana przez Kaplana mieszanka odwagi i wizjonerstwa z dbałością o pragmatyczny charakter wskazówek decyduje o uroku jego prozy. „Monsun” to nie tylko zachęta do wyobrażenia sobie postamerykańskiego świata na nowo, to także argument za tym, że harmonijny układ relacji międzynarodowych w XXI wieku jest osiągalny.

To nie jest klasyczny kryminał, przyjemność z lektury jednak gwarantowana.

Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółowym programem Central and Eastern Europe 2012 pod hasłem Truth and Love.