- Jessica Bruder, dziennikarka przez lata związana z „New York Timesem”, przez trzy lata była w drodze. Kupiła vana i przemierzała Stany Zjednoczone wzdłuż i wszerz, by pokazać życie współczesnych nomadów.Michał Nogaś, wyborcza.pl
- Matt Taibbi ukazuje, jak media czerpią zyski z podsycania wzajemnej niechęci odbiorców i jak tematy, które mogłyby połączyć osoby o różnych przekonaniach, przestają interesować medialnych potentatów.Magdalena Piejko, polskieradio.pl
Z Rafałem Księżykiem, autorem Dzikiej rzeczy, rozmawiała Anna Wyrwik: „Książki o muzyce niepoważnej powinny bazować na wspomnieniach, anegdotach, zwariowanych historiach opowiadanych żywym językiem. [...] Lata 90. są teraz w modzie, a skoro miałem to wszystko w głowie, postanowiłem opisać ten czas od strony muzyki, której dzisiaj się już tak bardzo nie pamięta”.
Serdecznie gratulujemy Dariuszowi Rosiakowi, twórcy „Raportu o Stanie Świata”, który za profesjonalizm, promowanie światowych standardów pracy w mediach i przestrzeganie etycznych kanonów zawodu otrzymał tytuł Dziennikarza Roku 2020 Grand Press! I nieustannie polecamy jego książki, które ukazały się nakładem naszego wydawnictwa. Znajdziecie je w naszym katalogu!
Esej Urszuli Zajączkowskiej „Audiokrajobrazy, zmazy” ze zbioru Każdemu jego śmietnik oraz książka Adama Robińskiego Kiczery otrzymały wyróżnienia w ramach nagrody literackiej Planeta Izabelin. Serdecznie gratulujemy!
Dzielimy się wspaniałą wiadomością! Mira Marcinów, autorka książki Bezmatek, otrzymała nominację do Paszportów Polityki. Serdecznie gratulujemy i trzymamy kciuki!
- Jacek Leociak [...] Obnaża kłamstwa i nieścisłości w działaniu, pokazuje pękniecie, jakie dzieli słowa o miłosierdziu od działań poszczególnych hierarchów, i co za tym idzie, pojedynczych ludzi.Anna Kordzińska-Grabowska, badania.net
- [...] na rynek trafiła najnowsza i najlepsza biografia artystki [...]. Holly George-Warren udało się niezwykle szczegółowo odtworzyć historię życia Janis, od lat najmłodszych po tragiczną śmierć w wieku 27 lat.Wiesław Weiss, „Teraz Rock”, M./Nr 12 z dn. 12.20
- Książka Rafała Księżyka jest potwierdzeniem tego, że prawdziwe zmiany systemu zaczynają się od kultury, nawet jeśli sobie nie zdajemy z tego sprawy. Lektura obowiązkowa!Jacek Nizinkiewicz, „Teraz Rock”, M./Nr 12 z dn. 12.20
30% rabatu na książki o Europie!
W dniach od 8 do 14 grudnia kupicie wybrane książki o Europie z 30% rabatem.
Promocja trwa na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni przy ul. Marszałkowskiej 43/1 (pon. - pt. 12-18; przerwa 15:30-16:00).Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.
„Skrzeszowski i Sosnowski trafili do „bezpiecznych” kwater, podzielili się wszystkim, czego się nauczyli na kursach na Zachodzie. W końcu ich aresztowano, a oni nadal nie mieli pojęcia, jakiej operacji byli przedmiotem. Nie zrobili właściwie nic poza nielegalnym przekroczeniem granicy, tymczasem skazano ich na śmierć i wykonano wyroki. A więc: pozory pozorami – ale ludzie wmanipulowani w tę grę ginęli naprawdę”. Mateusz Zimmerman rozmawiał z Piotrem Lipińskim, autorem książki Kroków siedem do końca.
- Katarzyna Mirgos opowiada w rozmowie z Joanną Wiśniowską, o tym co znaczy „gure”, o baskijskich mitach, o dzieciach osadzonych członków ETA i przede wszystkim o swojej miłości do Kraju Basków.Joanna Wiśniowska, krytykapolityczna.pl
- Momentami książka Włodek jest niesłychanie gorzka — hasło wolność, równość, braterstwo stosowane jest cynicznie wybiórczo. Ale „Gorsze dzieci Republiki” kryją też w sobie nadzieję, nie są tylko litanią przewinień, pomyłek, podłości.Łukasz Kamiński, wyborcza.pl
- Gotowi na podróż sentymentalno-eksploracyjną? Dla niektórych książka Rafała Księżyka Dzika rzecz. Polska muzyka i transformacja 1989-1993 będzie ożywczym haustem wspomnień z młodości, dla wielu zaś odkrywaniem nieznanych lądów. Bez względu na punkt wyjścia – wyprawa to wciągająca.Paweł Lach, kvlt.pl
- Pisząc „Kto odejdzie, już nie wróci” Shulem Deen jest ostrożny w przedstawianiu wspólnoty, którą pozostawił, a jednocześnie samokrytyczny w analizie własnej drogi.Monika Mellerowska, jewish.pl
- Nie tylko politycy, jak przekonuje Taibbi, zyskują na skłócaniu społeczeństwa, media również. Jednostronność i manipulowanie staje się sposobem na zwiększanie sprzedaży, a więc i maksymalizację zysków.Anna Zaleska, urodazycia.pl
- Autorka stara się nam pokazać algierski naród z neutralnego punktu widzenia i pomaga zrozumieć ich zachowania, które nie zawsze, dla nas Europejczyków, są w pełni akceptowane.Francuski przy kawie, francuskiprzykawie.blogspot.com
Z Ludwiką Włodek, autorką książki Gorsze dzieci Republiki, dla Krytyki Politycznej rozmawiał Michał Sutowski: „We Francji jest oczywiste, że struktura klasowa ma dużo wspólnego z etniczną: im niżej na drabinie społecznej, tym więcej znajdziemy osób pochodzenia imigranckiego. Im gorzej płatne prace, bardziej zaniedbane dzielnice, szkoły o gorszym poziomie, tym więcej jest kolorowych, najczęściej z byłych afrykańskich kolonii francuskich”.
- Reportaż Kliciaka pokazuje, że kobiety mają moc [...].sztukater.pl
- [Książka] Ma wszystko to, co powinna mieć dobra biografia: kontrowersyjnego, niejednoznacznego bohatera, przemyślaną konstrukcję, umiejętnie dozowane napięcie, a wreszcie język, który nie stara się być ponad opowiadaną historią.Paweł Biegajski, kulturacja.pl
- Za sprawą dziesiątek przykładów ciekawi, a mnogość badań i wywiadów, na które autor się powołuje, daje poczucie rzetelności i swoistego intelektualnego bezpieczeństwa.Bartosz Szczyżański, lubimyczytac.pl
- W tej książce [Janis Joplin] jest jak żywa ze swoim dzikim apetytem seksualnym, ostrym piciem i dragami. Dlaczego musiała umrzeć?Anna S. Dębowska, „Książki Magazyn Do Czytania”, DM./Nr 6 z dn. 12.20
- Jacek Leociak w „Wiecznym strapieniu” dokonuje podwójnej dekonstrukcji. Po pierwsze: dekonstruuje mit Kościoła jako nieodłącznej i nierozerwalnej części „polskości” i narodowej tożsamości, wskazując na zło, które nakłada maski i stroi miny w celu ukrycia swojej prawdziwej natury. Po drugie: wskazuje, że nie byłoby to możliwe bez udziału nas wszystkich, a przede wszystkim tych, którzy uważają się za katolików.Marcin Zegadło, facebook.com
- Znakomita opowieść Raddena Keefe'a nie rozstrzyga o winie i odpowiedzialności — pozostawia za to czytelników z głęboką refleksją na temat podzielonych, skłóconych narodów: zaszywanie i gojenie ran musi się, niestety, odbywać za cenę częściowej amnezji.Piotr Kofta, „Dziennik Gazeta Prawna”, DZ./Nr 237 z dn. 04/06.12.20