Ewa Stusińska, autorka reportaży Miła robótka, w rozmowie z Martą Bałagą dla Dwutygodnika mówi, że „dzisiaj o pornografii myślimy w kontekście stricte obrazowym, natomiast początek lat 90. to również słowa”. Gorąco zachęcamy do lektury wywiadu!

„Styl życia Haralda jest zbyt ekstremalny także dla mnie. Absolutnie nie byłbym w stanie tak funkcjonować. […] Cenię sobie chwile samotności, ale nigdy nie chciałem być samotny przez lata” — mówi Birger Amundsen, autor reportaży o traperze Haraldzie Soleimie (tł. K. Drozdowska), w rozmowie z Moniką Jasek.

Z okazji premiery książki Alexa Kotlowitza Amerykańskie lato (tł. Michał Szczubiałka) w dniach od 23 lutego do 1 marca kupicie wybrane książki z serii Amerykańskiej z 30% rabatem.

Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni przy ul. Marszałkowskiej 43/1 (pon.-pt. 12-18; przerwa 15:30-16:00).

Z Ewą Stusińską, autorką Miłej robótki, rozmawiała Anną Nicz: „Pornografia na początku lat 90. została przyjęta jako coś nowego i zagranicznego. Skoro na Zachodzie oglądało się pornografię, to Polakom wydawało się, że wypada ją oglądać. Poza tym przez cały PRL tłumaczono, że zgniły Zachód jest zdemoralizowany, więc tym bardziej kusiło to, co zakazane”.

Gościnią Sylwii Chutnik w podkaście „Radio Sylwia” była Ewa Stusińska, gdzie opowiedziała o swojej książce Miła robótka.

Kim była Teresa Orlowski i Klaudia Figura? W jakim filmie jest najwięcej scen rozbieranych i co kryły wypożyczalnie kaset wideo w latach 90.? Ewa Stusińska, autorka reportaży Miła robótka, odpowiada na te i inne pytania Marcina Radomskiego na kanale YT #KINOrozmowa. Polecamy!

„Myślę, że pandemia przyspieszyła […] proces polaryzacji, pogłębiła podział” — mówi Matt Taibbi, autor książki Nienawiść sp. z o.o. (tł. T. Gałązka), w rozmowie z Krzysztofem Cieślikiem.

W rozmowie z Magazynem WP Dawid Krawczyk zastanawia się, dlaczego wybory rzeczywiście wygrywa się nie w Wilanowie, a w Końskich. I dlaczego od lat triumfuje „dobra zmiana”.

„Interesowało mnie, jak zmieniał się ten mały świat, gdzie każdy każdego znał, nieważne czy był Słoweńcem, czy Niemcem. Stąd w Kobiecie bez grobu tyle informacji o codziennym życiu, z pozoru może nieistotnych. Ale
tylko w ten sposób można było odtworzyć obraz ówczesnego społeczeństwa i zrozumieć, jak to się stało, że część mojej rodziny została nazistami [...] A jednocześnie była w mojej rodzinie też inna część – zwłaszcza kobiety, które był mądrzejsze i nie włączyły się w ten rwący nurt”. Z Martinem Pollackiem o jego najnowszej książce rozmawiał Marcin Kube.