„Beze mnie jesteś nikim” to książka ważna. Nie tylko dlatego, że skupia się na powszechnym problemie przemocy domowej, ale przede wszystkim ze względu na to, jak wielu aspektów tego zjawiska dotyka. W sposób wstrząsający pokazuje, że przemoc przybiera nieskończoną liczbę postaci, tych bardziej i tych mniej oczywistych.

To jest też książka o pamięci, o tym w jaki sposób pamięć kumuluje w nas, w naszej głowie, w naszym sercu jakieś cząstki naszego życia […] książka od razu mnie ujęła absolutnie fantastycznym stylem i mięsistym językiem […].

To jest literatura dla dojrzałego czytelnika, takiego, który się nie boi różnych eksperymentów formalnych. […] Bardzo ciekawa książka.

Remigiusz Ryziński dzięki wydawnictwu Czarne dał się już poznać jako wytrawny badacz i znawca tematu. [...] Od obyczajowych obrazków sprawnie przechodzi do zgłębiania milicyjnych akt, ujawnionych wspomnień, po niedawno odtajnione dokumenty, które trafiły do IPN.

„Lata” to lektura niejednoznaczna, arcyciekawa i na swój oryginalny sposób piękna.

[...] to nie tylko opowieść autobiograficzna o procesie kształtowania się twórczej osobowości, ale przede wszystkim przejmująca narracja o cenie, jaką przychodzi często zapłacić za zrealizowane marzenia.

Z okazji premiery reportażu Anety Pawłowskiej-Krać Głośnik w głowie w dniach od 8 do 14 lutego kupicie wybrane książki o tematyce społecznej z 30% rabatem.

Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła 45a/56 (pon. – pt. 11-19; przerwa 15:00-15:30).

[…] mimo że doświadczył skrajnego okrucieństwa […], wciąż potrafi docenić piękno kraju, po którym się porusza i ludzi, których spotyka. To oddaje choćby język użyty w „To jest wasz kraj, to jest mój kraj”, przeplatany gwarą i poetyckimi opisami, pełny błędów składniowych i nieoczywistego humoru — dzięki tłumaczeniu Tomasza S. Gałązki, umysł folkowego giganta ukazuje się polskiemu czytelnikowi w całej swojej wielowątkowej okazałości.

Dzięki lekturze książki „Wedlowie” poznamy bliżej nie tylko sylwetki członków tej niezwykłej rodziny. Dostaniemy również ciekawie opisaną historię rozwoju Warszawy oraz bogaty obraz jej życia codziennego. Ale to nie wszystko, ponieważ mamy też w książce fascynująco opisane początki, nazwijmy to ogólnie, przemysłu cukierniczego nad Wisłą oraz przegląd dosyć inspirujących technik i strategii marketingowych stosowanych w biznesie.

Ernaux pokazuje się jako rewolucjonistka pisania, a zarazem autorka wyrosła z pięknej szkoły prozatorskiej Prousta i Flauberta. A pamięć jest szczególnym bohaterem jej powieści.

„Mój ojciec musiał podejmować takie decyzje, które normalnie podejmowałby ktoś dorosły. Decyzje polegające na tym czy uciekać, czy uciekać dziś wieczorem, rano… Co robić kiedy palą dom? Te koszmary, które znamy z opowieści o rzezi wołyńskiej, choćby z filmu Smarzowskiego… Tego wszystkiego doświadczył mój ojciec jako dziesięciolatek. W jego wspomnieniach pojawiają się takie zdania: »nie ufałem nigdy piwnicom«. Ludzie chowali się w piwnicach, albo uciekali w pole. Ojciec był za tym, żeby uciekać w pole…”.
Katarzyna Surmiak-Domańska gościła w podcaście Katarzyny Janowskiej „Awantura o kulturę”. Punktem wyjścia do rozmowy była książka Czystka.

„Postanowiłam dowiedzieć się więcej. Historie, o których czytam w archiwach, kończą się najczęściej w czasie wojny albo w latach powojennych. Często wyobrażałam sobie późniejsze losy tych ludzi. Tym razem zdecydowałam, że sprawdzę. Na liście w sprawozdaniach Majzelsa było ponad trzydzieścioro dzieci. Uznałam, że jak znajdę dziesięcioro z nich, napiszę książkę. Znalazłam trzydzieścioro”.

Polecamy wywiad z Anną Bikont. Z autorką Ceny rozmawiali Michał Nogaś i Wojciech Szot.

Nieczęsto mam takie wrażenie, ale czuję, że „Lata” Ernaux to prawdziwe arcydzieło. Każde użyte słowo zostało dokładnie przemyślane, wszystkie mają swoje miejsce – gdyby usunięto choć jedno z nich książka straciłaby na wartości i byłaby niepełna.

Punktami orientacyjnymi opowieści Ernaux są fotografie i filmy, na których się znajduje. Zatrzymuje się przy nich i próbuje uchwycić, czy raczej przypomnieć sobie, co dziewczynka, dziewczyna, kobieta na zdjęciach czuła, i co myślała. Jak swoim strojem chciała się wpisać w panującą modę, co czytała, czego słuchała, jaką miała pozycję w społeczeństwie. Te punkty orientacyjne nie zaburzają wartkiego nurtu wciągającej bez reszty powieści.

Aneta Pawłowska-Krać nie poprzestaje na rozmowach z pacjentami i byłymi pacjentami. Stara się spojrzeć na temat leczenia psychiatrycznego szerzej. Porównuje systemy – ten działający u nas i skandynawski. Odwiedza oddziały i prowadzi wywiady z terapeutami. W efekcie jej książka zyskuje szerszą perspektywę i przynajmniej częściową odpowiedź na pytanie – dlaczego w Polsce to nie działa?

„Dopóki nie opowiemy sobie szczerze, co się wydarzyło, dopóki ofiary nie zostaną opłakane, nic się nie zmieni i nie ruszymy do przodu. Od wybuchu wojny minęło ponad 80 lat, a ludzie nadal boją się mówić otwarcie o tym, co działo się w ich miejscowościach. To chyba o czymś świadczy”. Z Patrycją Dołowy, o jej najnowszej książce Skarby, rozmawiał Mike Urbaniak. Zachęcamy do lektury wywiadu.

W magazynie „Moje książki" rozmowa Magdaleny Mikołajczuk z Jędrzejem Pasierskim - tuż przed premierą Gniazda, piątej część cyklu z komisarz Niną Warwiłow w roli głównej. Polecamy!

Francuska pisarka urodzona w czasie II wojny światowej, kreśli w tej autobiografii nie tylko swoją postać, ale też postać kobety-mieszkanki XX-wiecznej Europy w ogóle. [...] pisze o tym z dystansem, ironią, bardzo świadomie.

Czy mózgi kobiet i mężczyzn naprawdę się różnią? Dlaczego mniej jest wśród kobiet fizyczek, inżynierek, matematyczek? Brytyjska dziennikarka naukowa Angela Saini bierze pod lupę popularne poglądy i uważnie je sprawdza.

Autorka wyczuwa rytm Izmiru, wsłuchuje się w głosy jego mieszkańców i przybyszy, szanuje historię. I zabiera nas w fantastyczną podróż!

Wspaniała książka o pamięci i o tym, co zostaje z długiego życia.

Rzadko się zdarza, żeby ktoś potrafił tak pięknie pisać o nieszczęściu i śmierci, a autorce ta sztuka się nad wyraz udała […]. Wspaniała książka.

Uważam, że jest to bardzo dobry debiut prozatorski.

To rejestr obrazów, haseł, rozmaitych okoliczności życia. Zapamiętane gesty, słowa, slogany, wydarzenia polityczne. Towary, filmy, książki. Ernaux tworzy swoją opowieść, wyłapując znaki czasów, w których jej życie było zanurzone. Coraz więcej wolności, coraz więcej konsumpcjonizmu, nadzieje i ich utrata. Kluczowe wydarzenia polityczne i obyczajowe drobiazgi.