Nie ma w zebranych przez Ankę Grupińską opowieściach nachalnego patosu ani przebijającej się z każdego słowa Zagłady. Są przede wszystkim wspomnienia codziennego życia, układające się w części pewnej niemożliwej do odzyskania całości.

Podróż Rosenberga-ojca, niemożliwa do zrozumienia dla jego syna /.../ jest bowiem podróżą dla kogoś,kto podróżuje tylko po to, by podróżować, a nie — dążąc do jakiegoś celu. Cel już dawno został osiągnięty, Auschwitz nie można przeskoczyć. Droga z niego jest wyłącznie drogą w dół, podczas której życie po Zagładzie może być tylko krótkim przystankiem — doskonale napisaną analizą klęski sprokurowania tożsamości, która przez swoją tymczasowość nie istnieje.

[...] niezwykła książka. Nie jest to bowiem kolejny zapis przeżyć obozowych, lecz wiwisekcja drogi z Auschwitz. Göran Rosenberg, syn polskich Żydów z Łodzi, wychowany w Szwecji, snuje opowieść dla swojego ojca Dawida. Opowieść dotyczącą losów Dawida Rosenberga w jego drodze z Auschwitz.

Z tym większą satysfakcją wypada powitać polską edycję „Podróży do krainy zeków”, pozycję szokującą i pełną celnych obserwacji. Margolin /.../ nie przejawiał cienia złudzeń co do natury władzy Stalina. Na własnej skórze odczuł „dobrodziejstwa” Kraju Rad i nie szczędzi pod tym względem wyjątkowo koszmarnych szczegółów.

Michał Cichy w swojej książce „Zawsze jest dzisiaj” eksploruje czas „po”, odczytując kolejne warstwy miasta z fragmentów murów i kamieni, zrujnowanych domów i nowoczesnych enklaw, mających nadać Warszawie bardziej nowoczesne oblicze.

Jej styl jest intensywny, obrazowy, a długie zdania często brzmią jak strumień myśli bohaterki, a nie tradycyjna narracja. A skoro przejmujemy myśli – to i emocje.

Druga książka Beaty Chomątowskiej, wydana wkrótce po „Stacji Muranów”, stanowi przykład takiej właśnie udanej mieszanki. I zarazem świadectwo skali talentu autorki. „Stacja” była reportażem historycznym, odkrywaniem na nowo podwójnej tożsamości dzielnicy, którą wzniesiono na miejscu getta, a częściowo z jego gruzów. „Breda” to rzecz zupełnie inna, zapis doświadczenia pokoleniowego, równie jednak bogaty i wielowarstwowy.

Bohaterką audycji Bartosza Panka będzie kultowa czeska powieść Jana Pelca w przekładzie Jana Stachowskiego. O książce dyskutować będą Piotr Kofta i Leszek Engelking.

11 lutego (wtorek), godz. 21:30

Bohaterowie reportażu przekonani są o absurdzie trwającego konfliktu. Czują, że to nie jest ich wojna i że niesprawiedliwie stali się jej ofiarami, podczas gdy reszta świata umywa ręce.

Nie można było lepiej pokazać różnorodności polskiego społeczeństwa żydowskiego, niż ułożyć jedna po drugiej historie, których bohaterów różni np. światopogląd religijny lub spojrzenie na własną żydowskość.

„Baśń” hipnotyzuje i wciąga już od pierwszych stron – sprawia, że zaintrygowany czytelnik nie będzie w stanie przestać o niej myśleć.

Konkretny przypadek zamienia się tutaj w opowieść niezwykle aktualną i uniwersalną. Bardzo dobre!

Informujemy, że gościem magazynu Magdy Mikołajczuk „Moje książki” będzie Jan Stachowski, tłumacz legendarnej powieści Jana Pelca Będzie gorzej.

Jedynka, 5 lutego (środa), po godz. 20:15.

Powieści [Larsa Keplera] charakteryzuje dynamiczny styl, uzyskany dzięki opowiadaniu historii w czasie teraźniejszym, znakomite dawkowanie napięcia w poszczególnych wątkach, rozgrywających się równolegle, oraz mroczny, niepokojący nastrój.

Bohaterowie reportażu przekonani są o absurdzie trwającego konfliktu. Czują, że to nie jest ich wojna i że niesprawiedliwie stali się jej ofiarami, podczas gdy reszta świata umywa ręce.

Gorąco namawiam do lektury, szczególnie tych, którzy mogą porównać własne doświadczenia z podróży po interiorze USA, do doświadczeń Wolfganga Büschera.

Możliwości jest wiele. Narkotyki można schować w drucianych kablach, marmurze. Jedynym ograniczeniem jest wyobraźnia. Wypada jeszcze dorzucić policjantów i kilka lat odsiadki. Na szczęście za lekturę „Przemytnika doskonałego” nikt nie pośle nas do więzienia.

Grochowska ukazuje biografie ludzi, którzy „dostosowywali role do siebie, a nie siebie do ról”.

»Lipicany — śladami niezwykłych koni«

Powieść, której akcja osadzona jest w latach 70 XX wieku, wywołała ogromne dyskusje zarówno wśród czeskiej emigracji, jak i wśród opozycji. To historia chłopaka, który nie zgadza się na życie, jakie prowadzą jego rodzice, nie chce prowadzić nudnej, pełnej nakazów i zakazów egzystencji, pragnie żyć po swojemu.

Na przestrzeni ostatnich lat narkobiznes często gościł na kartach książek i ekranach kin. Zainteresowanie tematyką zapoczątkowało pojawienie się na rynku słynnej „Gomorry” włoskiego dziennikarza Roberto Saviano. (...) W podobny sposób narrator książki Luki Rastello („Przemytnik doskonały. Jak transportować tony kokainy i żyć szczęśliwie”) zdradza tajniki doskonałego przemytu kokainy. Ale w jakże nietypowy sposób!

Książkę Agnieszki Wolny-Hamkało, dotąd raczej poetki niż pisarki, czyta się dobrze. Jej siła tkwi w języku, wiarygodnym, naturalnym i niewymuszonym. Prowokującym do uśmiechu. On gwarantuje dobrą rozrywkę, choć zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest to powieść dla wszystkich. Trzeba chcieć nastroić się na fale emitowane przez „Zaćmienie”.

Najbardziej osobista książka, jaką do tej pory napisała. Uniwersalna, dotykająca spraw, z którymi prędzej czy później spotka się każdy z nas: odchodzeniem osób najbliższych, żałobą po nich i pustką, która pojawia się za sprawą ich śmierci i której nie da się zapełnić nikim innym.