„Rap to muzyka miejsc, ludzi i czasów” - tak brzmi pierwsze zdanie debiutu literackiego Filipa Kalinowskiego, wydanej pół roku książki Niechciani, nielubiani. Warszawski rap lat 90.”. Boiska na Agrykoli, estakada kolejowa na Powiślu i „chińczyk” na MDM-ie, gocławski „oponent” i „bankowiec”, gdzie „przy błękitnym wieżowcu kilku hiphopowców” - po tych miejscach oprowadza Filip słuchaczy swojego pierwszego podcastu dla newonce.radio. Zachęcamy do wysłuchania!
„Biegał po sali i skakał po łóżkach. Był jak wielu pięciolatków, których rozpiera energia. Ale dla personelu szpitala w Lublińcu stanowiło to dowód na to, że dziecko jest społecznie nieprzystosowane. I że trzeba je zabić.” – o pracy nad wstrząsającym reportażem Bezduszni Kalina Błażejowska opowiada Wojciechowi Szotowi.
- „Zagłada chorych psychicznie nie jest tematem lektury, który poprawia nastrój. Nie ma tu niczego, co lubi fejs czy insta - pocieszenia, śmiechu, nawet nie ma się o co pokłócić, bo przecież wiemy, że to przerażające. A jednocześnie - wydaje mi się - niewiele wiemy. Znamy hasło encyklopedyczne, a nie historie konkretnych osób. Do nich dotarła Kalina Błażejowska, autorka bardzo dobrze napisanego, wymagającego mnóstwa wkładu, reportażu “Bezduszni. Zapomniana zagłada chorych”.Wojciech Szot, Zdaniem Szota, facebook.com
- „Bezduszni” to znakomicie napisany reportaż o „najbardziej stabuizowanych ofiarach II wojny”. To także znakomity reportaż o lekarzach w służbie Hitlerowi, z których większość nie poniosła żadnej odpowiedzialności za swoje czyny i bez przeszkód praktykowała w RFN.Wojciech Sobański, lubimyczytac.pl
- Drobiazgowo zrekonstruowana na podstawie strzępów informacji i rozmów z ostatnimi świadkami (zbliżającymi się do 90-ki), historia zagłady pacjentów dziecięcej kliniki psychiatrycznej w Lublińcu […], szpitala dla umysłowo chorych w Gostyninie i podopiecznych zakładu dla ubogich w Śremie […] - nie daje spokoju.Piotr Pazinski, facebook.com
„W nowym Uzbekistanie jednocześnie zmieniło się wszystko i nie zmieniło się nic” — z Agnieszką Pikulicką-Wilczewską, autorką reportażu Nowy Uzbekistan, rozmawiała Dorota Mariańska.
Minifestiwal Temat: Opowiadania już w sobotę!
18 listopada w naszej warszawskiej księgarni (al. Jana Pawła II 45A lok. 56, wejście od ul. Nowolipki) odbędzie się pierwsza edycji minifestiwalu „Temat: Opowiadania”, organizowanego przez nas wspólnie z Państwowym Instytutem Wydawniczym. To pierwsze takie wydarzenie w Warszawie, gdzie głównym bohaterem są opowiadania, zarówno polskich, jak i zagranicznych autorów. W programie m.in. dyskusje z wybitnymi redaktorami i tłumaczami, spotkania autorskie i czytania opowiadań na żywo. Szczegółowy plan dostępny jest pod poniższym linkiem.
30% rabatu na powieści!
Z okazji premiery książki Nadify Mohamed Szczęśliwcy (tł. Agata Kozak) w dniach od 14 do 20 listopada kupicie wybrane powieści z 30% rabatem. Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.
Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła II 45a/56 (pon. – pt. 11-19, w najbliższą sobotę 11-20).
Rozwiązanie konkursu na opowiadanie!
Zainteresowanie konkursem przeszło nasze najśmielsze oczekiwania - wpłynęło aż 430 prac! Nasze jurorki przeczytały wszystkie opowiadania i po burzliwych obradach możemy z wielką przyjemnością ogłosić, że nagrodę główną – publikację na łamach Dwutygodnika oraz paczkę książek otrzymuje Patryk Zalaszewski za opowiadanie „O tym, jak mój dziadek zaczął znikać”. Wyróżnienia – paczki książek – otrzymują Anna Łuczyńska za „nie jest źle” oraz Aleksandra Kasprzak za „Holistyczne uzdrawianie polem kwantowym ogórka”. Serdecznie gratulujemy nagrodzonym i dziękujemy za wszystkie zgłoszenia!
O Izaaku Bablu i jego życiu w sowieckich realiach, o tragicznym losie europejskich Żydów i o literaturze, która o nim opowiada oraz wielu innych ważnych dla literatury sprawach, z Aleksandrem Kaczorowskim rozmawiał Tomasz Stawiszyński.
Anna Bikont gościła w podcaście Anny Sobańdy w radiu TOK FM. W audycji opowiedziała o swojej najnowszej książce Nigdy nie byłaś Żydówką. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy!
- Historia Izaaka Babla to opowieść o tym, jak wielki pisarz starał się grać w chowanego z sowieckimi władzami – i jak przegrał. [„Babel” to] znakomita biografia autorstwa Aleksandra Kaczorowskiego. […] Historia Izaaka Babla nie ma morału. Kaczorowski ma rację: to był człowiek bez losu. Może zostaje nam dziś tylko jedno przedsięwzięcie wyobraźni – jak wyglądałaby literatura drugiej połowy XX w., gdyby Izaak Babel nie został zamordowany.Wojciech Engelking, „Newsweek”, T./ Nr 46 z dn. 13.11.23
- Mistrzowskie pióro Izaaka Babla przyciąga do jego prozy; wytrwałe poszukiwanie prawdy o pisarzu – do jego biografii autorstwa Aleksandra Kaczorowskiego.Aleksandra Buchaniec-Bartczak, forumzydowpolskichonline.org
- Powiem Wam jedno: to świetna literatura faktu i pragnę więcej. […] Jeżeli interesujecie się Włochami lub po prostu często sięgacie po literaturę faktu i tą podróżniczą, to myślę, że i ta pozycja powinna znaleźć się na Waszej liście „do przeczytania”.sztukater.pl
- Podoba mi się, że Piotr Lipiński potrafił uniknąć osobistego zaangażowania w ocenę swojej bohaterki. Nie próbował usprawiedliwiać Wasilewskiej, ale też powstrzymał się od wyolbrzymiania negatywów jej biografii. Pozwolił by do czytelnika przemówiły fakty, w tym przypadku niezwykle wyraziste.donos.home.blog
- Autorka wskazuje [...], że na całym przedwojennym terytorium Rzeczpospolitej w latach 1939-1945 zginęło co najmniej dwadzieścia tysięcy pacjentów szpitali psychiatrycznych i pensjonariuszy domów opieki. Jak zastrzegła, „to bardzo ostrożne szacunki”. Tylko nieliczni organizatorzy i wykonawcy „eutanazji” zostali po wojnie ukarani.Anna Kruszyńska, dzieje.pl
- Agnieszka Pajączkowska napisała przepiękną książkę o przeszłości i zdjęciach, o życiu zapomnianym. Kiedy na wsi pojawił się aparat, kto fotografował, czym ta fotografia była? Koniecznie weźcie tę książkę do ręki.„Dziennik Polski”, DZ./ Nr 262 z dn. 10.11.23
- To nie jest tylko opowieść snuta przy okazji oglądania starych slajdów. To także książka o samej fotografii oraz jej społecznych i ekonomicznych uwarunkowaniach.Rafał Woś, „Dziennik Gazeta Prawna”, DZ./Nr 218 z dn. 10.11.23
- Ten tom mnie zachwycił […]. W tych tekstach dominują trzy problemy, które się ze sobą splatają – problem samotności, niezwykłości i alkoholu. […] Proszę czytać i rozmyślać, bo to są teksty do głębokiej refleksji i analizy.Iwona Rusek, polskieradio.pl
- [Cheeverowi] udało się zrobić coś, co wydaje się niemożliwe – w formule literatury popularnej stworzyć sztukę najwyższej klasy i taką, która jest trudna i bolesna dla czytelnika. Jest to ekstraklasa amerykańskiej literatury, są to opowiadania, uważane przez wielu za wzorzec opowiadania literackiego […].Piotr Kofta, polskieradio.pl
„Subkulturowe linie podziałów przebiegały w skomplikowany sposób. W zależności od okresu lub miejsca na mapie Polski to była albo współpraca i przyjaźń, albo wojenki podjazdowe i ściganie się po ulicach. Tak więc nie są to jednoznaczne doświadczenia, ale na pewno to są takie dwa nurty, które wzajemnie wyraźnie się dostrzegały. My, metalowcy, zupełnie nie wiedzieliśmy nic o tym, co dzieje się np. na scenie reggae, ale punka się słuchało, z punkami znaliśmy się. Wielu rzeczy, np. tworzenia zinów czy niezależnej dystrybucji nagrań, uczyliśmy się po prostu od punków, którzy wymyślili to kilka lat przed nami” – mówi Jarek Szubrycht, autor książki Skóra i ćwieki na wieki, w rozmowie z Patrykiem Zakrzewskim dla Culture.pl.
Książkę Futerał Agaty Szydłowskiej omawiają i polecają gospodarze programu „Trzeci punkt widzenia” na antenie TVP Kultura.
- Zbiór Weroniki Murek jest mocno intertekstualnym głosem w dyskusji na temat kobiecości i dziewczyńskości, które niestety ciągle są traktowane w kontrze do męskości i chłopięcości. […] Murek zaprasza do rozmowy, próbując przekonać, że bycie dziewczynką to praca na pełen etat i że nie chodzi w niej i różowe kokardki, loczki i lizaki.Magdalena Boczkowska, „Śląsk. Miesięcznik społeczno-kulturalny”, M./ Nr 9 z dn. 09.23
- Douglas Preston i Mario Spezi wracają do sprawy, która niegdyś wstrząsnęła Włochami i dramatycznie zmieniła życie wielu z nich. […] Czyta się to jak dobrej klasy kryminał.„National Geographic Traveler”, M./Nr 12 z dn. 12.23
- Co dzieje się z ludźmi, którzy służyli państwu totalitarnemu, jak upada reżim? Tracą wiarę w dogmat, to na pewno. Chowają się po kątach, to z pragmatyki. Udają, że nic się nie stało. To przypadek bohatera książki Beaty Dżon-Ozimek i Michała Olszewskiego „Ptaki krzyczą nieustannie. Historia Günthera Niethammera, esesmana i ornitologa z Auschwitz”. Autorzy wnikliwie sportretowali swojego bohatera – przeszukali archiwalia, dotarli do prywatnych korespondencji, przyglądnęli się artefaktom, opisali jego życie na tle pierwszej połowy XX wieku. Odkryli nieznane.Urszula Glensk, notatnikteatralny.pl