Aktualności
  • Tomasz Różycki, Złodzieje żarówek
    Tomasz Różycki
    Złodzieje żarówek

    Tomasz Różycki […] pisze, że [książka] powstała w miesiąc, czyli w osobistym odczuciu w okamgnieniu. Ja przeczytałam ją w transie, zarywając noc. […] Jego proza poetyckość ma we krwi.
    Anna Kiełczewska, „Magazyn Literacki Książki”, M./ Nr 9 z dn. 09.23
  • Agata Szydłowska, Futerał
    Agata Szydłowska
    Futerał

    „Nikt by się w PRL-u nie odważył moralizować na temat złego gustu klasy ludowej – a jednak inteligentom łatwo przychodziło krytykowanie stylu życia robotnika” – mówi Agata Szydłowska w rozmowie z Dwutygodnikiem, poświęconej jej książce Futerał.

    dwutygodnik.com
  • Anna Bikont, Nigdy nie byłaś Żydówką
    Anna Bikont
    Nigdy nie byłaś Żydówką

    Z Anną Bikont o jej najnowszej książce Nigdy nie byłaś Żydówką rozmawiał Mike Urbaniak: „Słuchałam wielu, bardzo wielu historii, czytałam książki, dokumenty i podążałam za historiami, które mnie najbardziej poruszyły. Nie wybieram bohaterów pod tezę czy uogólnienie. Nie próbuję dobrać żadnych proporcji, że tu jedna dziewczynka jest w rękach dobrych, ratujących ją Polaków, a druga wpada w ręce szmalcowników. W każdym przypadku coś w danej postaci mnie zafrapowało”.

    weekend.gazeta.pl
  • Piotr Lipiński, Wasilewska
    Piotr Lipiński
    Wasilewska

    Piotr Lipiński w biografii Wandy Wasilewskiej płynnie i ciekawie opisuje koleje losu najbardziej znanej polskiej komunistki [...]. Ma dużą wprawę w pisaniu popularyzatorskich biografii komunistów – pisał już o Bierucie, Cyrankiewiczu i Gomułce. Wyciąga z szafy polskiej historii postaci cokolwiek przykurzone, otrzepuje je i ukazuje w świetle dzisiejszych interpretacji. Podobnie uczynił z Wasilewską.
    Andrzej Brzeziecki , wyborcza.pl
  • Douglas Preston, Mario Spezi, Potwór z Florencji
    Douglas Preston, Mario Spezi
    Potwór z Florencji

    Z jednej strony książka przedstawia fakty dotyczące podwójnych morderstw oraz podjętych działań policji i prokuratury, a z drugiej osobiste zaangażowanie autorów w sprawę i ich punkt widzenia. Preston i Spezi opisują pomyłki i porażki organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, niesłuszne oskarżenia oraz to, jak sami stali się ofiarami nękania przez włoską prokuraturę.
    Filia nr 13 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Katowicach, facebook.com
  • Piotr Jagielski, Grunge
    Piotr Jagielski
    Grunge

    Tym, co dla mnie stanowi ogromną wartość „Bękartów” jest fakt, że autor nie skupia się w nich wyłącznie na przedstawicielach tzw. Wielkiej Czwórki, a nawet, jak mam wrażenie, koncentruje się na nich w nieco mniejszym stopniu. Dużo miejsca poświęca za to Mudhoney, Screaming Trees oraz wydarzeniom poprzedzającym „wielki boom”.
    thesuperunknown.pl
  • John Cheever, Wizja świata
    John Cheever
    Wizja świata

    Cheever bowiem jak nikt inny – z humorem, a zarazem – pesymizmem, potrafi sportretować paradoksy ludzkiego istnienia. Nudę, rozpacz okrasza humorem, a w jego opowiadaniach życie to nierozerwalne połączenie cierpienia i radości.
    Gosia Walendowska, hygge-blog.com
  • Piotr Kępiński, W cieniu Gran Sasso
    Piotr Kępiński
    W cieniu Gran Sasso

    „Powiedziałbym, że stosunek Abruzyjczyków do Rzymu jest niejednoznaczny. Z jednej strony Rzym jest im bliski, bo pod koniec dziewiętnastego wieku kilkadziesiąt tysięcy Abruzyjczyków emigrowało do Wiecznego Miasta w poszukiwaniu pracy. Największa społeczność postimigrancka, która mieszka w Rzymie, to właśnie Abruzyjczycy. […] zawsze trochę narzekają trochę na rzymski chaos, ale ostatecznie jest to dla nich miasto ważne, istotne, ciekawe i dające życie”. Z Piotrem Kępińskim, autorem W cieniu Gran Sasso, rozmawiała Marta Wiśniewska.

    periodistamarta.pl
  • Olivia Laing, Miasto zwane samotnością
    Olivia Laing
    Miasto zwane samotnością

    W „Mieście zwanym samotnością” wchodzimy do przepełnionych nostalgią obrazów Edwarda Hoppera, zaglądamy do The Factory Andy’ego Warhola czy grzebiemy w dzieciństwie Davida Wojnarowicza, szukając źródeł samotności.
    „Good Modlin”, M./ Nr 36 z dn. 10.23
  • Patrick Radden Keefe, Imperium bólu
    Patrick Radden Keefe
    Imperium bólu

    Bogactwo treści, rzetelny research, sprawne operowanie językiem, zwracanie uwagi na „białe plamy” swojej opowieści sprawiają, że nie mam najmniejszych wątpliwości, że „Imperium bólu” stanowić będzie „coś w rodzaju mapy dla przyszłych dziennikarzy i badaczy”, tak jak życzyłby sobie tego Keefe. Pozostaje jedynie żywić nadzieję, że Sacklerów, baronów przemysłu farmaceutycznego, dosięgnie surowa ręka Temidy, a ofiary kryzysu opioidowego nareszcie zaznają sprawiedliwości.
    Marcin Gęsiarz, instytutsprawobywatelskich.pl
  • Miriam Toews, Głosy kobiet
    Miriam Toews
    Głosy kobiet

    Miriam Toews udało się uchwycić nie tylko specyfikę egzystencji kobiet w autorytarnej i pełnej przemocy wspólnocie, ale także pokazać metody psychicznej samoobrony i wsparcia funkcjonujące wewnątrz środowiska mieszkanek osady.
    Ewa Glubińska, szuflada.net
  • Katarzyna Kobylarczyk, Ciałko
    Katarzyna Kobylarczyk
    Ciałko

    „Tak, rzeczywiście ja się kiedyś zastanawiałam nad tym jak zdefiniować tę grupę kobiet, którym te dzieci zabierano, czy to przemocą, czy podstępem. I właśnie doszłam do wniosku, że tutaj jest tylko jeden sposób definicji ich, to znaczy komu nie zabierano. Otóż nie zabierano tych dzieci bogatym kobietom” – Katarzyna Kobylarczyk opowiadała o swoim reportażu Ciałko w audycji „Światopogląd” Agnieszce Lichnerowicz.

    audycje.tokfm.pl
  • Katarzyna Kobylarczyk, Ciałko
    Katarzyna Kobylarczyk
    Ciałko

    „O ile kwestię adopcji można jeszcze jakoś przyjąć, oswoić, bo jest zjawiskiem dość powszechnym, o tyle z wiedzą, że jest się dzieckiem kupionym, za które rodzice zapłacili określona kwotę, pogodzić się było znacznie trudniej”. Paula Szewczyk w „Wysokich obcasach” rozmawiała z autorką reportażu Ciałko. Hiszpania kradnie swoje dzieci, Katarzyną Kobylarczyk.

    „Gazeta Wyborcza Wysokie Obcasy”, Nr 44 z dn. 04.11.23
  • Wiadomość dnia!!

    Znamy listę nominowanych do tegorocznej Nagrody im. Beaty Pawlak! Wśród nich Małgorzata Nocuń i jej reportaż Miłość to cała moja wina.

    Serdecznie gratulujemy i trzymamy kciuki!

    wirtualnywydawca.pl
  • Mary Karr, Klub Łgarzy
    Mary Karr
    Klub Łgarzy

    Czego można się spodziewać po książce zatytułowanej „Klub Łgarzy”? Okazało się, że bolesnej prawdy. A jednak czyta się tę książkę wyśmienicie, l nie jest to kwestia masochizmu, tylko otwartości na dobrą literaturę.
    Juliusz Ćwieluch, „Polityka”, T./ Nr 46 z dn. 08.11.23
  • John Bloom, Jim Atkinson, Bardzo spokojna okolica
    John Bloom, Jim Atkinson
    Bardzo spokojna okolica

    Ciekawa jest formuła tej książki, zachowuje bowiem wszelkie walory doskonałego kryminału. Jednocześnie jest też reporterską opowieścią o niespełnionych marzeniach i dojmującej samotności na amerykańskiej prowincji.
    „High Living”, M./ Nr 8 z dn. 10.23
  • Monica Isakstuen, Bądź dobra dla zwierząt
    Monica Isakstuen
    Bądź dobra dla zwierząt

    Postać Karen, która jest narratorką, wypada wprost nieziemsko autentycznie. Cała książka złożona jest z krótkich rozdziałów, które zdają się być strumieniem myśli i wspomnień głównej bohaterki. Słowa niekiedy się powtarzają, zdania zdają się być niekończącym ciągiem, ale... jest w tej formie coś niezwykle poetyckiego. I prawdziwego.
    ksiazkowir.pl
  • Monica Isakstuen, Bądź dobra dla zwierząt
    Monica Isakstuen
    Bądź dobra dla zwierząt

    Długo ikoniczną historią o relacji »rozwiedzeni rodzice i dziecko« była dla mnie »Sprawa Kramerów«, teraz w tym samym rzędzie stawiam powieść Moniki Isakstuen.
    „Sens”, M./ Nr 11 z dn. 11.23

Strona używa plików cookies zgodnie z polityką prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.