Aktualności
  • Aleksandra Wojtaszek, Fjaka
    Aleksandra Wojtaszek
    Fjaka

    Autorka „Fjaki” doskonale ukazuje codzienne życie, wyzwania i radości, które płyną z bycia częścią europejsko-bałkańskiej społeczności. Jej umiejętność wniesienia intymności i empatii w opisywane historie czyni reportaż autentycznym świadectwem obserwacji uczestniczącej. Ponadto Wojtaszek korzysta z wielu źródeł i opracowań naukowych literackich i publicystycznych.
    Karolina Kulpa, „Nowe Książki”, M./ Nr 12 z dn. 12.23
  • Ważna informacja dla czytelników planujących zakupy w Księgarni Czarnego na Nowolipkach!

    Informujemy, że w dniach od 2 do 6 stycznia księgarnia w alei Jana Pawła II 45a/56 będzie nieczynna.

    W dniach od 27 do 29 grudnia zapraszamy od 11:00 do 19:00, w sobotę 30 grudnia od 10:00 do 15:00.

    Przepraszamy za niedogodność.

    Zapraszamy ponownie w poniedziałek, 8 stycznia.

    Read
  • Piotr Jagielski, Grunge
    Piotr Jagielski
    Grunge

    Piotr Jagielski próbuje ustalić, co właściwie i dlaczego wydarzyło się w Seattle, korzystając nie tylko z ogólnodostępnych materiałów źródłowych, ale też za pośrednictwem nowych wypowiedzi świadków i uczestników tamtych zdarzeń. Lektura obowiązkowa dla wszystkich, co kochają Nirvanę, Pearl Jam czy Alice In Chains, a może przede wszystkim dla tych, co uważają, że Mudhoney powinno być wymieniane z nimi jednym tchem – dzięki tej książce będą mogli lepiej zrozumieć obiekty swoich westchnień.
    Jarek Szubrycht, wyborcza.pl
  • Bartosz Józefiak, Wszyscy tak jeżdżą
    Bartosz Józefiak
    Wszyscy tak jeżdżą

    Reportaż opisuje zarówno kluby nielegalnych wyścigów, ale też życie poza wielkimi miastami i jaką rolę odgrywa samochód, gdy nie ma komunikacji miejskiej. Opisuje życie w ciągłej trasie, czyli zawodowych kierowców ciężarówek, ale też ludzi którzy jeżdżą na Uberze, taksówkach czy kierowców InPostu.
    bezdrozaliteratury, instagram.com
  • Tove Jansson, Kobieta, która pożyczała wspomnienia
    Tove Jansson
    Kobieta, która pożyczała wspomnienia

    Autorka kultowych książek o Muminkach jawi się w nich jako uważna obserwatorka świata i relacji. Pisze poetycko i z humorem. Wykreowane przez nią światy to galeria bohaterów zatrzymanych gdzieś w drodze, niedopasowanych, takich, których coś w życiu uwiera i którzy cenią wolność.
    Justyna Grochal, „Gazeta Wyborcza Wysokie Obcasy”, Nr 49 z dn. 16.12.23
  • Monica Isakstuen, Bądź dobra dla zwierząt
    Monica Isakstuen
    Bądź dobra dla zwierząt

    To starcie dwóch skrajnych postaw życiowych, skostniałej tradycjonalistki usilnie trzymającej się tezy, że wszystko można naprawić i przeczekać, a opieka nad dzieckiem jest obowiązkiem wyłącznie matki z podejściem ultra nowoczesnym i współczesnym, w którym to rozstanie oraz sprawiedliwy podział wychowywania dziecka pomiędzy mężczyzną i kobietą miałoby być początkiem nowego, lepszego życia. Karen tkwi jednakże w zawieszeniu, między jednym a drugim stanowiskiem, nieskłonna do odnalezienia wewnętrznego spokoju i pogodzenia się z sytuacją i poczuciem porażki.
    Dominika Rygiel, bookiecik.pl
  • Claire Keegan, Przez błękitne pola
    Claire Keegan
    Przez błękitne pola

    W opowiadaniach Keegan smutek spotyka się z tym, co pożądane, a samotność – z marzeniami o innej, pełnej barw i ciepła rzeczywistości. Gęsta atmosfera, doskonale wyczuwalna w każdej z zaprezentowanych historii, jest zaś wynikiem okoliczności; właśnie taka jest Irlandia – piękna, subtelna, pełna uprzedzeń i przerażająca jednocześnie.
    Michał Nogaś, „Wysokie Obcasy Extra”, M./ Nr 1 z dn. 01.24
  • Claire Keegan, Przez błękitne pola
    Claire Keegan
    Przez błękitne pola

    Zaproponowana przez nią optyka nie boi się zadawania trudnych pytań, które są dla wszystkich współczesnych aktualne: molestowanie seksualne, kryzys finansowy, emigracja za lepszą przyszłością. Przez to, że widzimy te problemy inaczej niż zwykle, one poruszają na nowo, trudno przejść obok nich obojętnie.
    Jakub Jakubik, artpapier.com
  • Claire Keegan, Przez błękitne pola
    Claire Keegan
    Przez błękitne pola

    Gdyby zebrać wszystkich głównych bohaterów i bohaterki do przysłowiowego jednego worka, okazuje się, że są to postaci w jakiś sposób tragiczne. Ludzie, którzy z różnych powodów nie mogą odnaleźć w życiu szczęścia. Tęsknią za kimś, rozpamiętują swoje wybory. I jest coś pięknego i poruszającego w tej wizji.
    Agata Kowalczewska, popkulturowcy.pl
  • Wspaniała wiadomość z Mont Blanc!

    Powieść Tomasza Różyckiego „Złodzieje żarówek” otrzymała Nagrodę Grand Continent 2023 dla najlepszej prozy europejskiej.

    Autorowi serdecznie gratulujemy, pękamy z dumy!

    3466.eu
  • Silna reprezentacja książek Czarnego w rankingu Wojciecha Szota - takie zestawienia lubimy! Wśród dziesięciu najlepszych tytułów ubiegłego roku krytyk wymienia „Nieprzezroczyste” Agnieszki Pajączkowskiej, Idzie tu wielki chłopak Grzegorza Bogdała, Złodzieje żarówek Tomasza Różyckiego, a tuż za podium -  książka Babel Aleksandra Kaczorowskiego. Cieszymy się z wyróżnienia!

    facebook.com
  • Deesha Philyaw, Sekretne życie pobożnych kobiet
    Deesha Philyaw
    Sekretne życie pobożnych kobiet

    Philyaw opowiada o kobietach szukających miłości, sensu, pragnących spełnienia, ale na swoich warunkach. Buntujących się przeciwko porządkowi, który inni – zwłaszcza mężczyźni, zwłaszcza kościół – próbują im narzucić. Podoba mi się, jak pisze Philyaw, to jak konstruuje swoje historie, które muszą być opowiedziane właśnie tak, nie inaczej. Jej bezkompromisowość spodobała się też jurorom National Book Award w 2020 – książka dotarła do finału. Czekam na więcej prozy Philyaw, może skusi się na dłuższą formę.
    Katarzyna Kazimierowska, empik.com
  • Anna Bikont, Nigdy nie byłaś Żydówką
    Anna Bikont
    Nigdy nie byłaś Żydówką

    Są to (…) jednocześnie opowieści o niezwykłym heroizmie i niebywałym okrucieństwie. Sześć bohaterek opisanych przez Annę Bikont wyróżnia to, że ocalały, można więc było poznać ich dalsze losy i dowiedzieć się, jak poradziły sobie z takim [wojennym] bagażem. W różny sposób, dlatego też każda z tych historii zasługuje na osobną uwagę, ale jedno je łączy – bohaterki poniekąd do końca egzystują w ukryciu i nie tyle nie ujawniają swojej tożsamości, ile robią to niechętnie.
    „Odra”, M./ Nr 12 z dn. 12.23
  • Hila Blum, Jak kochać własną córkę
    Hila Blum
    Jak kochać własną córkę

    Historia opisana w „Jak kochać własną córkę” dowodzi, że dobra miłość jest nie tylko „łaskawa i cierpliwa”, lecz także bywa ślepa, choćby na odczucia innych, którzy niekoniecznie podzielają matczyny zachwyt.
    Agnieszka Podpora, „Odra”, M./ Nr 12 z dn. 12.23
  • Podsumowań ciąg dalszy!

    Wśród dziesięciu najlepszych zagranicznych książek wydanych w 2023 według rankingu Polityki, znalazł się tom opowiadań Johna Cheevera Wizja świata w przekładzie Krzysztofa Majera! Jak pisze Justyna Sobolewska „Klasyka amerykańskich opowiadań. Choć autor był uważany za realistę, to ten świat jest podszyty niepokojącymi sennymi wizjami. Cheever lubi nagłe zmiany rejestru, które sprawiają, że historia okazuje się zupełnie czymś innym, niż się spodziewaliśmy”. Ogromnie się cieszymy z kolejnego wyróżnienia!

  • Katarzyna Kobylarczyk, Ciałko
    Katarzyna Kobylarczyk
    Ciałko

    „Gdy pisałam Ciałko, pojechałam do Madrytu obejrzeć wystawę w muzeum etnograficznym pt. Maternidades Robadas, czyli okradzione macierzyństwa. Do portretów pozowały kobiety, którym ukradziono dziecko i jedna z nich urodziła potomka niemal tego samego dnia, w którym ja przyszłam na świat. Wtedy zrozumiałam, że to jest nam bardzo bliskie, że to nie jest proceder, który dzieje się gdzieś na innej planecie” — Katarzyna Kobylarczyk opowiada o pracy nad reportażem Ciałko. Hiszpania kradnie swoje dzieci.

    periodistamarta.pl

Strona używa plików cookies zgodnie z polityką prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.