- Jest to z pewnością jeden z tych reportaży, który powinien przeczytać każdy.Kinga Kolenda, lubimyczytac.pl
- Połączenie olbrzymiej wiedzy merytorycznej i umiejętności jej przekazania w zrozumiały sposób to największe czytelnicze zalety książki Szydłowskiej, która opracowała niesamowite zakresy materiału.Olga Wróbel / Kurzojady, empik.com
- Bogdał nie oszczędza swoich bohaterów – to przecież historie na wskroś pochmurne. Ale tnie słowami jak kat, a czyni to w sposób perfekcyjny. […] Wyjątkowe. Najlepsze opowiadania polskiego autora anno domini 2023. Polecam absolutnie.Marcin Masłowski, facebook.com
- „Nigdy nie byłaś Żydówką” to kolejne studium przypadków, które powinno być cenną lekcją historii, a przy okazji polityki historycznej.warhist.pl
- Charyzmatyczni liderzy napisali intrygujące historie, ale Piotr Jagielski sięga głębiej niż do banalnych i błahych anegdot. Konfrontuje ze sobą wypowiedzi różnych twórców, ich odmienne perspektywy na te same wydarzenia. Dociera do wspomnień i cierpliwie układa z nich niesamowitą historię, która nie miała prawa się wydarzyć.Jakub Jagodziński, histmag.org
Wśród dwunastu najlepszych książek wydanych w 2023 roku w rankingu Justyny Sobolewskiej dla Polityki, znalazły się dwie nasze książki – Idzie tu wielki chłopak Grzegorza Bogdała oraz Nieprzezroczyste Agnieszki Pajączkowskiej. Przypominamy też, że to właśnie te dwa tytuły walczą o Paszport Polityki! Cieszymy się z wyróżnienia!
- Zapis procesu badawczego, uzupełniony później w „Posłowiu”, jest fascynujący: literackie zdolności Autorki sprawiają, że kontakty z instytucjami wydają się osobie czytającej peregrynacjami iście Kafkowskimi. Między wierszami Pajączkowskiej udaje się przekazać istniejący w zbiorach archiwalnych i kolekcjach muzealnych, dojmujący brak chłopskich zdjęć wernakularnych, a zatem użytkowych, domowych, wykonywanych dla siebie lub/i przez siebie.Justyna Hanna Budzik, artpapier.com
- Snute przez autorkę opowieści są odległe zarówno czasowo - napisane i opublikowane pomiędzy 1934 a 1955 rokiem (zmarła w 1967 roku), jak i przestrzennie - miejscem ich akcji jest amerykański Południe. Czyli: dawno temu w Ameryce... A jednak, gdy zaczynamy je czytać, bariery pękają, bo na pierwszy plan wychodzą emocje, bardzo podobnie przecież przeżywane przez ludzi w każdym czasie i pod każdą szerokością/długością geograficzną. Bohaterowie opowiadań Carson McCullers są zagubieni, okaleczeni, samotni, niespełnieni, i nawet ci z nich, którzy próbują zawalczyć o siebie, przegrywają.Ryszard Kozik, kultura.gazeta.pl
- To zbiór przejmujących opowieści o czarnych (mniej lub bardziej) kobietach Ameryki, wychowywanych „blisko Boga”. […] Jest to książka także o poszukiwaniu miłości i własnej tożsamości (także seksualnej) i dążeniu do realizacji marzeń, które często, choć wydają się być z pozoru na wyciągnięcie ręki, są nieosiągalne.Ryszard Kozik, kultura.gazeta.pl
- Beata Dżon-Ozimek i Michał Olszewski w czasach opowieści w stylu „tatuażysty z Auschwitz” pokazują, jak można etycznie pisać o Zagładzie.Wojciech Szot, wyborcza.pl
- [książka] wciąga nawet ludzi, którzy metale dzielą na szlachetne, lekkie i aktywne.Wojciech Szot, wyborcza.pl
- To niezwykle udana proza, w której narrator oszczędnie, nieco z dystansu, opowiada o przedstawionych światach i opisanych ludziach. Grzegorz Bogdał pisze klarownie, ale kiedy ma ochotę, zdarza mu się zanurzyć w mniej komunikatywny język. Zamiast jednoznacznych puent chowa się za groteskę albo wybiera umowność, metaforę, odlot. Jednocześnie wciąż dobrze czujemy, o czym chce nam powiedzieć.Marcin Kube, „Rzeczpospolita”, DZ./ Nr 292 z dn. 16.12.23
„Pracując nad książką, doszedłem do wniosku, że historia jej [Wasilewskiej] życia nie jest jej życiorysem. Jest życiorysem osób, które o niej opowiadają. Powstały dwie grupy, które są utwierdzone w swoich przekonaniach i widzą ją tylko albo w białych, albo w czarnych barwach. I to te ostatnie zdominowały jej dzisiejszy obraz, ponieważ nośnicy jaśniejszych kolorów zostali niemal zupełnie wyrugowani z przestrzeni publicznej. Chodzi mi o tak zwanych berlingowców, których historia – tak eksponowana w okresie PRL-u – mało kogo dzisiaj interesuje” – mówi Piotr Lipiński, autor książki o Wandzie Wasilewskiej, w rozmowie z Katarzyną Rembacką na łamach pisma naukowego „Refleksje”.
„Refleksje”, K./ Nr 1 z dn. 01-03.24Piotr Lipiński był gościem audycji Jolanty Drużyńskiej na antenie Radia Kraków, gdzie opowiedział o Wandzie Wasilewskiej. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy.
- Agnieszka Pajączkowska napisała książkę ważną i odkrywczą, wskazującą rozległe obszary niewiedzy na temat historii naszego kraju i społeczeństwa, odsłaniającą nieznane widzom obrazy i praktyki społeczne związane z fotografią, wykazującą się szczególną otwartością wobec opowieści skrywanych i wywoływanych przez zdjęcia. To książka, która zmienia myślenie o fotografii, uczy patrzeć na to, co było i wciąż jest ignorowane, uczy słuchać tego, co przemilczane.Maciej Topolski, „Tygodnik Powszechny”, T./ Nr 51 z dn. 13.12.23
- Porażająca opowieść o rynku farmaceutycznym. Jest tu o korupcji, bezkarności, filantropii, szalonych ambicjach. Bohaterowie tej książki są jak wyjęci z serialu „Sukcesja”. Mocne!„National Geographic Traveler”, M./Nr 1 z dn. 01.24
„Zostaje pisarzem języka rosyjskiego, pozostaje Żydem, nie zostaje Rosjaninem” – o Izaaku Bablu na antenie Polskiego Radia opowiadał Aleksander Kaczorowski.
„Starałam się wybierać nie zdjęcia typowe, które pozwalałyby uporządkować tę historię, tylko przeciwnie – takie, które nie pasowały do wizji »chłopskiej fotografii«” – mówi Agnieszka Pajączkowska, autorka książki Nieprzezroczyste, w rozmowie z Pauliną Dudek dla weekend.gazeta.pl.
- Kto poza specjalistami wie, że było ich co najmniej dwadzieścia tysięcy? Albo że po raz pierwszy komory gazowej Niemcy użyli do zgładzenia pacjentów szpitala psychiatrycznego w Owińskach? Na przykładzie trzech miejsc […] Kalina Błażejowska opisuje wszystkie kategorie ofiar. Niepełnosprawne dzieci, chorych psychicznie dorosłych i niesamodzielnych najstarszych - tych, których niemieccy lekarze uznali za „bezduszne istoty”, wiodące „życie niewarte życia”.Ryszard Kozik, kultura.gazeta.pl
- „Bezduszni” niepostrzeżenie przekształcają się w reportaż śledczy, w którym Błażejowska stara się ustalić losy zbrodniarzy, dotrzeć do ich żyjących krewnych oraz do rodzin ofiar. A nawet spotkać się z tymi, którym udało się przeżyć pobyt w szpitalu w Lublińcu. Wszystko to robi pod miażdżącą presją czasu, który zaciera i zniekształca pamięć.Jacek Adamiec, kultura.poznan.pl
Wspaniała wiadomość!
W XXVII edycji Konkursu Grand Press tytuł Książki Reporterskiej Roku 2023 otrzymuje Wędrówka tusz, Bartka Sabeli!
Gratulujemy autorowi!- Ten znakomity reportaż detalicznie ukazuje korzenie wielkiego zła.Paulina Wilk, „W drodze”, M./ Nr 12 z dn. 12.23
„To, że u nas epidemia nie miała takiego przebiegu jak na Zachodzie, wynikało z zamknięcia granic. Już wcześniej Polska nie była popularnym kierunkiem turystycznym, a sami Polacy mieli problemy z dostaniem paszportów i zgody na wyjazd, więc odcięcie od świata z pewnością sprawiło, że epidemia częściowo nas ominęła” – opowiada Bartosz Żurawiecki w rozmowie z Wojciechem Szotem wokół reportażu Ojczyzna moralnie czysta.
„Piękno w literaturze to jedyne, co ma sens. Jest dla mnie absolutnie najważniejsze. Reszta ma wobec tego charakter służebny i pojawia się o tyle, o ile jest potrzebna czy pomocna” – polecamy lekturę rozmowy Jagody Gawliczek z pisarzem Eduardo Halfonem poleca się do lektury!
Rozmowa z Eduardem Halfonem wokół dwóch powieści Klasztor. Żałoba jest dostępna na kanale Alfabet Wojtusika.