Nie dziwię się, że „Letarg” odniósł całkiem spory sukces, a Engera ochrzczono najbardziej obiecującym norweskim autorem kryminałów. Powieść jest wciągająca i nieprzegadana, czyta się ją jednym tchem. Z przyjemnością donoszę, że skandynawski kryminał trzyma się mocno.

Autorka jednym trafnym pytaniem lub sugestią kieruje rozmową tak, że czytelnik może przyjrzeć się historiom żywotów niebanalnych i skonfrontować je z własnymi doświadczeniami. Publikację uzupełniają doskonałe czarno-białe fotografie autorstwa Mikołaja Grynberga. „Spojrzenie wstecz. Rozmowy” Justyny Dąbrowskiej to jedna z najważniejszych książek tej jesieni.

„Stacja Muranów” to efekt tytanicznej wręcz pracy — kwerenda i źródła obejmują dziesiątki wywiadów terenowych, rozmów z obecnymi mieszkańcami i postaciami, które niekiedy los rzucił tysiące kilometrów od Muranowa.

Czytając wciąż uświadamiamy sobie, jak mało wiedzieliśmy o ich zmaganiach z komunizmem, o miłości i samotności, obłędzie i zbyt szybkim umieraniu, o kolaboracji rzeczywistej lub doczepionej przez plotkę. Czuje się też silną więź autora z niezwykłą Pragą, z miejscami które zna na pamięć i traktuje bardzo osobiście. Nawiązuje się jakaś emocjonalna więź z twórcami, o których on pisze i których na nowo odkrywamy, poznajemy, zaczynamy inaczej rozumieć. To z pewnością zbiór esejów nie dla każdego czytelnika, ale jakże świetny.

„Bolało jeszcze bardziej” to książka, która pozwala lepiej zrozumieć naszą mentalność, a przede wszystkim nas samych. Polskę i Polaków.

Jael Neeman i jej rówieśnicy mieli być pokoleniem Nowych Ludzi. Nadzieją. Zmianą. Twardą podstawą nowego systemu. „Byliśmy przyszłością” to historia ich dzieciństwa i dorastania, kształtowania się postaw i myśli, które mimo starań socjalistycznego porządku nie dały się podporządkować.

Każdy ma w życiu takie wspomnienia, sytuacje, rozmowy, spotkania, widoki, historie, które uważa za zwrotne. Jergović precyzyjnie je dla nas wyzbierał i ułożył w – być może terapeutyczną, ponad 200 stronicową książeczkę. A może to tylko mistrzostwo artysty sprawia, że czytelnik ma wrażenie „przepracowywania” rodzinnych relacji przez narratora. Wszystko jest w tekście precyzyjną konstrukcją falującą emocjami.

... „Cygan to Cygan” to bardzo ciekawa pozycja, której największą zaletą jest to, że nie upraszcza, a przy tym stroni od tanich morałów i paternalizmu wobec opisywanych ludzi.

Zaaplikowana przez Kaplana mieszanka odwagi i wizjonerstwa z dbałością o pragmatyczny charakter wskazówek decyduje o uroku jego prozy. „Monsun” to nie tylko zachęta do wyobrażenia sobie postamerykańskiego świata na nowo, to także argument za tym, że harmonijny układ relacji międzynarodowych w XXI wieku jest osiągalny.

To nie jest klasyczny kryminał, przyjemność z lektury jednak gwarantowana.

Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółowym programem Central and Eastern Europe 2012 pod hasłem Truth and Love.

„Breivik przeżył i przed nami stanęło wyzwanie: jak poradzić sobie ze zbrodniarzem, nie ulec emocjom, tylko trzymać się reguł, które sami ustaliliśmy” — mówią Thomas Enger i Kjell Ola Dahl w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej”.

„Tequila Oil” TRZEBA MIEĆ. To jedna z niewielu pozycji, które mogę polecić każdemu. To książka, którą można czytać do poduszki, w podróży, w poczekalni, na głos, po cichu, na rozweselenie, na zabicie nudy. Hugh Thomson (i jego polska odpowiedniczka — Agnieszka Wilga, która doskonale poradziła sobie z przekładem) pisze lekko, ale nie byle jak.

„Po pierwsze, Polska jest duża: ma dużą gospodarkę, dużą liczbę ludności. Jest zwartym narodem — nie ma u was mniejszości etnicznych, jak w byłej Jugosławii. Położona jest w krytycznym miejscu. Zwiększa budżet obronny, podczas, gdy inne europejskie kraje go zmniejszają. A zwiększanie budżetu obronnego oznacza, że Pentagon będzie traktował Polskę z większym szacunkiem, jako poważnego sojusznika” — mówi Robert Kaplan w rozmowie z Ziemowitem Szczerkiem, „Interia.pl”

„Ojciec” to rozprawa z ładem i nieładem, w których ludzkie biografie przyjmują najmniej spodziewane kształty. To z jednej strony rekonstrukcja zdarzeń dzięki temu, co usłyszane i często mgliście zapamiętane; z drugiej jednak tworzenie wszystkiego na nowo.

Książka „Bolało jeszcze bardziej”, choć przedstawia historie także sprzed dwudziestu lat, jest wciąż aktualna. Świadczy to zarówno o kunszcie reporterskim autorki, jak i o kondycji polskiego społeczeństwa, które mimo upływu czasu ciągle zmaga się z tymi samymi bolączkami. Znaczna część polskiego społeczeństwa nadal żyje w warunkach, sportretowanych przez Lidię Ostałowską.

Już 10 listopada (sobota) od godziny 12:00 w audycji „Przestrzenie kultury — literatura non-fiction” można będzie posłuchać o książkach: Stacja Muranów Beaty Chomątowskiej oraz Bolało jeszcze bardziej Lidii Ostałowskiej. Z Autorkami rozmawiać będzie Katarzyna Nowak. Zapraszamy!

Czytelników, którzy nie mogli przybyć na wieczór autorski Beaty Chomątowskiej, zapraszamy do obejrzenia nagrania z tego wydarzenia na stronie Magazynu Consido.

Książka Wallraffa jest bardzo dobrym wstępem by lepiej poznać współczesne problemy niemieckiego społeczeństwa. Jest jednak również czymś więcej. Pozwala na przyłożenie wypracowanych przez dziennikarza schematów do innych społeczności i ocenę w nich naszego zachowania.

Spisując tę fascynującą antologię, Kostek Usenko częściej wciela się w historyka, niż dokumentalistę i nawet jeżeli opisuje fenomeny zupełnie dla nas egzotyczne, to dobrze, jeśli „Oczami...” dostarczy impulsu do poznania choćby ułamka przedstawionej tu kontrkulturowej mozaiki.

Dalrymple przedstawia mikrokosmosy, gdzie ludzie współistnieją z bogami jak z przyjaciółmi, bliskimi, obrońcami. Ich bezkrytyczne oddanie bogom jest poruszające; wynika ono właśnie z tego namacalnego poczucia bliskości, konkretnego wrażenia bycia pod czyjąś opieką. Specyficzne spojrzenie na świat każdego z tych ludzi, ich moralne kompasy i wyznawane wartości – czasami dziwne – inspirują i skłaniają do rozmyślań, często do polemiki.

Podsumowując, „Język baklawy” to kawał świetnej, autobiograficznej prozy stawiającej niezwykle ważne pytania: o istotę naszej tożsamości, wagę więzi rodzinnych, patriotyzm (zupełnie inny od polskiego), przywiązanie do ziemi, okraszonej niezwykłymi kulinarnymi wspomnieniami. Diana Abu-Jaber pisze z humorem i swadą, z czułością dla swoich bohaterów, a przy tym niezwykle lirycznie, dając nam rzadką możliwość wglądu w dusze ludzi zagubionych na stykach totalnie różnych kultur.

"Problem Bałkanów i mieszkańców byłej Jugosławii jest to, że nasze losy nieustannie mieszają się z naszą historią. Tego związku nie sposób rozdzielić. Człowiek nigdy nie może być pewien, czy żyje własnym życiem czy swoją historią. Wrocław też jest miastem, gdzie ludzkie losy są silnie złączone z historią. Wydaje mi się, że z wrocławskiej perspektywy historia rozpadu Jugosławii może być rozumiana o wiele lepiej" — mówi Miljenko Jergović w rozmowie z Magdą Piekarską, „Gazeta Wyborcza”

Konstanty Usenko napisał coś znacznie więcej niż przegląd radzieckiej muzycznej sceny niezależnej. To fascynujący portret końca ZSRR i początków Rosji, jaką dziś znamy.

"Muranów powojenny był tak projektowany, by służył społecznym aktywnościom, zaplanowano kina, restau-racje, kawiarnie. Socjalistyczne wspaniałe miasto. W kapitalizmie to przestało działać. Dziś najaktywniej jest przy budkach ’Alkohole 24 h’” — mówi Beata Chomątowska w rozmowie z Beatą Kęczkowską, "warszawa.gazeta.pl”.