Marcin Kącki gościem TOK fm.
Polecamy dzisiejsze wydanie audycji Światopogląd. Gościem
Agnieszki Lichnerowicz będzie Marcin Kącki, który opowie o premierowym zbiorze
reportaży Białystok. Biała siła, czarna pamięć.
6 października, TOK FM, godz 16:00
-
Z okazji premiery książki Andrzeja Stasiuka Kucając od 6 do 12 października kupicie tytuły z serii Menażeria z 25% rabatem.
Promocja działa na stronie internetowej i w księgarni przy ul. Marszałkowskiej 43/1 w Warszawie (księgarnia czynna od pon. do pt. w godz. 12.00-18.00).
- Rosjanie wyszli z Afganistanu w 1989 roku, a po latach weszli tam inni. Nie ma jednak znaczenia, kto i dlaczego uczestniczy w tym szaleństwie. Białoruska reporterka pisze bowiem o tym, co wojna czyni z mózgiem młodego człowieka.Jacek Binkowski, „Tygodnik Angora” z dn. 11.10.2015
- Bolesna, zapadająca w pamięć, wybitna! Należy znać!Monika Długa, lubimyczytac.pl
- Powstaje „Tęczowe San Francisco”, autoterapeutyczna konfrontacja perspektywy ojca z własną pamięcią, a zarazem opowieść o najbarwniejszym mieście USA lat 70. i 80. Oraz kształtowaniu się amerykańskiego ruchu gejowskiego.Katarzyna Surmiak-Domańska, „Magazyn Literacki Książki” z dn. 02.10.2015
Polecamy wywiad z Peterem Pomerantsevem.
krytykapolityczna.plZ autorem zbioru reportaży Jądro dziwności. Nowa Rosja (tł. I. Noszczyk) rozmawia Michał Sutowski z Krytyki Politycznej.
- Warto poznać relację uczestnika tamtych wydarzeń - prostą jak żołnierski raport. To bardzo szczegółowy opis krwawych starć bez zbędnych ozdobników. Często beznamiętny, ale do bólu prawdziwy i rzeczowy.Janusz Ślęzak, „Dziennik Polski” z dn. 03.10.2015
- Tłumacze literatury ukryci są w cieniu, z kilkoma wyjątkami. Tymczasem to przecież ich odczytanie oryginału kształtuje nasz odbiór światowych dzieł literatury. O specyfice przekładu, trudnościach w pracy i przyjemnościach autorka rozmawia m.in. z tłumaczami Dostojewskiego, Flauberta, Joyce’a, Marqueza, Woolf. Bo przecież tłumacz to także artysta, który musi wykazać się niezwykłym wyczuciem literackim i przekazać w innym języku styl pisarza.Natalia Budzyńska, „Przewodnik Katolicki” z dn. 04.10.2015
- Z książki dowiemy się, jak rozwijał się ruch, ale poznamy także jego współczesne twarze. Surmiak-Domańska staje się na moment częścią tej hermetycznej społeczności: przymierza biały kaptur, spotyka się z członkami klanu w ich domach.„Press” z dn. 01.10.2015
- Ciągły brak własnego kąta, eksmisje, samobójstwa – to obraz Warszawy lat 30. W książce Springera. Przytłaczający, porażający. Pokazany na faktach.„Press” z dn. 01.10.2015
„Ku Klux Klan” książką miesiąca
Radio KrakówJurorzy programu Koło Kultury wybrali książkę miesiąca. Werdykt nie był jednogłośny i jury zaznaczyło, że wszystkie trzy tytuły zasłużyły na wyróżnienie. Książką września został reportaż Katarzyny Surmiak-Domańskiej.
- „Ku Klux Klan. Tu mieszka miłość” to coś więcej niż panoramiczny obraz współczesności i historii Klanu. To uniwersalna opowieść o narodzinach i zaklętym kręgu przemocy ożywianej przez poczucie krzywdy, wykluczenia i chęć rewanżu.
Juliusz Kurkiewicz, „Magazyn Literacki Książki”, Nr. 3 z dn. 10.15 -
Z radością informujemy, że Ewa Winnicka została nominowana do nagrody MediaTory w kategorii OBSERWATOR.
- Ta książka to nie tyle biografia czy autobiografia, ile świetnie naszkicowany portret podwójny nieco zdziecinniałego ojca i córki, która zdaje tę relację z dużym zrozumieniem dla ich nieporadnej, ale jednak miłości.Aleksandra Żelazińska, polityka.pl
- Najnowsza książka znakomitego polskiego reportażysty. Temat na pozór nudny – problemy mieszkaniowe Polaków – ale wciąga jak niejedna sensacja.Agnieszka Mazuś, dziennikwschodni.pl
-
Z okazji premiery książki Götza Aly'ego Obciążeni. „Eutanazja” w nazistowskich Niemczech (tłum. Victor Grotowicz) od 29 września do 5 października kupicie wybrane tytuły z serii Historia z 25% rabatem.
Promocja działa na stronie internetowej i w księgarni przy ul. Marszałkowskiej 43/1 w Warszawie (księgarnia czynna od pon. do pt. w godz. 12.00-18.00).
"13 pięter" to reportaż połączony z esejem o tym, co dla człowieka najważniejsze: o dachu nad głową, czyli tak naprawdę o prawie do godnego życia. Najnowsza książka Springera jest już nie tylko arcyciekawa, ale i przerażająca.
Jacek Binkowski, Tygodnik Angora, T./Nr. 40 z dn. 04.10.15- Wydawnictwo Czarne spisało się bez zarzutu. Wysokie walory literackie tłumaczenia oraz dobra korekta czynią lekturę przyjemnością, pomimo niezbyt sympatycznego tematu.Przemysław Piotr Damski, histmag.org
- wysokieobcasy.pl
Jak wchodziłem do mieszkania kupionego na kredyt i mówiłem: „Ale ładne ma pan mieszkanie”, to słyszałem: „Ono należy do banku. Moje będzie za 30 lat. Mój jest co najwyżej przedpokój” - rozmowa z autorem książki 13 pięter.
- „Hawaikum” to w rzeczywistości podróż ku temu, co wcale piękne nie jest, ale takim, chociaż przez krótką chwilę, może się wydawać. Pod warunkiem, że złapiemy odpowiedni kąt widzenia.Agnieszka Staszczak, popmoderna.pl
- Dla dopełnienia wizerunku Arethy to pozycja bardzo potrzebna, bo jest prawdopodobnie pierwszą szczegółową relacją, na którą sama diwa, reżyserka nie tylko własnej kariery, ale i autopropagandy, nie miała żadnego wpływu.Natalia Szumska, granice.pl
- Pięciusetstronicowa biografia Arethy Franklin pełna jest nie tylko faktów z jej życia osobistego i kariery, ale opisuje również środowisko, w którym wzrastała oraz jego przemiany - Amerykę lat 50., 60. i 70. Amerykę dr Luthera Kinga, jazzowych knajpek i kazań przy akompaniamencie chóru śpiewającego prawdziwy soul music. Takiej Ameryki już nie ma, ale Aretha będzie śpiewać zawsze.Barbara Lekarczyk-Cisek, kulturaonline.pl
- Ritz opowiada o byciu gwiazdą, o Ameryce lat 50. i 60., trudnych dla soulu latach 80. tonących w kiczu popu, o niszczących nałogach, mężczyznach, miłościach i przyjaźniach.„Przewodnik Katolicki” z dn. 27.09.2015
- Bezpośredniość relacji ppłk Kaliciaka, a także świadomość, że znajdował się on w centrum karbalskiego piekła sprawiają, iż mamy szansę zbliżyć się do wydarzeń i ich uczestników bardziej niż dzięki najbardziej barwnym relacjom dziennikarskim czy najlepiej wykreowanym postaciom w filmie. I tu muszę zaznaczyć, że „Karbalę” oglądałem, mając wciąż w głowie właśnie słowa ppłk Grzegorza Kaliciaka – jako te pochodzące prosto od świadka zaangażowanego w sytuację na „pierwszej linii frontu”.Błażej Bierczyński, „Special OPS” z dn. 15.09.2015
- Książka podpułkownika Kaliciaka – jak wskazuje już podtytuł – jest „raportem". Stanowi precyzyjną i szczegółową relację tamtych wydarzeń. Miejscami jest to suchy zapis faktów i przebiegu wypadków. Dowódca obrony City Hall opisuje, z jakimi, często prozaicznymi, kwestiami mierzyli się polscy żołnierze. Co składało się na ich ekwipunek i jak sobie radzili w pustynnym klimacie. Co jedli i skąd brali wodę. Również walki i strzelaniny są przedstawione detalicznie, ale bez ekscytacji i bohaterstwa. Kaliciak opisuje to wszystko jako część swojej pracy. Dlatego nic dziwnego, że nie chce epatować czytelników sensacyjną otoczką. Właśnie ta rzeczowość jest atutem „Raportu z obrony City Hall", gdyż stwarza wiarygodny obraz żołnierskiej codzienności.Marcin Kube, „Rzeczpospolita” z dn. 09.09.2015
