Autor jest bystrym i wnikliwym obserwatorem, dużo wie o historii, kulturze i polityce społecznej Meksyku i dzieli się z nami tą wiedzą szczodrze. Nie brak fragmentów humorystycznych. Książka warta polecenia.

Dzięki żywemu, barwnemu przekładowi Magdaleny Kozłowskiej, możemy przeczytać tamte artykuły po polsku. Sznajderman łączy reporterski konkret z systemową refleksją i pisarską wrażliwością. Ta wrażliwość trzydziestoletniego wówczas Sznajdermana zdaje się dziś bardzo współczesna. Reporter nie rozumie na przykład, jak lewicowa władza może nadal organizować corridę, a napotkany przy oglądaniu tego krwawego widowiska działacz gęsto i intensywnie musi się mu z tego tłumaczyć (dodając półgębkiem, że najlepsi torreadorzy przeszli na stronę faszystów, a co zostało w Barcelonie, to mizeria).

Z okazji premiery drugiego wydania reportażu Marcina Kąckiego Maestro w dniach od 11 do 17 stycznia kupicie wybrane książki o współczesnej Polsce z 30% rabatem. Promocja obowiązuje na stronie internetowej i w warszawskiej księgarni w alei Jana Pawła II 45a/56 (pon. – pt. 11-19).

Rabat dotyczy książek papierowych oraz e-booków.

Niewesołe refleksje o naszym klimacie nachodzą autora w dość nieoczywistych sytuacjach: również wtedy, gdy widzi klimatyzator czy zraszacz do trawnika. W ten sposób pokazuje, że każde nasze działanie, każdy pomysł, każda codzienna sytuacja mogą mieć wpływ na przyszłość świata.

Kaszëbë to niewątpliwie potrzebny reportaż. Zanurzony w temacie dziennikarz, od lat przemierzający pieszo Pomorze, rozmawiający z jego mieszkańcami i ekspertami, był odpowiednim kandydatem do jego napisania. Książka zasłużyła na wysoką ocenę, choćby z uwagi na podjęcie oryginalnych i wciągających historii, takich jak opowieść o wyzwaniach stojących przed ostatnimi kaszubskimi rybakami, czy też temat Eryka, który w dekadzie gierkowskiej jakoby budował w Polsce struktury organizacji nazistowskiej.

„Myślę, że na drodze do ulepszenia relacji czy przepracowania trudnych doświadczeń nie ma lepszego sposobu, niż próbować zrozumieć, z czego to wszystko wynika. Ale jeśli przyjmę tezę, że miało to związek z wojenną traumą, muszę zgodzić się i z tym, że jej odpryski spadły na mnie. Ja, osoba żyjąca w świecie smartfonów, noszę w sobie cień rzezi sprzed 80 lat, ponieważ byłam formowana przez człowieka, który z tej rzezi ocalał”. Polecamy rozmowę Pauli Szewczyk z Katarzyną Surmiak-Domańską, autorką Czystki.

Remigiusz Ryziński, autor reportażu Hiacynt, na łamach nowego numeru Newsweeka mówi: „Najgorszy był strach. Geje nigdy nie zapomnieli, że w latach 80. byli przesłuchiwani. Nikt do nich potem nie przyszedł, nie dostali żadnego pisma, nie było żadnych procesów, ale wiedzieli, że milicja ma ich dane i może je jakoś wykorzystać”.

Maciej Jakubowiak był gościem podcastu Alfabet Wojtusika, gdzie opowiedział o definicji końca świata i swojej książce Ostatni ludzie. Zachęcamy do wysłuchania rozmowy!

„Zaryzykuję twierdzenie, że jazz był muzyką prawdziwie mainstreamową jedynie w epoce big-bandów. W latach 60. jego siłę stanowiła umiejętność wyrażania ówczesnych niepokojów. [...] ta muzyka zawsze sprzyjała tworzeniu indywidualnych wypowiedzi” – mówi Piotr Jagielski, autor książki Święta tradycja, własny głos, w rozmowie z Janem Błaszczakiem.

O autobiograficznej prozie Annie Ernaux Lata (tł. K. Jarosz i M. Budzińska) na antenie radia TOK FM rozmawiają Marta Perchuć-Burzyńska i Natalia Szostak.

Jakubowiak w arcyciekawy sposób przedstawia czytelnikowi różne teorie końca świata.

Pobłocki stawia odważne pytania i tezy, udziela bezkompromisowych odpowiedzi popartych rzetelną wiedzą. Jego opowieść jest erudycyjna, gorzka, ale też szalenie ciekawa, zmuszająca do myślenia i zrewidowania mainstreamowej wersji historii.

Galeria portretów nie do podrobienia, scenek rodzajowych jak z najlepszej prozy czy scenariusza [...], a przecież każda historia podana z reporterską precyzją, dbałością o szczegół, kolor, kontrast i chłodny dystans.

W tym niezwykłym pamiętniku znalazło się miejsce zarówno na humor, jak i bezbrzeżnie smutną, pozbawioną nostalgii opowieść o dorastaniu w świecie, w którym wszystkie wybory życiowe zdeterminowane są pochodzeniem. „Trylogię…” czyta się z zapartym tchem, kibicując bohaterce i naprawdę martwiąc się o nią.

[...] nazwisko profesora Leona Tarasewicza jest doskonale znane miłośnikom sztuki i fanom malarzy kolorystów. Może przede wszystkim ze względu na to, że artysta, bohater rozmowy pisarki i historyczki sztuki Małgorzaty Czyńskiej, jest po prostu genialnym rozmówcą. Wie to każdy, kto miał szansę go spotkać, posłuchać jak opowiada, jak jest nieustająco ciekaw ludzi.

Ta opowieść łączy, zamiast dzielić, mieści doświadczenia wszystkich stron. W dzisiejszych czasach jest to dokonanie nie tylko naukowe.

„Ufo nad Bratysławą” stara się z dobrym skutkiem wprowadzić polskiego czytelnika w osobliwości słowackiego mikrokosmosu – Gogola pisze lekko, erudycję przeplata z osobistym doświadczeniem, swobodnie czuje się zarówno w szkicu historycznym, jak i w analizie politycznej czy formie reportażu.

Szymaniak oddał głos ludziom, który opowiadają mu swoje historie, walcząc o siebie, uciekają z tych swoich małych ojczyzn, a przecież nigdy do końca nie uciekną.

Pełny obraz tamtych wydarzeń [akcji „Hiacynt”] daje [...] reportaż Remigiusza Ryzińskiego. Autor omawia również w książce [...] przejmującą historię prześladowań gejów niemal w całej epoce PRL-u.

W piątek 7 stycznia księgarnia w alei Jana Pawła II 45a/56 będzie nieczynna.

 Przepraszamy za utrudnienia.

Z okazji zbliżającej się premiery książki Annie Ernaux Lata (tł. M. Budzińska, K. Jarosz) w dniach od 4 do 10 stycznia kupicie wybraną prozę biograficzną z 30% rabatem.

Promocja obowiązuje na stronie internetowej i dotyczy książek papierowych oraz e-booków.

„W pracy, którą rozpoczęłam po urodzeniu dziecka, przyznałam, że jestem matką, dopiero gdy moja córka miała trzy lata. Nie dlatego, że wstydzę się macierzyństwa. Chyba po prostu nie chciałam być osobą, która tłumaczy tym różne niedociągnięcia czy trudności. Nie chciałam być traktowana ulgowo. Czerpałam satysfakcję z tego, że dobrze sobie radzę bez usprawiedliwiania się – że muszę wyjść wcześniej, że dokończę to jutro, bo dziecko chore, itd. Teraz – od czasu wybuchu pandemii – to co innego”. Z Mirą Marcinów, autorką książki Bezmatek, rozmawiała Martyna Słowik.

To ważna pozycja głównie dlatego, że opowiada historię, o której nie dowiemy się w szkole czy mediów – temat to zapomniany, pomijany, powracający tylko kontekstowo, gdy na afisz wbija wystawa, film albo serial, czy inny artystyczny projekt. Ryziński „Hiacyntem” udowadnia, jak ważne z perspektywy czasu było to wydarzenie.

Jest w opowiadaniach Urszuli Honek dojrzałość, świadomość formy i materii. Jest w nich coś, co sprawia, że chce się przebywać w świecie przywołanym w tych tekstach pomimo tego, że ten świat bywa złowrogi, surowy i biedny. "Białe noce" to doskonały debiut prozatorski autorki trzech książek poetyckich. "Białe noce" to zapowiedź i obietnica nieprzeciętnego pisarskiego talentu. Gorąco polecam.

Tymczasem zapraszam do fanklubu refleksji Michała R. Wiśniewskiego prowadzonych nad nowymi mediami.