Aktualności
  • Zsuzsa Bánk, Śmierć przychodzi nawet latem
    Zsuzsa Bánk
    Śmierć przychodzi nawet latem

    „[…] niezwykle osobista […]. Książka z jednej strony jest kroniką choroby i odchodzenia ojca autorki, a z drugiej jest pełna wspomnień, słońca i zapachów lata”.
    Anna Augustowska, „Medicus”, M./ Nr 11 z dn. 11.23
  • Bartosz Żurawiecki, Ojczyzna moralnie czysta
    Bartosz Żurawiecki
    Ojczyzna moralnie czysta

    Może winienem zacząć od charakterystyki omawianej książki – „Ojczyzny moralnie czystej” Żurawieckiego; od napisania wprost, że w tym przypadku mamy do czynienia z książką wypełniającą „białą plamę”, prezentującą nieopisane zagadnienie bardzo kompetentnie i zarazem bardzo sprawnie napisaną. Summa summarum: bardzo potrzebną i bardzo dobrą.
    Piotr Sobolczyk, czaskultury.pl
  • Aleksander Kaczorowski, Babel
    Aleksander Kaczorowski
    Babel

    To ważne, że biografia Aleksandra Kaczorowskiego „Babel. Człowiek bez losu” pojawia się teraz, kiedy los Babla - nieuformowany, zakłamany, wymazany – wydaje się szczególnie dotkliwy. Kiedy „okopy, rozbebeszone fabryki”, mordy i gwałty w Ukrainie to nie tylko opis wydarzeń sprzed stulecia.
    Anna Arno, „Gazeta Wyborcza”, DZ./Nr 274 z dn. 25.11.23
  • Patrick Radden Keefe, Imperium bólu
    Patrick Radden Keefe
    Imperium bólu

    Książka „Imperium bólu” jest wielowarstwowym i wielowymiarowym reportażem śledczym o Sacklerach. […] czyta się jak dobrze napisany scenariusz filmowy.
    „Nieznany Świat”, M./ Nr 12 z dn. 12.23
  • Piotr Jagielski, Grunge
    Piotr Jagielski
    Grunge

    Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy za swych idoli uważali - a być może wciąż uważają? - Kurta Cobaina, Chrisa Cornella czy Eddiego Vedera. Jagielski, który ma już na swoim koncie udaną książkę o korzeniach i fenomenie amerykańskiego jazzu, tym razem przygląda się historii podgatunku rocka alternatywnego, który na przełomie lat 80. i 90. XX w. podbijał świat, a także miastu w stanie Waszyngton, które uznano za jego kolebkę.
    Michał Nogaś, wyborcza.pl
  • Aleksander Kaczorowski, Babel
    Aleksander Kaczorowski
    Babel

    Każdy kto kiedykolwiek w życiu zainteresował się którymkolwiek z rosyjskich pisarzy musiał usłyszeć nazwisko Babla. Wymienia się go na jednym oddechu z Majakowskim, Erenburgiem, Pasternakiem – po prostu całą plejadą najwybitniejszych twórców literatury tego języka w XX wieku. Kłopot w tym, że zaraz potem gdy to nazwisko padnie i z uznaniem pokiwamy głową, okazuje się, że na myśl nie przychodzi prawie żaden tytuł. Babel jest więc twórcą cenionym, pomnikowym, encyklopedycznym i, jak to często bywa, zupełnie zapomnianym. Z Aleksandrem Kaczorowskim, autorem biografii Izaaka Babla, na antenie radia TOK FM rozmawiał Jakub Janiszewski.

    audycje.tokfm.pl
  • Agata Szydłowska, Futerał
    Agata Szydłowska
    Futerał

    Świetnie napisana, z biglem, trochę gawędziarska opowieść o rzeczach i przedmiotach poprzedniej epoki, które urządzały i formowały nam życia. Wersalki, meblościanki, półkotapczany, segmenty, łuki Karwowskiego i wiele innych - bardziej duchologicznie, niż nostalgicznie, ale można i zapłakać, i powzdychać i trochę się pośmiać, czytając.
    Propsiki., facebook.com
  • Kalina Błażejowska, Bezduszni
    Kalina Błażejowska
    Bezduszni

    Autorka książki „Bezduszni” podjęła się bardzo trudnego zadania i wywiązała się z niego perfekcyjnie. […] Autorce udało się dotrzeć do ważnych dokumentów dotyczących losów dziecięcych pacjentów szpitala psychiatrycznego w Lublińcu (niem. Loben). Znalezione tam informacje są porażające. Dzieci mordowano planowo lekami, przede wszystkim luminalem podawanym przez personel medyczny. Cudem zachował się zeszyt, w którym metodycznie notowano dawki i daty śmierci[…] Bardzo dobrze, że ta książka powstała.
    Mirosław Dworniczak, „Wiedza i Życie”, M./ Nr 12 z dn. 12.23
  • Bartosz Żurawiecki, Ojczyzna moralnie czysta
    Bartosz Żurawiecki
    Ojczyzna moralnie czysta

    Wspaniała książka. Wnikliwa, rzetelna, wciągająca. Pokazuje, jak długą drogę przeszliśmy jako społeczeństwo. Czy wyobrażamy sobie, że dziś ktoś podpala ośrodki dla osób zakażonych HIV? Że nauczyciele nie chcą uczyć dziecka, które zakaziło się przez transfuzję krwi? Że osoby zakażone traktuje się jak „zarazę”? Tak, dziś też nie jest różowo. Ale świadomość jest o niebo lepsza, głównie dzięki działalności organizacji pozarządowych i wielu lekarzy, co również dokumentuje Bartosz Żurawiecki. Brawo!
    Martyna Zachorska, autorka „Żeńskiej końcówki języka”
  • Aleksandra Wojtaszek, Fjaka
    Aleksandra Wojtaszek
    Fjaka

    Książka Wojtaszek bywa podszyta smutkiem. Jej bohaterki mówią nierzadko z gniewem lub rezygnacją. Mimo to - lub dlatego - nie ma dwóch zdań, że ta opowieść jest owocem miłości.
    Karolina Chyła, „Nowe Książki”, M./ Nr 11 z dn. 11.23
  • Piotr Jagielski, Grunge
    Piotr Jagielski
    Grunge

    „Jeśli nie mogą grać na instrumentach w kapelach, to może będą wydawać płyty zespołów, które zakładali ich kumple i kumple ich kumpli. To wszystko było takim lokalnym przedsięwzięciem przyjacielskim. Tak naprawdę to, co nazywamy nieco szumnie grungem, w gruncie rzeczy na początku było grupą kilkunastu znajomych, którzy spotykali się w tych samych klubach i zasadniczo łączyła ich raczej geografia niż jakieś większe ideologiczne założenie” – mówi Piotr Jagielski, autor książki Grunge. Bękarty z Seattle, na antenie radiowej Czwórki.

    polskieradio.pl
  • Anna Bikont, Nigdy nie byłaś Żydówką
    Anna Bikont
    Nigdy nie byłaś Żydówką

    „Jest to opowieść nie tylko o oprawcach, ale też o tych, którzy pomagali. Zdarzało się niektórym dzieciom przeżyć wojnę po tym, jak były zdane tylko na siebie, ale większość dzieci w jakimś momencie otrzymało pomoc. Oczywiście z tych, które przeżyły” – mówi Anna Bikont, autorka reportażu Nigdy nie byłaś Żydówką, w rozmowie z Szymonem Bojdo.

    „Przewodnik Katolicki”, T./ Nr 46 z dn. 19.11.23
  • Agnieszka Pajączkowska, Nieprzezroczyste
    Agnieszka Pajączkowska
    Nieprzezroczyste

    [Pajączkowska] pokazuje, jak wiele w interpretacji tego, co widzimy na zdjęciu, zależy od spojrzenia i jak jest nieoczywiste. To trochę komentarz, trochę reportaż, trochę esej, spisane refleksje.
    „Przewodnik Katolicki”, T./ Nr 46 z dn. 19.11.23
  • Piotr Jagielski, Grunge
    Piotr Jagielski
    Grunge

    „Jeden z założycieli słynnej wytwórni Sub Pop, Bruce Pavitt, postrzega grunge jako muzykę folkową tylko graną na gitarach elektrycznych. W trakcie pracy nad książką dowiedziałem się, co nieco mnie zaskoczyło, że dwóch wiodących wokalistów grunge’owych – Layne Staley i Chris Cornell –  uczęszczało na lekcje śpiewu. To imponujące i oznacza, że niezwykle poważnie podchodzili do kwestii rozwijania swoich umiejętności”. Zachęcamy do lektury rozmowy z Piotrem Jagielskim, autorem książki Grunge. Bękarty z Seattle.

    thesuperunknown.pl
  • Gianfranco Calligarich, Ostatnie lato w mieście
    Gianfranco Calligarich
    Ostatnie lato w mieście

    […] Calligarich potrafi stworzyć schyłkową atmosferę, nastrój końca, w którym piękno odczuwa się głębiej i boleśniej. […[ Jak w filmach Felliniego Rzym jest monumentalną sceną zdarzeń, obojętną, a zarazem sprawczą wobec losów zamieszkujących go osób. […] „Ostatnie lato w mieście” to coś więcej niż lektura na wakacje.
    Hanna Serkowska, „Nowe Książki”, M./ Nr 11 z dn. 11.23
  • Beata Dżon-Ozimek, Michał Olszewski, Ptaki krzyczą nieustannie
    Beata Dżon-Ozimek, Michał Olszewski
    Ptaki krzyczą nieustannie

    Książka „Ptaki krzyczą nieustannie” nie jest typową biografią, ukazuje bowiem wiele światów: życie wielodzietnej rodziny początku XX wieku, historię rodzinnego biznesu papierniczego, przede wszystkim zaś niemiecki system nauki nazistów. […] Wielowątkowość opowieści dwojga autorów sprawia, że na niemieckiego ornitologa patrzymy nie tylko jak na nazistowskiego aparatczyka, ale i zwykłego człowieka.
    Paweł Pstrokoński, „Nowe Książki”, M./ Nr 11 z dn. 11.23
  • Tomáš  Forró, Gorączka złota
    Tomáš Forró
    Gorączka złota

    Tomas Forró odwiedził Wenezuelę kilka razy[…]. Zapuszczał się w niebezpieczne rejony i ryzykował życiem, by przekazać światu przesłanie o tym, jak się żyje w bezprawiu, w kraju, który ma „23 mln zakładników” i który w ciągu kilkunastu lat z dobrobytu pogrążył się w totalnym chaosie gospodarczym, politycznym i społecznym.
    Ewa Tenderenda-Ożóg, „Magazyn Literacki Ksiązki”, M./ Nr 7 z dn. 07.23
  • Bartosz Żurawiecki, Ojczyzna moralnie czysta
    Bartosz Żurawiecki
    Ojczyzna moralnie czysta

    Rozdziały są uporządkowane chronologicznie - najpierw dostajemy podsumowanie początków rozprzestrzeniania się wirusa na świecie, a następnie jego podróż do Polski. Główna część książki poświęcona jest, naturalnie, rozwojowi HIV i AIDS w Polsce oraz jego wpływie na społeczeństwo. […] Autor opisuje również sposoby walki z epidemią, próby oddolnego wsparcia zarażonych, przybliża też postać Marka Kotańskiego i jego roli w tych działaniach.
    Wrzoo, hejto.pl
  • Bartosz Żurawiecki, Ojczyzna moralnie czysta
    Bartosz Żurawiecki
    Ojczyzna moralnie czysta

    „Ojczyzna moralnie czysta” to w głównej mierze zapis społecznego podejścia do choroby, rozkręcania się paniki społecznej, prób racjonalnego na nią odpowiadania. Super wartością tej książki jest właśnie jej szerokie spojrzenie - wplatające w narracje historie tworzenia się środowisk LGBT w Polsce, rywalizacji pomiędzy gwiazdami pomagania w latach 90., politycznych decyzji wpływających na podejście do zakażonych i chorych, prób opowiedzenia tego, co działo się w dyskursach medialnych i kulturowych.
    Maja Głowacka, instagram.com
  • Bartosz Żurawiecki, Ojczyzna moralnie czysta
    Bartosz Żurawiecki
    Ojczyzna moralnie czysta

    Żurawiecki dużo miejsca poświęca reakcjom społecznym, poszukuje ich przyczyn, rozmawia z lekarzami, sięga do zagadnień prawnych związanych z postępowaniem wobec zakażonych i chorych. Nie brakuje tu też Kotana, Monaru, księdza Nowaka, awantur i protestów społecznych związanych z lokalizacjami domów dla seropozytywnych, wykluczania mniejszości, stygmatyzacji. Autor sięga po osobiste historie i relacje, ale one także pozbawione są fizjologiczno-medycznych szczegółów, a skupione bardziej na trudnościach z jakimi ich bohaterowie zmuszeni byli się mierzyć.
    Spis treści, instagram.com
  • Kalina Błażejowska, Bezduszni
    Kalina Błażejowska
    Bezduszni

    Kalina Błażejowska w rozmowie z Karolem Paciorkiem opowiada o pracy nad reportażem Bezduszni, w którym na przykładzie trzech miejsc – dziecięcej kliniki psychiatrycznej w Lublińcu, szpitala psychiatrycznego w Gostyninie i domu opieki w Śremie, opisuje wszystkie kategorie ofiar nazistowskiego programu „eutanazji” w okupowanej Polsce.
    Polecamy Państwa uwadze tę rozmowę!

    youtube.com

Strona używa plików cookies zgodnie z polityką prywatności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.