To rock’n’roll i poezja w jednym. Życie i twórczość, iluzja i rzeczywistość, coś przyziemnego i mistycznego zarazem.

Lanzmann odrzucił wszystkie dokumenty, a swój film skonstruował wyłącznie w oparciu o Świadectwa, Patrick Montague postawił na jedno i drugie. Dlatego właśnie monografia obozu zagłady w Chełmnie jego autorstwa jest kompletna, a zarazem równie przejmująca, co obraz Lanzmanna.

Rozmowa z Andrzejem Stasiukiem, w której pisarz mówi trzy rzeczy: po pierwsze, że Europa Środkowa (o ile w ogóle istnieje) sięga Mongolii; po drugie, że Białostockie to zupełnie inny świat; a po trzecie, że podróżowanie jest koniecznością.

Michał Cichy to trochę czarodziej. Zatrzymuje czas i w absolutnym skupieniu, najwyższej koncentracji, zaklina rzeczywistość wokół. Zaklęcia kolejnych ulic wirują nam w głowie, gdy on dalej tworzy swe miasto, wydziera sekrety, robi stopklatki uczuć, wrażeń i myśli, opowiadając równocześnie o fakturze bruku, grze świateł czy tykaniu kosmicznego zegara.

Coś ważnego wydarzyło się dzięki „Gugułom” Wioletty Grzegorzewskiej, nie wolno tego przegapić.

Autor pokazuje nam siebie, jako niezwykle oczytanego znawcę literatury europejskiej, wielkiego patriotę, poliglotę, znawcę języka ukraińskiego. „Leksykon miast intymnych” to znakomita wizytówka Andruchowycza. Dowód na to, że jego życie było i zapewne nadal jest niezwykłe, co nie jest dane większości.

Krzysztof Varga po raz kolejny (po wydanym w 2008 roku „Gulaszu z turula”) bierze na warsztat Węgry i węgierskość. „Czardasz z mangalicą” to powroty pamięcią do odwiedzanych miast i miasteczek, zapachów i smaków jedzonych potraw, wakacyjnych wyjazdów z rodzicami, obejrzanych filmów czy przeczytanych książek.

„Widziałem ją tej nocy” czyta się jak powieść z innej epoki. W prozie Drago Jančara nie ma nic „ponad”, nic nadzwyczajnego i ta zwykłość okazuje się największą siłą jego prozy.

Dobrze, że czasem pamięć o przeszłości trafia do nas wprawdzie nie radośnie, lecz nostalgicznie, ale jednak pastelowo – dobrze, że nie czarno-białymi wykrzyknikami.

Niezależnie od tego, czy znamy to miasto na wylot, czy nigdy w nim nie byliśmy, z książką Rittenhouse poznamy je na nowo.

Jak wiemy wszystko ma swoją historię, a czasy, w których żyjemy pozbawione są tabu. Nic więc dziwnego, że oto ukazuje się nam Historia gówna.

Polecamy!

Thomas Enger znów zaskakuje czytelników, tym razem w najnowszej, trzeciej część serii o dziennikarzu Henningu Juulu — „Żądzy krwi”.

Lektura tej książki to bowiem frajda nie tylko intelektualna, pokazująca Węgry od różnych stron — raczej mało znanych z przewodników turystycznych — ale również egzystencjalna, lekko komediowa; w każdym razie taka, w której nie ma zbyt wiele miejsca na martyrologię czy naprawdę poważne tragedie.

[Janiszewski] Pisze z zaciśniętymi zębami, cedząc mocne oskarżenie postkolonialnego cynizmu powojennej geopolityki światowych mocarstw.

W dniach 11-13 kwietnia szukajcie nas na stoisku nr 7 w Operze Podlaskiej. Już po raz trzeci przywieziemy nasze nowości, które będzie można kupić w bardzo atrakcyjnych cenach.
Targom towarzyszyć będą spotkania z Autorami. W tym roku do Białegostoku przyjadą: Michał Książek, Wojciech Górecki i Jacek Hugo-Bader!!!
Szczegółowe informacje na naszej stronie.

Niezwykły portret nietuzinkowej kobiety z historią w tle.

Timor Wschodni jawi się (...) jako azjatyckie jądro ciemności, w którym rządzą pieniądze i przemoc. „Dom nad rzeką Loes” pozostaje zaś przede wszystkim wiarygodnym portretem ofiar tamtejszych konfliktów oraz przygnębiającą refleksją na temat praw człowieka i pomocy humanitarnej w dzisiejszym świecie.

» Wioletta Grzegorzewska: Cierpkie owoce «

„Dostałem taki piękny prezent od losu, że mam możliwość rozszerzenia swojego życia, nałożenia tego życia na życia cudze, a poprzez te cudze — wpływania na siebie. To sprzężenie zwrotne” — mówi Mariusz Szczygieł w rozmowie z Anną J. Dudek, natemat.pl

Literackiego wystąpienia Cichego nie sposób zrozumieć bez słowa-klucza, czyli uważności. „Uwaga jest trudną postacią miłości” – powiada pisarz i zapewne ma rację. Pojęcie uważności pozostaje w wyraźnym związku z tytułem: zawsze liczy się konkretna chwila, to, co w danym momencie pojawia się w polu naszego widzenia, co – bez zwłoki i dłuższego namysłu – staje się przedmiotem kontemplacji.