Czekając na Turka

CZĘŚĆ PIERWSZA
Cicho jest i ciemno. Ciemno i cicho jest nocą. Cicho,
chyba że wieje wiatr przez przełęcz. Przez przełęcz
wieje wiatr. Nie ma świateł w oknach, nie pali się nic,
nie pilnuje nikt. Las tak ciemny, że mógłby z niego
wyjść i zwierz, i zbój. Ale nocą nie przychodzi nikt,
chociaż dopiero teraz można iść, bo nie pilnuje nikt.
Wchodzi Edek. Przechadza się, kręci, przeciera
rękawem szybkę w ciemnej budce, próbuje zajrzeć,
stawia kołnierz.
Edek …to wszystko tak szybko poszło… ech!
Edek coś kopie z wściekłością i to coś z rumorem
leci w mrok. A z mroku z tamtej strony wyłania
się Patryk ubrany w skromny czarny strój firmy
ochroniarskiej. Delikatny oraz nieco przestraszony.
Patryk A co pan tutaj…?
Edek A ty to niby co!?
Patryk Pilnuję…
Edek Czego?
Patryk Tego.
Edek Tego?
Patryk Wszystkiego.
Edek Synku! Tego ja pilnuję!
Patryk Proszę pana, ale jednak to ja…
Edek A od kiedy?
Patryk Od wczoraj.
Edek A ja od trzydziestu lat! Taaaa. A ciepłe sorty ci
wydali?
Patryk Tam mam taką kanciapę i stoi piecyk.
Edek Tam mieszkały psy na służbie.
Chór Starych Przemytników siedzi pod granicznym
sklepem z alkoholem. Tylko butelki, ściana
butelek, a za nią od razu zaczyna się las.
Chór Starych Przemytników
A jakże – psy! Czarne, podpalane, ogoniaste, jak
z gestapowskiego filmu. Psy jak smok, aż się jeżył
włos. Właziły do aut, do autobusów, pełzły na
zgiętych łapach, ciągnęły smycze, a towarzystwo
robiło się sztywne jak na mrozie. Że coś znajdą,
nawet jak nic nie mieli. Psy jak diabli. Psy jak cholera.
Kurde mol, na psy nikt nie miał sposobu, bo
czuły przez papier, plastik, aluminium i folię. Od
razu szły i wsadzały nos. Psy. Psy jak skurwysyn.
Patryk Herbatę sobie robię.
Chór A rób!
Patryk Trutkę mam wykładać. Wie pan, ludzie odeszli,
przychodzą gryzonie.
Edek Nie było ani gryzonia. Był ruch i porządek. Teraz
nawet szlabany podpieprzyli.
Patryk Stały się przeżytkiem…
Marika Ahoj, chłopcy, ahoj! A cóż to za refren od samego
rana? Jakież to pedały grożą naszej Dujawie?
Gdzie mglisty Albion, a gdzie nasze pradawne
i niewzruszone Karpaty?
Chór O, Mariko! Królowo naszego lesistego pogranicza!
Mówią ludzie, że im za jedno: baba czy chłop. Madonno
bezcłowa! Bogini naszej szengeńskiej strefy,
wcale nie jest dobrze, bowiem Babilon stuka do
naszych karpackich wrót.
Marika Nie lękajcie się! Dopóki jest Marika, takie rzeczy
w ogóle nie wchodzą tutaj w grę!
Chór Ahoj, królowo! Jesteśmy tylko przemytniczym pyłem
u twych stóp!
Marika Ale puszki to ostatnio zostawiliście.
Chór Przepraszamy! Och, Mariko, kastaniety twych pierścieni,
gdyś wstawiała na kontuar flaszki piwa
Spieniony Mnich, Mariko, stukot twych obcasów,
stukot twych obcasów i kastaniety złotych pierścieni
twych!
Marika Ahoj, chłopcy, ahoj!
Edek Szlaban to jest życie! Uporządkowany ruch.
W górę – droga wolna jak najbardziej. W dół – absolutny
stop!
Chór Najlepiej widać było szlabant. Już z daleka i absolutnie
w poprzek drogi.
Patryk Nie było go nawet w inwentaryzacji. Nie było:
„Szlaban graniczny sztuk raz”. Jak byłem w Anglii,
to mnie nie sprawdzali.
Edek A powinni. Tak jak my powinniśmy tych pedałów,
co przyjeżdżają stamtąd, żeby za pieniądze uprawiać
seks z naszymi kobietami!
Patryk Proszę pana…
Chór Za pieniądze z naszymi kobietami!!! Pedały z mglistego
Albionu!!!
Wchodzi Marika. Piękna, posągowa, czterdziestoparoletnia.
Nadchodzi nie wiadomo skąd, ale raczej
zza granicy, z lasu, i bierze w posiadanie sklep. Rozkrólowuje
się w nim.
Patryk Wysiadam, idę i nikt nic nie chce. Można się nie
zorientować, że to jakiś inny kraj. No i szłem,
i szłem, trochę się bałem, ale zatrzymywali tylko
Ruskich, znaczy się przepraszam, Rosjan. A ja sobie
szłem.
Edek I się nie zorientowałeś.
Patryk Nie.
Edek Ale tu się orientujesz?
Patryk Że co?
Edek Że tam zaraz obcy się zaczyna?
Patryk Ale las i las, i las, proszę pana.
Edek Ale obcy. Zagraniczny.
Patryk Niby tak.
Edek Żadne niby. Kiedyś mieliśmy motory i jeździliśmy
wzdłuż kordonu. Niby las ten sam, ale podzielony
jak brzytwą. Jechało się i czuło pod kołami,
że to sięga aż pod ziemię, kurde, w głąb, gdzieś
na drugą stronę sięga, przez korzenie i kamienie,
kurde… Pomarańczowe, japońskie, dwieście pięćdziesiąt
pojemności. Bez przerwy. Dzień i noc. Noc
i dzień. Jeden kończył, drugi zaczynał. Kabura,
kask, krótkofalówka. Jak na koniach, dzień i noc,
noc i dzień, służba, sen, czuwanie…
Patryk Dwieście pięćdziesiąt?
Edek Dwieście pięćdziesiąt.
Patryk Mało. Przynajmniej pięćset.
Edek No to se wjedź tą pięćsetką w bagno i w samotności
jednoosobowego patrolu ją spróbuj z niego
wyciągnąć.
Patryk No tak. Pięćsetka nie na bagna.
Edek Dlategośmy mieli dwieście pięćdziesiątki.
Chór Dyndydryndydyryndyndydydy… To były czasy…
za komuny, jak na naszych jeździli. Nie na pumarańczowych,
a na czarnych, pordzywiałych! Nie
pamiętacie?! Jakżeby zapomnieć czarne pordzywiałe
i dyndyryndyndy. Jeszcze dzisiaj, jak przyjdę,
zasnę, to mi się przyśni, jak tamtego czasu prowadzalim
kunie. Hej, bracia! A jakże! Nocą, Radocyną,
o nowiu, koło starego grenszucu, koło ruin
cerkwi i, w imię Ojca i Syna i Ducha, koło cmentarza,
z obwiązanymi kopytami, i się modliło, żeby
się nie zestrachał i nie zarżał w tej cmentarnej ciszy
o nowiu. W imię Ojca i Syna i Ducha, Panie,
Dobry Boże przemytników, przymknij oczy i odpuść
– tak się modliło. Amen!
Edek Aleśmy was dupnęli!
Chór Raz! A ileście nie dupnęli!!!
Edek No, ile?
Chór A dużo!
Edek A ile?
Chór Dajcie spokój.
Edek Powiedzcie. Nic wam nie zrobię.
Chór Pokornie dziękujemy władzy.
Edek No, to powiecie?
Chór Musimy ustalić i policzyć, ponieważ nie zawsze
wówczas działaliśmy zespołowo.
Edek Wiem. Wtedy posłaliście z końmi starca…
Chór Za pozwaniem, był to mój dziad.
Edek Musieliśmy go od razu puścić, bo się baliśmy, że
nam umrze.
Chór Żył jeszcze lat siedem i siedem lat szmuglował.
Świeć Panie nad jego duszą.
Edek A z Radocyny to szliście na Wyżną Poliankę, czy
na Regetówkę?
Chór Na Regetówkę. W Poliance był konfident.
Edek W Regetówce też był.
Chór Tak. Ale nasz.
Edek Cholera.
Chór Taka praca.