W „Jądrze dziwności” Rosja ukazana jest przez pryzmat telewizyjnego show. Autor, będąc pracownikiem firmy produkcyjnej, staje się trybikiem ogromnej maszynerii manipulacji i wykrzywiania rzeczywistości praktykowanej przez Kreml za pośrednictwem podległych mu mediów.
Łukasz Moroz, etnosystem.pl
O potrzebie piękna, która niczym tropikalna choroba doprowadza nas do najbardziej szalonych poczynań dekoratorskich. Polecamy rozmowę z Agatą Pankiewicz, jedną z autorek Hawaikum.
„Aktivist” z dn. 15.09.2015
- Nudziłem się? Ani przez chwilę. Czterysta stron kłopotów, radości, sukcesów, niedospania, jazdy samochodem, przewijania dziecka, podziału obowiązków z żoną.Wacław Holewiński, pisarze.pl
- Aleksijewicz buduje swoją książkę z wysłuchanych opowieści matek i żon poległych żołnierzy oraz powracających do kraju, okaleczonych fizycznie i psychicznie samych „Afgańców”. Nie interesują jej kolejne etapy wojny i działania bojowe, ale to, co ten konflikt uczynił z młodymi chłopcami wysłanymi do Afganistanu.Wacław Marszałek, „Aktivist” z dn. 15.09.2015
- Czytelnik dowie się tu wiele o źródłach dzisiejszych amerykańskich bolączek, wśród których na pierwszy plan wybija się nadal nierozliczona kwestia niewolnictwa.Krzysztof Cieślik, polityka.pl
- W tych opowieściach nie ma emocji, nie ma nadziei, nie ma też specjalnej krytyki. Po prostu taka jest Rosja. Nieprzewidywalna i dziwna.Olga Święcicka, „Aktivist”, M/Nr 191 z dn 09.15
- „13 pięter” ma moc momentu, w którym uświadamiamy sobie, że daliśmy sobie wmówić, że białe jest czarne.Olga Wiechnik, „Aktivist”, M/Nr 191 z dn 09.15
- fakty.interia.pl
- Ku Klux Klan pełni w USA funkcję czegoś w rodzaju kozła ofiarnego. Amerykanie obarczyli Klan odpowiedzialnością za wszystkie zbrodnie popełnione na Afroamerykanach. Tymczasem zbrodnie rycerzy w białych kapturach to nic w porównaniu z tym, czego dopuszczali się zwykli tzw. przyzwoici obywatele podczas linczów – mówi Katarzyna Surmiak-Domańska, autorka książki Ku Klux Klan. Tu mieszka miłość.
Dotarła do nas wspaniała wiadomość z Wielkiej Brytanii! Jądro dziwności. Nowa Rosja Petera Pomerantseva nominowane do Nagrody im. Samuela Johnsona! Książka była już wcześniej nominowana do Nagrody Guardiana za debiut literacki i znalazła się w finale Nagrody im. Gordona Burna; była także w finale Nagrody Pushkin House.
- Twórcy „Hawaikum” nakłuwają tę powłoczkę iluzji i z jednej strony, pokazują jej powierzchowność i kiczowatość, a z drugiej – niejako puszczając do czytelnika oko – próbują powiedzieć, że być może kryje się w tym wszystkim jakaś naiwna szczerość.Ilona Klimek, xiegarnia.pl
Z okazji premiery książki Yiyun Li Łaskawszy niż samotność (tłum. Michał Kłobukowski) od 22 do 28 września kupicie wybrane tytuły o Chinach z 25% rabatem.
Promocja działa na stronie internetowej i w księgarni przy ul. Marszałkowskiej 43/1 w Warszawie (księgarnia czynna od pon. do pt. w godz. 12.00-18.00).
O „Odbiciu” w Dwójce.
Polecamy najbliższe wydanie audycji Dwukropek. Gościem Doroty Gacek będzie Wojciech Nowicki.
24 września, czwartek, godz. 22:00.
- Katarzynie Surmiak-Domańskiej w „Ku Klux Klanie” udała się rzecz niebywała. Bo choć opowiada o rzeczach przerażających, robi to z lekkością, miejscami wprowadzając czytelnika wręcz w sielską atmosferę.Katarzyna Stańczyk , wokolfaktu.pl
- Pomysł Springera na „13 pięter” polega na tym, żeby zestawić takie różne historie w spójną opowieść o tym, jak zamieszkujemy dziś Polskę albo jak próbujemy udomawiać dekady nieudanych prób zaspokojenia głodu mieszkań. Naszą normą jest „problem mieszkaniowy”, a jego uporczywość, przekonuje Springer, jest skandalem współczesnej Polski.Mateusz Halawa, wyborcza.pl
- Mocną stroną pisarstwa Hesslera jest wreszcie – prócz relacji uczestniczącej i zmysłu spostrzegawczości – umiejętność tworzenia portretów bohaterów; pod tym względem „Dziwne kamienie” można uznać za wzorcowe. Autorska kreska jest godna pędzelka chińskiego mistrza.Bogdan Góralczyk, „Nowe Książki” z dn. 18.09.2015
- Biel to czystość, religia, rasa. W znakomitym reportażu Katarzyny Surmiak-Domańskiej przymiotnik „biały” pojawia się niemal na każdej stronie, podobnie zresztą jak „czarny”. Nic dziwnego, bo to rzecz o Ku-Klux-Klanie, wielokrotnie reaktywowanej, półtajnej rasistowskiej organizacji, którą wielu nazywa „duszą amerykańskiego Południa”.
PK, Uroda Życia M. / Nr 10 z dn. 10.15 - Filip Springer bada historię polskiego budownictwa, a jednocześnie z uwagą przygląda się sytuacji mieszkaniowej Polaków.JD, Uroda Życia M. / Nr 10 z dn. 10.15
- Kolejna, po autorskich książkach Springera, ważna pozycja mierząca się z trudnym dziedzictwem naszej architektury.Juliusz Kurkiewicz, wyborcza.pl
- W miasteczku Harrison w Arkansas, w południowo-wschodniej, najbardziej konserwatywnej i religijnej części Stanów, odbywają się organizowane przez Robba coroczne zjazdy członków i sympatyków Ku-Klux-Klanu. Katarzyna Surmiak-Domańska była na takim zjeździe i napisała o tych opętanych ludziach - błędnych rycerzach białej rasy.Marek Radziwon, wyborcza.pl
- Juliusz Kurkiewicz, wyborcza.pl
„Ku Klux Klan. Tu mieszka miłość” to uniwersalna opowieść o zaklętym kręgu przemocy ożywianej przez poczucie krzywdy, wykluczenie i chęć rewanżu.
„CZAS, BY HAUPT POWRÓCIŁ” – INAUGURACJA FESTIWALU
WięcejRozpoczęliśmy 1. edycję Festiwalu im. Zygmunta Haupta. Na dziesięć dni Gorlice staną się literackim centrum Polski, a to za sprawą bogatego programu wydarzeń oraz znakomitych gości – autorów, badaczy literatury, aktorów i muzyków.
Festiwal im. Zygmunta Haupta potrwa do 27 września. Dla wszystkich, którzy w tym czasie zdecydują się odwiedzić Gorlice i pobliski Szymbark, organizatorzy przygotowali ciekawy program: spotkania poświęcone dorobkowi literackiemu i życiu patrona, wydarzenia z udziałem cenionych pisarzy z Polski i z zagranicy, koncerty oraz prezentacje prozy Haupta w interpretacjach aktorskich.
Na wszystkie wydarzenia, odbywające się w ramach festiwalu, wstęp wolny.
- To jedna z tych lektur, które – choć nie flirtują z czytelnikiem – nie starają się go uwieść pięknie snutą opowieścią od pierwszych stron. Zostają w głowie, w pamięci i jeszcze przez długi czas wracają niczym nieproszony, ale z jakiegoś powodu ważny, gość.Katarzyna Kazimierowska, „W sieci” z dn. 31.08.2015
- Drzewko szczęścia, które po latach przynosi równowagę, marzenie o cukiernicy, mieszkanie w piwnicy, do którego trzeba schodzić w dół, mieszkanie w garażu obok fundamentów nigdy niezbudowanego domu, czy swoboda zrobienia sobie kanapki po godzinie dwudziestej drugiej – to obrazy, które pozostają z lektury książki Springera. Książki, którą czyta się przez łzy. Są to w moim odczuciu mądre łzy – tak jak mądra jest ta książka.Agnieszka Drotkiewicz, instytutksiazki.pl
- Nowicki zatrzymuje się i pochyla się nad zniszczonymi czasem, przybrudzonymi historią obrazami. Zdejmuje z nich wierzchnią warstwę emulsji, słowem przywraca magię medium. Poszukuje, błądzi, odkrywa. W kilku esejach prześwietla nie tylko losy bohaterów zdjęć i ich autorów, lecz także ponad 170 lat istnienia fotografii.Agnieszka Warnke, culture.pl
- Swietłana Aleksijewicz podkreśla, że raczej słyszy, niż widzi, że odczuwa poprzez słuch. Podsłuchuje świat i rejestruje głosy tych, którzy nigdy nie mogli otwarcie mówić.Katarzyna Trzeciak, tygodnikpowszechny.pl
