Tequila

O Jezu, zaraz się przewrócę. Dlaczego nikt nie odśnieżył tych schodów, kurwa, zaraz się wypieprzę, a oni nie dadzą rady i taki będzie finał. Wypierdolę się, trumna spadnie na bok, pęknie, on wypadnie na schody i sturla się w tę publikę, która stoi tam na dole i się lampi, czekając, kiedy coś się stanie. I wszystko będzie przeze mnie, wielki rokendrolowy skandal, totalna kaszana, trup na ziemi, dupy mdleją, kolesie rzygają, a ja na górze jak ostatni palant. Po co ja w to wlazłem, po kiego wała, mam za swoje, trzeba było iść na kurs asertywności, teraz bym se spokojnie stał z boku i jarał szluga, i patrzył, jak inni dźwigają tego kloca, albo nawet się dyskretnie zerwał, żeby gdzieś walnąć browca na wyluzowanie. Ale się wpieprzyłem. Może zawołać o pomoc? Jezu, jaki on ciężki, tłusty skurwysyn, zawsze tyle żarł, jak można tyle żreć i umrzeć z innego powodu niż przeżarcie? Jak można w ogóle tyle ważyć i potem zmuszać ludzi żeby to cielsko nieśli? Nie wiem jak inni, sapią, pocą się, ale idą, mocno trzymać, nie dać się, trzeba było założyć inne buty, w tych lakierkach to można leżeć w trumnie, ale nie dźwigać trumnę. Po co ja założyłem te idiotyczne buty, trzeba było wskoczyć w normalne glany, przynajmniej bym się dobrze trzymał podłoża, a nie ślizgał jak na lodzie. Pankowiec w lakierkach, można się polać ze śmiechu, normalne protektory trzeba było założyć, na taką pogodę, kupiłem te buty po pijaku dla jaj, to teraz mam jaja. Wyrzucę je dzisiaj, jak tylko wrócę na chatę, jeśli wcześniej się w nich nie zabiję. Pewnie jeszcze wszyscy widzą tę wiochę i się w duchu brechtają ze mnie. Kaszaniarz, myślą sobie, totalny wiochmen i nigdy więcej nie kupią żadnej mojej płyty. Boże, dlaczego to wszystko mnie spotyka? Za co? Co ja muszę odkupywać, jakich obciachów natrzaskałem, że teraz mam go dźwigać? No dobra, był kumplem, ostatnia posługa, musimy być tego samego wzrostu, powiedział Martinez, bo inaczej trumna będzie krzywo, a trumna musi być prosto, bo inaczej jest kaszana. No więc do tego to się nadają tylko ludzie średniego wzrostu, bo ich jest najwięcej, ja mam metr osiemdziesiąt, czyli mniej więcej tyle co reszta. W papierach mam napisane, że to dużo, ale skoro większość ma taki wzrost, to znaczy że to jest średni wzrost. Tylko że on miał wzrost koszykarza, wyższy o głowę od reszty. Nie to, że miał dwa metry z kawałkiem, ale ze sto dziewięćdziesiąt to spoko. Jakby kutas grał w jakiejś drużynie koszykarskiej, a nie w tym pieprzonym bendzie, to by go kumple od wsadów i przechwytów ponieśli, a nie my, i byłby spokój. Moglibyśmy się spokojnie nawalić na tę okoliczność, zrobić sobie kulturalną stypę, a tak to nie, trzeba być trzeźwym, my musimy być trzeźwi i cool, grabarze pewnie będą nawaleni, normalka. Więc jesteśmy trzeźwi, z tym że ja mam kaca. Załatwiłem się podwójnie, nie dość że muszę tachać to pudło, to jeszcze jestem mocno odwodniony i nawet nie mam jak teraz strzelić browca. No bo jak? I jeżeli się za mocno odwodniłem, to może się to zaraz źle skończyć. Ale kto by chciał takiego wieprza do basketu? W sporcie trzeba się ruszać, a on się mógł ruszyć tylko do żarcia. Musiałaby na tym koszu wisieć kiełbasa, żeby spróbował podskoczyć. No i gdyby grał w jakimś basketbendzie, a nie w bendzie muzycznym, to byśmy się z nim pewnie nie funflowali, więc i tak nie byłoby sprawy, nikt by nam nie mówił, że mamy dźwigać jego pudło. Nawet może byśmy go nie znali, albo zapomnieli o nim, nawet więc byśmy nie kirali na okoliczność jego zejścia. Mało to ludzi codziennie umiera? A ile ginie w wypadkach samochodowych? Statystycznie więcej niż na wojnach. Nie byłoby tych wszystkich problemów, nie musielibyśmy dźwigać tego pudła, ja bym sobie leżał w wyrze i słuchał muzy i myślał co zrobić z wieczorem, a nie myślał co zrobić, żeby nie spieprzyć się z tych cholernych schodów. Włączyłbym sobie Martwe Dzieci, bardzo w porzo muzyka na taki dzień, strzeliłbym sobie browca, żeby wycieniować, i bym leżał, leciałaby „Piana złudzeń”, a ja bym się przyjemnie łudził, ździebo nudził, i czekał, co przyniesie reszta dnia. Wieczorem może bym sobie gdzieś do kina poszedł, albo w jakiejś przyjemnej knajpce posiedział, albo może bym wcale z chaty się nie ruszał, bo pogoda jakaś syfiasta się kroi. A teraz zamiast tego muszę nieść, i to w dodatku Grubego. Jeżeli każdy musi przeżyć kiedyś jakiś koszmar, to ja właśnie przeżywam. Chyba że nie przyżyję i wtedy będą dwa trupy. Jak w musicalu, schodzimy po tych schodach, słyszę jakąś muzę, nie wiem, kto gra, jest publika, a my jak gerlsy jakieś z piórami w dupie, machając nogami, kasyna, mulen róże, lata dwudzieste, lata trzydzieste, kabarety, tak, niezły kabaret, można się zajebiście ubawić, możemy śpiewać i stepować. Różne miałem akcje w życiu, rokendrolowe na maksa, totalne odjazdy, ale takiej akcji to jeszcze nie miałem i przysięgam, że nigdy więcej nie będę miał. Ostrożnie, Jezu, jeszcze tylko parę stopni, zaraz będzie dobrze, no, chyba że się tak wyluzujemy na koniec, że ktoś jednak fiknie, na samym końcu, zawsze tak jest, jak już wszyscy myślą, że po zawodach, trzeba być totalnie skoncentrowanym do końca. Ale jak być skoncentrowanym, jak ma się kaca i lekką telepkę? Karawan już czeka, koleś podchodzi i podnosi z tyłu klapę, już jesteśmy na dole, schody za nami, Boże, udało się, chyba w ciebie uwierzę, tylko jeszcze parę metrów. Teraz trzeba się zatrzymać i powoli zdjąć trumnę z ramion, to jest jeszcze gorsze, bo trzeba sprawę załatwić bardzo dokładnie, pełna synchronizacja, żadnego fałszywego ruchu, bo będzie klęska. Jak ktoś za szybko odpuści, to kicha, pudło leci na glebę. Strasznie trzeba uważać przy tym zdejmowaniu, już wolę ją dźwigać, spokojnie, wszyscy równo, dobrze, teraz trzeba ją wsunąć na tę prowadnicę w karawanie, nie pchaj się Alex, kurwa, bo się poślizgnę! Mało co mnie nie przewrócił, palant jeden. Ale w sumie mam szczęście, że jestem w środku, gorzej mają ci, co trzymają trumnę z przodu i z tyłu, ja właściwie już mogę puścić, odetchnąć, dobrze jest — pudło już w samochodzie, oddycham naprawdę głęboko, ale słabo mi, albo się wyrzygam, albo zemdleję i będzie afera. We łbie mi się kręci, jakieś plamy latają przed oczami, jakbym dragi wziął, więc staram się dalej głęboko oddychać, muszę wyglądać jak debil, jak tak stoję z boku, obok tego karawanu i dyszę, pewnie mam wybałuszone gały i czerwony ryj, bo czuję, że się spociłem. Albo jestem zielony, czy ktoś nie mógłby się mną zaopiekować, dać mi coś do picia? Było wczoraj nie chlać, albo dziś walnąć sobie klina przed tą imprą, albo nie wiem co. Teraz wszystko ze mnie wyłazi. Co za kutas, ale nas załatwił!