Takie tam

Dziennik

Po roku
– Bardzo źle wyglądasz.
– Tak żyję.
Znikające krawężniki
– Proszę spojrzeć, minęło niespełna dziesięć
lat, a z krawężników zostały tylko kamienie –
powiedziałem do sąsiada z ulicy Sowińskiego.
– Tak. Sam piach. Nic cementu.
No, ciut – zgodził się pan pracz Lupa.
Hel · I
– Jesteś pijany. Idź do domu,
po południu pracujemy.
– Tak.
– Tylko nie wybieraj puszek ze śmietników.
– Dlaczego?
– Bo jak ostatnio wybierałeś,
przytrzasnąłeś sobie głowę klapą.
– Nie głowę, tylko łeb.
– Masz łeb?
– Mam pół łba.
Niknące autografy
– Popatrz, prawie ich nie widać – powiedziałem.
Stałem przed wiszącą na ścianie gabinetu antyramą
z okładką Tutu, na której podczas drugiej wizyty
w Warszawie Miles Davis podpisał się dwa razy.
– Tak. Ale zostały rowki po kulce
długopisu – mruknęła Z.
Skargi i wnioski
Pani z białą laską dużo jeździ autobusami.
Często zdarza się tak, że kierowcy za szybko
zamykają drzwi. Pani za każdym razem dzwoni
pod odpowiedni numer i składa reklamację.
Kobiety, które odbierają telefony, rozpoznają ją
po głosie, przerywają w pół słowa i zadają pytanie:
„Co dzisiaj? Przytrzaśnięta czy niezabrana?”.
romanek
– Ania urodziła dziecko. Syna.
– Czy to owoc jej tygodniowego, burzliwego romansu?
– Tak mówi.
Hel · II
– Tato, czy mogę dzisiaj liczyć na śniadanie?
Informacja
Wracaliśmy z Wrocławia. Ze swojego miejsca
w przedziale zauważyłem, że strzałka na korytarzu
wskazująca kierunek do warsu jest w złą stronę.
Podzieliłem się spostrzeżeniem z Andrzejem.
– Nie. Nie masz racji. Widzę ją w lustrze
nad twoją głową. Pokazuje prawidłowy
kierunek – odpowiedział Andrzej.
Majowa
Wczoraj, wczesnym wieczorem, mijałem
na ulicy Majowej dwie dziewczyny. Szły wolno
chodnikiem. Ja szedłem szybciej. To oczywiste.
Z tyłu wyglądały kapitalnie. Z przodu też. Wiem,
bo się po manewrze obejrzałem. Szesnaście,
siedemnaście. Brunetka & blondynka. Śliczne
buzie. W pędzie usłyszałem strzęp dialogu:
– Kurwa jego mać, ale mi się szczać
chce – rzekła brunetka.
– A srać? – zainteresowała się blondynka.
– Nie.
– To wylej się. Masz lasek.
Nie wiem, jak się historia skończyła. Za szybko szłem.
Hel · III
Dziewczyna skacze po chodniku. Wybiera
całe płyty. Niepopękane. Są w różnych
odległościach. Chłopak ją obserwuje.
Odchodzi kilkanaście metrów, odwraca
się do niej i krzyczy: „Tutaj jest”. W tym
samym czasie dziewczynę mija grupa bardzo
młodych skate’ów. Jeden z nich wskazuje
ręką kierunek i mówi: „Tam są tylko całe”.
Pomidorowa
– Niedobrze, ryż rozstał się z zupą – powiedziała.
Stała przy kuchence gazowej. W lewej
dłoni trzymała czerwoną pokrywkę.
Dworzec Centralny
Podróżny pyta panią pracującą w toalecie:
– Gdzie są dostępne restauracje?
– Proszę pana, u nas na dworcu nie
ma dostępnych restauracji.
Lingŭă · I
– Petunie nie śmierdzą – mruknęła
Zosia znad doniczki.
Hel · IV
– Czy możemy prosić o przyklejenie
znaczków z widokiem Gdańska?
– Jeden tak. Ale niestety muszę dołączyć
widok Sandomierza.
Pora deszczowa
– Zapraszam pod parasol – powiedziałem
na stacji w Świdrze do przemokniętego sąsiada
z ulicy Sowińskiego, pana Trzmiela.
– Psiakostka. Dziękuję. Nie wziąłem dzisiaj parasola.
Dwa dni nosiłem i nic. Choróbcia – prychnął
i skwapliwie skorzystał z propozycji.
Świder [rano] Warszawa [wieczorem]
Dwie karteczki: pierwsza na kasie kolejowej –
WYSZŁAM SŁUŻBOWO DO POCIĄGU, druga
na kiosku – WYSZŁAM DO KIOSKU. Aha,
i jeszcze przejechał samochód z napisem
RENOWACJA ROZJAZDÓW. Opowiadam
to wszystko przyjaciółce, a ona mówi:
– Na sklepiku u babci, obok mojej pracy, widziałam
kiedyś karteczkę WYSZŁAM DO ZUSU.
Kopyrajter
– Za chińskiego nie rozumiem tej reklamy. Proszki
do prania, pieluchy, pasta do zębów, podpaski, jeszcze
coś. I hasło SPEŁNIJMY MARZENIA WIEŚNIAKÓW.
Co to znaczy? Jakich wieśniaków? Jakie marzenia?
– Źle czytasz. Slogan jest inny.
– Kurde! Masz rację. Dwa tygodnie źle czytałem!
Hel · V
– Ty chuju – powiedział kierowca autobusu
do kasy fiskalnej, która wypluła z siebie zły bilet.
Poprosiłem o dwa normalne do Helu.
Dostałem jeden ulgowy do Juraty. Miałem
wątpliwości, czy kierowca zwracał się do kasy.
Nowy Świat nr 22 · I [8 XI 2002]
Czekając na autobus, zajrzałem
do bramy. Chciałem zobaczyć,
czy przybyło coś nowego. Przybyło:
DOKTORZE
– CO?
Po chwili nadjechało 503, a po dwudziestu
minutach wchodziłem do redakcji.
Stacja kolejowa Świder. 10 : 06 · I
Zajrzałem do poczekalni. Chciałem zobaczyć,
czy przybyły nowe napisy. Przybyły. Dwa.
1.
ŁÓDŹ TO JEST WIOSKA, WIOSKA
TYPOWO ŻYDOWSKA
2.
ICH LIBE DISZ CHER MIŚKA
Po chwili nadjechał pociąg, a po godzinie
i piętnastu minutach wchodziłem do redakcji.
Krecik
Autobus. Gdzieś na Płowieckiej. Wyglądam.
PRZECISKI I PRZEWIERTY POD PRZESZKODAMI
Reklama.
Rumunia
– W odróżnieniu od owiec, barany nie
wyglądają bezmyślnie, bo mają rogi.
Wieczór autorski
– Jestem pijany, mogę przemawiać –
powiedział Marcin.
Stacja kolejowa Świder. 10 : 06 · II
Stałem oparty o barierkę na końcu peronu.
– Siemasz, gdzie jedziesz?
Spojrzałem w prawo, skąd dobiegał głos. Na
chodniku, który biegł równolegle do torów,
stał mężczyzna z rowerem. Nie znałem go.
– Gdzie jedziesz? – powtórzył pytanie.
– Do Warszawy. Pomyłka.
– To nie ty? To nie ty! Sorry.
– Nie ma sprawy.
Zabrzęczały dzwonki przejazdu.
Mężczyzna wskoczył na rower i szybko
pojechał w stronę sklepu społem.
Też człowiek
– Człowieku, uratowałem ci życie – powiedziałem
do obcego psa, który biegł prosto pod koła pociągu.
Przechodziliśmy przez tory na wysokości byłej
apteki. Szedłem do społem. Gdzie wybierał
się pies – nie mam pojęcia. Za nasypem,
w wysokiej trawie, leżał znajomy menel.
– Jabol, jabol, jabolowi ludzie –
wyszeptał na nasz widok.
11 : 01 ze Świdra do Warszawy. W pociągu
Wskoczyłem w ostatniej chwili
do wagonu. Rozsunąłem drzwi do przedziału
kierownika. Pociąg ruszył.
– Poproszę bilet do Powiśla – poprosiłem
kierownika pociągu.
– Już piszę. Co jest po Świdrze? – zadał pytanie.
– Dziura – odpowiedziałem.
– A jaka to rzeka? – zapytał,
gdy pociąg zadudnił na moście.
– Biebrza – zażartowałem.
– Dobra, dobra, Jordan – powiedział z uśmiechem.
– Żydzi? – rzuciłem od niechcenia.
– Fajna rozmowa. Pan wszystko wie. Proszę,
oto bilet. Osiem dziesięć. – Pobrał i podał mi
wypisany odręcznie bilet ze Świdra do Powiśla.
Pociąg zaczynał zwalniać. Dojeżdżaliśmy
do Józefowa. Wszedłem do przedziału dla pasażerów.
Rozejrzałem się za wolnym miejscem. Jeszcze było.
Warszawa–Wrocław [6 XII 2002]
ŻĄDNI KRWI HOOL’S ŁKS
TU MIESZKAŁ REYMONT
PARÓWA TO NIEZŁA DUPA
ROBOTNICZE TOWARZYSTWO SPORTOWE
JUDE RTS
RTS ŻYDY
ŁKS HUI
UMARŁE KOBIETY ŻYJĄ
Skanowanie & samplowanie
– Na przykład „kurwa”. Traci w druku.
– Jak to?
– Mówi się „kurrrwa”, z bardzo silnym akcentem
na „ku” i charakterystycznym przydechem.
– Kurwa.
– Jacku! No nie! Spróbuj jeszcze raz.
– Kurrrwa.
– Nieźle. Dodaj przydech.
– Kurrrwa. Jasne. Rewelacja.
– Widzisz. Zastanawiam się nad zapisem.
Mam pewien pomysł.
– Jaki?
– Nuty.
Kuzyn
Podpisuję książkę. Podchodzi pan
i zerka na tabliczkę z nazwiskiem.
– Ma pan krewnych w kieleckim? – pyta.
– Nie mam – odpowiadam.
– A to przepraszam – przeprasza i odchodzi (…)