Pod redakcją Małgorzaty Nocuń
Przekład z niemieckiego Alicja Rosenau, przekład z rosyjskiego Agnieszka Sowińska.
Z czym dzisiaj kojarzy się Białoruś? Niektórym z mityczną krainą nad Niemnem i kresowymi dworkami, wielu z Adamem Mickiewiczem i Świtezianką, ale większości zapewne z Aleksandrem Łukaszenką, którego nazwisko przy każdej wzmiance o Białorusi odmieniane jest przez wszystkie przypadki. Zdaje się, że na geopolitycznych zakrętach straciliśmy z oczu Białorusinów i ich codzienne życie, czasem zwykłe, niekiedy wyjątkowe, jak to bywa – pełne marzeń i rozczarowań.
W tym zbiorze reportaży polityka jest ważna, ale nie najważniejsza. Na pierwszym planie pojawiają się ludzie. Czasem charyzmatyczni, pełni pasji i wiary w idee, a czasem zrezygnowani i pogodzeni z reżimem.
Rozmawiają z nimi polscy, niemieccy i białoruscy reporterzy. Z tych opowieści wyłania się obraz kraju, który bywa niepokojący, czasem szokuje, ale bez wątpienia porusza i nie pozostawia obojętnym.
Autorki i autorzy: Katarzyna Brejwo, Rafał Grzenia, Julia Jürgens, Eva-Lena Lörzer, Jędrzej Morawiecki, Katarzyna Kwiatkowska-Moskalewicz, Aneta Prymaka-Oniszk, Kaja Puto, Alona Szabunia, Ziemowit Szczerek, Agnieszka Wójcińska.
Projekt przygotowało Stowarzyszenie Reporterów Rekolektyw.
Grupa dziennikarzy portretuje ostatni w Europie reżim, w którym o demokracji można zapomnieć. Są oni obdarzeni przywilejem późnego urodzenia, a więc pozbawieni osobistych doświadczeń z dyktatorami. Ale za to mają oczy szeroko otwarte, co jest cechą dociekliwych reporterów. Wynajdują absurdy i paradoksy, dysydentów, antysystemowych awanturników, lecz również ludzi szczęśliwych, gdyż dyktatura to często czyste ulice i poczucie bezpieczeństwa. Pod jednym warunkiem – trzeba wyrzec się własnego zdania i zapomnieć o wolności. Dzięki ich talentowi i zmysłowi obserwacji otrzymaliśmy wnikliwą i ciekawą książkę o świecie, w którym raczej nie chcielibyśmy żyć.
W „Ojczyźnie dobrej jakości” (…) na pierwszym planie znaleźli się ludzie. Ich reportaże to efekt podróży po białoruskich miastach i wsiach, a także rozmów z ludźmi zaplątanymi w tamtejszą siermiężną rzeczywistość. Redaktor zbioru – Małgorzata Nocuń twierdzi, że żadna analiza polityczna nie powiedziała więcej o białoruskim systemie niż choćby jeden z reportaży. Warto sprawdzić.
Wieczny prezydent i brutalny reżim przewijają się w tych historiach, ale tylko wtedy, gdy to konieczne.
Jeszcze do niedawna tę antologię można było potraktować jako
interesujący portret mieszkańców Białorusi. W obliczu ostatnich wyborów prezydenckich i protestów narodu reportaże czyta się między wierszami: o codzienności podszytej polityką, człowieku uwikłanym w system, granicach wolności i cierpliwości wystawianej na próbę.
Na pierwszym miejscu stawia ludzi i ich historię, nie politykę.
Okazuje się, że to państwo ma wiele oblicz. Dzięki polskim i niemieckim dziennikarzom młodego pokolenia w ramach projektu Dekodowanie Białorusi możemy się o tym przekonać i odkryć ją na nowo.
[...] książka pozwala nie tylko dowiedzieć się wielu rzeczy o życiu
na Białorusi, ale też zachęca do następnych lektur i pozbawia ten kraj aureoli „odległego” i niezrozumiałego zakątka Europy.
[...] ułożona przez Małgorzatę Nocuń antologia, wspólne dzieło
polskich, niemieckich i białoruskich dziennikarzy [...] otwiera się na wiele kontekstów, które są z perspektywy nadwiślańskiej po prostu nieznane.
