Edmund de Waal, znany brytyjski ceramik i pisarz, zabiera czytelnika w intymną podróż tropem porcelany, wielkiej fascynacji swojego życia. Aby poznać tajemnice „białego złota”, początkowo planuje odwiedzić „trzy białe wzgórza”: w Chinach, Niemczech i Anglii. Z czasem jego poszukiwania zmieniają się w podróż dookoła świata, podczas której artysta odwiedza nie tylko warsztaty i fabryki, ale także komnaty alchemików. A oprócz losów filiżanek i porcelanowych figurek poznaje również dzieje ludzkich namiętności, pragnienia bogactwa, doskonałości i czystości.
De Waal ma ogromny dar odnajdywania piękna – zarówno w przedmiotach, jak i w słowach. O tym właśnie jest jego książka: to bardzo plastyczny, liryczny i intrygujący zapis historii poszukiwania piękna.
W „Zającu o bursztynowych oczach”, swojej pierwszej książce, de Waal zrekonstruował rodzinną historię, posługując się opowieścią o kolekcji japońskich bibelotów. W „Białym szlaku” droga prowadzi do źródeł porcelany, bliskiej sercu autora, z zawodu garncarza, którego „domeną” są „białe miseczki”.
„Biały szlak” zaczyna się i kończy w Jingdezhen, chińskiej kolebce porcelany. Zataczając krąg, autor ewokuje kształt garncarskiego koła i swojej „białej miseczki”. Wszystko jest bowiem na tym świecie ciekawe, ale musi się nam trafić przewodnik pokroju de Waala, fachowiec i pasjonat, piszący o sobie i przemierzanej drodze tak bezpretensjonalnie i żwawo, że ożywają wspomnienia o własnych wojażach i budzi się tęsknota za nowymi podróżami.
Nową książkę de Waala polecam miłośnikom porcelany i podróży szlakiem własnych namiętności, amatorom bieli i minimalizmu w sztuce oraz entuzjastom rzemiosła. Jego czas kończy się nieubłaganie, bo w dobie wirtualnej giną manualne zawody i zdolności. „Biały szlak” to nostalgiczny znak epoki – pożegnalne elogium na cześć rzemiosła.
Historia porcelany opowiedziana w „Białym szlaku” zaskakuje i zdumiewa, łącząc sztukę, rzemieślnictwo, politykę i religię z poczuciem narodowej tożsamości oraz dzikiej, czasem destrukcyjnej obsesji.
„Biały szlak” to wyjątkowa książka napisana przez wyjątkowego człowieka. Poliglota, erudyta, pasjonat sztuki, literatury i historii, bezgranicznie ciekawy świata i niewiarygodnie staranny, a także obdarzony głębokim zmysłem moralnym – taki właśnie jest de Waal, który jak nikt inny potrafi opowiadać z pasją o małych porcelanowych dziełach.
De Waal jest mistrzem opowiadania historii niewielkich przedmiotów. Tylko on potrafi tak przenikliwie spojrzeć na porcelanową zastawę. To jego mała obsesja – bo w końcu ilu jest na świecie ludzi, którzy przed snem nie liczą baranów, lecz porcelanowe filiżanki?
Proza de Waala, elegancka i zmysłowa, ukazuje nie tylko historię ceramiki, ale również głęboką miłość autora do porcelany.
Liryczne połączenie historii sztuki, wspomnień i filozofii. W swojej metaforycznej prozie de Waal wprowadza nas w zawiły i fascynujący świat porcelany, a także opisuje historię swojego małego szaleństwa.
Niezwykłe rozmyślania nad tym, co się dzieje, gdy odpowiednio zmieszana glina trafi do rozżarzonego pieca […]. Podróżując od Jingdezhen, przez Drezno i Anglię, aż po Karolinę Południową, de Waal odkrywa historie eksperymentatorów pragnących uchwycić sedno porcelanowej magii, opanowanej przed stuleciami przez Chińczyków.
To rzecz o tropieniu nieuchwytnego i pogoni za tajemnicą, o fascynacji rękodziełem, ale i politycznych konotacjach porcelanowego szaleństwa, o intrygach i ofiarach.
Przedstawiając historię porcelanowych filiżanek oraz figurek, [de Waal] opowiada o ludziach i ich namiętnościach.
„Biały Szlak. Podróży przez świat porcelany” jest książką, która nie mieści się w sztywno wyznaczonych ramach gatunku. To jednocześnie bildungsroman, powieść detektywistyczna, popularnonaukowe studium dotyczące historii porcelany i opowieść o roli, jaką „porcelanowa gorączka” odegrały w historii kultury.
"Biały szlak" Edmunda de Waala to opowieść o pasji, artyzmie, znaczeniu rzemieślniczego warsztatu i potędze ludzkiej próżności.
Porcelana jest dla de Waala przede wszystkim zlepkiem innowacji. Każda, nawet najmniejsza, miseczka skrywa niepowtarzalną historię – jednostki, grupy społecznej czy też całego państwa i narodu. Porcelana stanowi arcanum, metaforę marzeń i uporu.
„Zając o bursztynowych oczach” przyniósł autorowi trzy nagrody literackie i stał się światowym bestsellerem, przetłumaczono go na dwadzieścia dziewięć języków i wydano w ponad milionowym nakładzie. Myślę, że „Biały szlak” czeka podobny sukces. To fascynująca opowieść, bardzo osobista, nasycona emocjami, doskonale napisana.
Tropienie porcelanowych sekretów zmienia się w fascynującą podróż dookoła świata, a zarazem podróż w czasie.
