Zakopane – niegdyś tygiel artystyczny, dziś „Las Vegas Podhala”. I choć mieszkańcy nie ustają w walce o kształt swojego miasta, wciąż przegrywają z właścicielami firm i inwestorami, którym zależy głównie na pomnażaniu majątku dzięki masowej turystyce.
Aleksander Gurgul przygląda się więc podhalańskiej patodeweloperce, przytacza litanię haseł reklamowych z zakopianki, zwanej przez internautów billboardzianką, rozlicza kierowców lokalnych busów i opisuje największe zaniedbania wynikające z ignorancji zarówno władz, jak i turystów. Nie boi się też trudnych tematów – pisze o przemocy domowej i wykorzystywaniu zwierząt.
Jego książka to opowieść o polskim kapitalizmie i jego pułapkach oraz reportaż o jednym z najliczniej odwiedzanych regionów w Polsce, w którym wszystko jest na sprzedaż. Wystarczy dodać parzenicę.
Aleksander Gurgul wpadł na Podhale niczym halny i zabrał ze sobą wszystko, co najciekawsze, ale i okrutne. Pozbierał ludzką chciwość, zazdrość, zawiść, wcisnął się w szczeliny patodeweloperki, odrzuconej miłości, hasał po szlakach turystycznych, których z mapą nie znajdziecie. A halny to żywioł, zostawia ludzi w dygocie.
Z czystym sumieniem polecam [książkę] każdemu – niezależnie od tego czy chcecie stać się świadomymi turystami, czy zwyczajnie dowiedzieć się czegoś nowego. Zdecydowanie będzie to czas wartościowo wykorzystany.
Reportaż Gurgula to smutne obserwacje tego, co masowa turystyka zrobiła pięknemu miastu w Tatrach, którym zachwycali się artyści. Jeśli planujecie wyjazd do Zakopanego, dajcie koniecznie znać, czy na straganach udało wam się wypatrzyć wełniane skarpety – ponoć to już zagrożony gatunek.
Mam nadzieję, że „Podhale” zapoczątkuje zmianę choć w jednym obszarze omówionym przez autora i skieruje naszą uwagę na realne problemy Podhala.
Wyłania się z tych tekstów zarówno obraz Podhala, gdzie zarobią się dosłownie na wszystkim, a poszanowanie prawa wydaje się rzeczą dyskusyjną, ale to także, niestety, trochę Polska w mikroskali, bo przecież kiczowate architektoniczne rozwiązania, żądza zarobku, brak nadzoru nad jakością usług czy brak poszanowania praw zwierząt to problemy, z jakimi borykamy się często my wszyscy. Pod rozwagę, choć po lekturze urlop pod Tatrami będzie się jawił jako dość ryzykowna ekspedycja.
Książka reportersko wnikliwa, jak na niewielką objętość, napisana z wyraźną czułością wobec dawnego klimatu miasta i jego mieszkańców. I bardzo niepokojąca. Bo przecież Zakopane jest w wielu miejscach Polski.
Pozycja dla zainteresowanych problemami regionu, który ostatnio kojarzy się niestety nie tylko z pięknymi widokami.
Kiedy przeczytacie książkę „Podhale”, nie będziecie chcieli pojechać do Zakopanego. Ale trzeba ją przeczytać, ponieważ traktuje nie tylko o Podhalu, ale o tym, co widać za oknami domów w całej Polsce.
Tekst wartki, rzeczowy, wolny od formalnych fajerwerków i wymuszonych puent, co tylko wzmacnia wiarygodność autora.
Zakopane jakie jest, każdy widzi — ale co tam buzuje pod powierzchnią? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć Aleksander Gurgul. Nie tylko dzieli się z czytelnikami wnioskami z przeprowadzonego dziennikarskiego śledztwa, ale i rozważa, w jakich kierunkach może rozwijać się Podhale i co można zrobić dla regionu prawie w całości przetrawionego przez komercję.
