Paul Theroux, wybitny pisarz i słynny podróżnik, wyrusza na jedną ze swoich najbardziej egzotycznych i intrygujących wypraw. W chybotliwym składanym kajaku odwiedza wyspy południowego Pacyfiku. Podróż rozpoczyna w Nowej Zelandii, a kończy tysiące kilometrów dalej – na rajskich Hawajach. Po drodze szuka krokodyli w rezerwacie w Australii, stara się odkryć prawdę o legendarnym życiu seksualnym mieszkańców Trobriandów, szuka jaj nogali na Wyspach Salomona, bada kult cargo w Vanuatu, w polinezyjskim Królestwie Tonga wybiera się na audiencję do króla Taufa’ahau Tupou IV, a na Vava’u próbuje wcielić w życie fantazje o Robinsonie Crusoe na bezludnej wyspie. Zanim dotrze do celu, zwiedza jeszcze Samoa, Tahiti, Markizy, Wyspy Cooka i Wyspę Wielkanocną…
Błyskotliwy, wnikliwy, dowcipny, czasem nieco zgryźliwy – Theroux po raz kolejny zachwyci i rozbawi swoich czytelników.
Tylko Theroux mógł ukazać Pacyfik jako wszechświat, a leżące na nim wyspy jako gwiazdy krążące po jego orbitach. To ogromne źródło informacji nie tylko dla globtroterów, ale również dla czytelników, którzy pragną oderwać się od zachodniej rzeczywistości i poznać nieznany i odległy świat oceanicznych wyspiarzy.
Theroux jak nikt inny czujnie wyłapuje absurdy otaczającej go rzeczywistości. W swojej najnowszej książce zabiera nas w miejsca, w których życie toczy się niczym w Stanach Zjednoczonych kilka dekad wcześniej.
Tę wciągającą lekturę bez wątpienia można uznać za najlepszą książkę podróżniczą, jaka wyszła spod pióra Theroux. Pełna wnikliwych obserwacji, przygód i historii niezwykłych ludzi, a wszystko opisane z dużą dozą charakterystycznej dla autora ironii.
Theroux odwiedza miejsca, w które nikt z nas nie miałby odwagi się zapuścić. Niejednokrotnie dopływa małym kajakiem do którejś z oceanicznych wysp, nie wiedząc, czy tubylcy przywitają go serdecznie, czy też zechcą mu przyłożyć […]. Błyskotliwa, wciągająca i warta lektury książka.
Kapitalna mieszanka wnikliwej obserwacji rzeczywistości z wyważoną opinią na jej temat. Theroux pokazuje, że oceaniczne wyspy to nie tylko turystyczny raj i jedno z najpiękniejszych miejsc na ziemi, ale przede wszystkim świat pełen fascynujących historii.
Paul Theroux, jeden z najwybitniejszych pisarzy podróżników drugiej połowy XX w. (osobiście, ukrzyżujcie mnie za tę herezję, cenię go wyżej niż Kapuścińskiego), kluczem do „Szczęśliwych wysp Oceanii” uczynił właśnie izolację i samotność – na wielu poziomach, poczynając od osoby narratora.
Kiedy już czytelnik odłoży „Szczęśliwe wyspy” na półkę, pozbawione sentymentalizmu obrazy raju ginącego pod hałdami śmieci uparcie powracają i bodą jego jaźń.
To podróż ekstremalna, bo w składanym kajaku: od Nowej Zelandii po Hawaje.
Tysiące kilometrów uważnych obserwacji, które Theroux świetnie potrafi opisać.
(...) „Szczęśliwe wyspy Oceanii” to wyborna, budząca dziś uczucie lekkiej nostalgii lektura, urzekająca czytelnika przenikliwością spostrzeżeń, pieczołowitością w oddawaniu geograficzno-kulturowej specyfiki kalejdoskopowo zmieniających się lokacji, ale także dowcipnym, chwilami dość zgryźliwym stylem opowieści skrzącym się od barwnych anegdot, aluzji literackich oraz skrzętnie przytaczanych przez pisarza wypowiedzi napotykanych przez niego ludzi (miejscowych bądź turystów).
Na kartach „Szczęśliwych wysp Oceanii” pisarz z powodzeniem łączy szerszy kontekst społeczny, kulturowy i historyczny mijanych miejsc z osobistymi doświadczeniami.
