Hanka wyskubuje trawę z grysu. Pomiędzy białymi kamyczkami przebijają się zielone źdźbła, tak cienkie, że trudno jest je chwycić w palce i wyrwać. Te, których nie może ruszyć, przycina nożyczkami do paznokci. Następnie zamiata wszystko miotełką, a nawet pędzlem, który kupiła specjalnie w tym celu w Castoramie, żeby na podjeździe nie został nawet ślad nieporządku. Kończy robotę, przemywa pod kranem żółte rękawice ogrodowe, wiesza je przed domem na suszarce, wyciera buty, które i tak zostawia przed drzwiami, po czym wchodzi do środka i wkłada miękkie kapcie. Siada na kanapie, sprawdza telefon.

Poznaje mężczyzn za pomocą aplikacji randkowej Badoo – tak jest najłatwiej. Wykorzystuje ich, bawi się nimi, a potem wraca do siebie.

–  Czysta fizjologia. My uprawiamy seks, my się przecież nie kochamy. Wszystkich ich dobrze pamiętam. Było ich stu pięćdziesięciu czterech.

Ma czterdzieści dwa lata. Pochodzi z małej miejscowości, gdzie taki wiek to już prawie starość. Wieś jest naprawdę malutka, stoi tam dwadzieścia domków, wszyscy się znają. Z sąsiadami żyje dobrze, chociaż nie ma wśród nich przyjaciół. W większości to starsi ludzie, cała młodzież wyjechała do miasta. Obmowy się nie boi, do kościoła nie chodzi, syna ma już dorosłego, pewnie niedługo wyjedzie. Kocha go nad życie, ale puści, wie, że musi, to dla jego dobra. Hanka zostanie sama, sama będzie w okno patrzeć, ludzi podglądać.

Z mężem od dawna żyją w separacji. Nie potrzebują rozwodu. Mają dwa osobne domy. Ślub był, bo zaszła w ciążę, ale miłości do niego nie czuła. Rodzina przekonywała, że tak trzeba – zwłaszcza babcia, która już nie żyje. Dziś Hanka powiedziałaby jej: „A nie mówiłam? Po co to było?”.

Znalezienie mężczyzny nie stanowi żadnego problemu. Wieś leży niedaleko drogi krajowej, blisko miasta, dlatego wielu przejezdnych i tirowców trafia tu z trasy. Hanka nie ma specjalnych preferencji ani uprzedzeń. Wiadomo – czysty musi być. A poza tym – każdy jeden taki sam. Choć zdarza się, że pięćdziesięciolatek jest lepszy niż osiemnastka. Akurat na jutro umówiła się z takim młodym synem koleżanki, to sprawdzi. W tajemnicy przed matką ma wpaść do niej pod wieczór. Zgodziła się, bo nagabywał, zachęcał, podkręcał. Pomyślała: „A niech ma, zobaczymy, co potrafi”.

Zazwyczaj wygląda to tak, że ktoś zjeżdża z trasy, na przykład na parking przy lesie. Hania bierze auto i jedzie na umówione spotkanie. Patrzy, czy facet jest okej. On się myje – tirowcy mają przy samochodach małe kraniki. Na przykład ten co ostatnio, Janek spod Warszawy. Rozebrał się do naga, umył pod pachami, między nogami, wyszorował stopy – bo zaznaczyła, że nie toleruje brudu. Wsiadła do kabiny. A tam luksusy: kanapa, koce, muzyka z radia, lampka nad głową, nawet telewizor i internet podłączony! Taki mały domek. Do tego facet nawet elokwentny, opowiadać potrafił.

–  Raz jechałem, patrzę, stoją dwie dziewczynki. Zmoknięte, przewiane, bo to jakoś początek wiosny był. Po czternaście lat na oko miały, nieduże takie, jeszcze cycuszki za bardzo niewyrosłe, z tornistrami szły czy z plecakami, pewnie prosto ze szkoły. Jak wsiadły, to od razu zaczęły ściągać ciuchy. „Ale o co chodzi, ja bardzo przepraszam?” – mówię. A one do mnie: „Chcesz gałę za piętnaście złotych?”. Ja z miejsca po hamulcach, „Won mi stąd natychmiast, takie owakie!”. A te smarkate do mnie: „To my spiszemy numery rejestracyjne i powiemy, że nas molestowałeś”. Musiałem zapłacić.

Hanka po wszystkim przytula się do Janka. Na chwilę nawet zasypia. Kiedy się budzi, jest zmarznięta i skostniała. Robi się podenerwowana. Zsuwa jego ciężką rękę, którą przełożył przez jej chude ciało. Patrzy w przednią szybę auta, widzi z daleka zarys drzew i opadającą na nie mgłę. Ziewa. Czuje, że ma nieświeży oddech. Wyciąga miętówkę. Nie jest jeszcze tak późno, zamierza wrócić do siebie, napić się piwa, podlać kwiaty na noc i pooglądać serial. Odsuwa się od kierowcy. Nie reaguje na jego ciche pomrukiwania i niewyraźne pytanie o to, dokąd się wybiera. Wkłada bluzkę, bierze buty do ręki, otwiera drzwi i zeskakuje na ziemię. Trzaska za sobą. Z góry dolatuje ją głos mężczyzny: „Kurwa mać!”.

–  Nie jestem kobietą, która jest grzeczna, która leży w domu i czeka na męża. I do seksu potrzebuje białej pościeli. Zdecydowanie nie jestem. Taka kobieta uprawia seks dwa razy w miesiącu, jak mąż przynosi wypłatę i jak czegoś od niego chce. Loda mu nie zrobi, kochankowi zrobi, a mężowi nie. Może się wstydzi albo nie kręci jej to, nie wiem. Ja robię.

Chaos, nieporządek, bałagan – tego nie toleruje. Wszystko w domu leży na swoim miejscu. A jak poruszyłeś, to odstaw. Hanka w ogóle nie lubi tłumu, ścisku, konkurencji. W seksie ma podobnie. Raz miała sytuację, że pojechała z koleżanką na orgię. Facet miał duży dom, żona była na wakacjach, więc zaprosił kilku kolegów i je dwie. Zajeżdżają, a tam jak w filmach: lasek, droga między drzewami, lampy halogenowe pięknie oświetlające podjazd. Brama otworzyła się automatycznie i trochę obleciał je strach, że w razie czego nie będą miały jak stamtąd uciec.

Dzwonią do drzwi: ding‑dong. Otwiera przystojny gość, cały goły, z postawioną fujarką.

–  Jesteście! – krzyczy radośnie.

Najpierw było trochę krępacji, trochę gry. Chociaż koleżanka, odważniejsza, wkrótce położyła się na kanapie w salonie i po‑ zwalała robić ze sobą wszystko. Hanka woli jednak sam na sam, więc zajęła się właścicielem, tym który otworzył drzwi – raz, że wiedziała, z kim ma do czynienia (miał na imię Włodek, znała jego telefon i adres), dwa: widziała już, jak był zbudowany.

Bawiły się do późnej nocy, a potem Hania zawiozła pijaną koleżankę do domu (sama nie piła). Poszły spać zadowolone, spełnione. „Dzięki!” – napisał facet w esemesie. Aż jej się miło zrobiło, że pamiętał, szarmancki. Nie musiał.

Osoby zainteresowane przedrukiem tego lub innego fragmentu książki prosimy o kontakt z działem promocji: zofia@czarne.com.pl.