Bracia Wright

Tymczasem na ulicach Dayton pojawił się pierwszy automobil – hałaśliwa maszyna domowej konstrukcji, którą złożył niejaki Cord Ruse. Przyjaźnił się z braćmi Wright i czasem pomagał im w sklepie. Lubili z nim gawędzić o różnych problemach natury mechanicznej i ich możliwych rozwiązaniach. Automobilem Ruse’a szczególnie interesował się Orville. Zastanawiał się, czy przypadkiem nie powinni z bratem też sobie skonstruować czegoś podobnego.

Wilbur jednak nie widział w tym sensu. Jak sam twierdził, nie potrafił sobie wyobrazić, jaką przyszłość może mieć urządzenie robiące tyle hałasu, w którym stale coś się psuje. Jego myśli dryfowały w zupełnie inne rejony.

We wtorek 30 maja 1899 roku (obchodzono akurat święto państwowe: Dzień Pamięci Narodowej) w Dayton było wyjątkowo chłodno jak na tę porę roku. Niebo spowijały chmury, a w domu Wrightów panowała niecodzienna cisza. Wilbur był sam; ojciec i siostra udali się na cmentarz Woodland, żeby posadzić kwiaty na grobie matki, Orville też gdzieś wyjechał.

Wilbur usiadł w saloniku przy niewielkim biurku Katharine o pochyłym blacie i zaczął pisać list, który miał się okazać jednym z najważniejszych w jego życiu – a może w ogóle w historii, jeśli wziąć pod uwagę uruchomiony wówczas ciąg wydarzeń. Adresatem był Instytut Smithsona w Waszyngtonie. List, napisany równym pismem odręcznym, zajął niepełne dwie strony jasnoniebieskiej papeterii firmowej sklepu rowerowego.

„Od dawna interesuje mnie problematyka lotów mechanicznych oraz lotów z udziałem człowieka. Już w dzieciństwie konstruowałem większe i mniejsze „nietoperze”, naśladując mechanizmy stworzone przez Cayleya i Pénauda. Od tamtej pory prowadzę obserwacje, które mnie przekonały, że loty z udziałem człowieka są nie tylko możliwe, ale mogą też być użyteczne.

Mam zamiar rozpocząć systematyczne badania w tej dziedzinie, żeby przygotować się do działań praktycznych, którym planuję poświęcić cały swój czas wolny od obowiązków zawodowych. Chciałbym uzyskać dostęp do wszelkich artykułów dotyczących tego zagadnienia, które zostały wydane przez Instytut Smithsona, jak również – o ile to możliwe – otrzymać listę innych publikacji na ten temat w języku angielskim”.

Na wypadek gdyby pojawiły się jakieś wątpliwości co do jego osoby lub poważnych intencji, dodał jeszcze: „Jestem wielkim entuzjastą latania, ale nie trzymam się kurczowo żadnej teorii dotyczącej właściwej konstrukcji maszyn latających”.