Dubravka Ugrešić (ur. 1949 w Kutinie – zm. 2023 w Amsterdamie)
– chorwacka profesorka literatury rosyjskiej, krytyczka kultury, pisarka,
eseistka, publicystka, tłumaczka (tłumaczyła m.in. Borysa Pasternaka
i Daniiła Charmsa), autorka scenariuszy filmowych. Z powodów politycznych
od 1993 roku pozostawała na emigracji. Wcześniej przez 20 lat pracowała w Instytucie Teorii Literatury na uniwersytecie w Zagrzebiu. Specjalizowała się w literaturze rosyjskiej. Tematem jej publicystycznych i eseistycznych
publikacji bardzo często było zagadnienie multikulturowości i wzajemnych
narodowych uprzedzeń. Jako pisarka debiutowała w 1978 roku powieścią Poza
za prozu. Polskiemu czytelnikowi znane są jej książki Kultura
karaoke, Nikogo nie ma w domu, Stefcia Ćwiek w szponach życia, Muzeum
bezwarunkowej kapitulacji, Ministerstwo bólu, Kultura kłamstwa, Forsowanie
powieści-rzeki, Czytanie wzbronione, Baba Jaga zniosła jajo oraz Amerykański
fikcjonarz. Jej nazwisko znalazło się wśród autorów esejów zawartych
w tomie Nostalgia. Eseje o tęsknocie za komunizmem.
Ugrešić wydała również kilka książek dla dzieci oraz studium współczesnej
literatury rosyjskiej i antologię alternatywnej prozy rosyjskiej. Jako
publicystka współpracowała m.in z „Die Zeit”, „NRC Handelsblad” i „Lettre
International”. Laureatka wielu wyróżnień m.in. Nagrody Vilenica i Nagrody im. Heinricha Manna. Była również nominowana do m.in. Nagrody Bookera
oraz Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”.
