Życie na wsi

Cusk kapitalnie bawi się konwencją powieści wiktoriańskiej i wykpiwa angielskie umiłowanie wsi oraz życia na prowincji. Ale nie dajmy się zwieść. W historię o rodzinie wiejskich oryginałów i opiekunce z piekła rodem umiejętnie wplata charakterystyczną dla siebie atmosferę niepokoju, dokonując wnikliwego studium swoich bohaterów. Świetna, choć wbrew pozorom nielekka lektura.

„Życie na wsi” opowiada o fantazji, którą rzadko można zrealizować w rzeczywistości: o zaczynaniu od nowa, wymazaniu przeszłości. Korzysta przy tym z literackich aluzji, zwłaszcza z tradycji kobiecego pisarstwa, rozpiętego między tragedią a ironią. Tragedie zresztą są tu raczej nieporozumieniami, ironia rozładowuje napięcie i pozwala dystansować się od klisz kultury popularnej. Tajemniczy ogród, tragedia małżeńska, dziwna rodzina, ziemiańskie snobizmy, demoniczne postacie. Odwrócona fabuła komedii romantycznej z optymistycznym, choć niebajkowym zakończeniem. Dobra, inteligentna zabawa dla znudzonych literaturą popularną i lubiących rozwiązywanie zagadek.