Max Frisch

Max Frisch (15 maja 1911–4 kwietnia 1991) – szwajcarski dramaturg i pisarz. Na początku kariery pracował w redakcji „Neue Zürcher Zeitung”. W latach 1933–1935 odbył podróż po południowej i wschodniej Europie, której owocem była jego pierwsza powieść Jürg Reinhart. Eine sommerliche Schicksalsfahrt, nagrodzona przez Swiss Schiller Foundation (1935). W 1940 roku ukończył studia architektoniczne i dwa lata później otworzył własne studio projektowe. W roku 1951 wyjechał na stypendium Rockefellera do USA, a w roku 1955 zamknął prowadzone przez siebie biuro architektoniczne i poświecił się wyłącznie literaturze. W powojennej twórczości, z charakterystyczną dla swoich dzieł ironią, skupiał się na problematyce związanej z indywidualnością, tożsamością, odpowiedzialnością, moralnością i polityką, krytykując faszyzm i inne przejawy totalitaryzmu. Wielokrotnie nagradzany, m.in. Nagrodą im. Georga Büchnera (1958), Międzynarodową Nagrodą Neustadt (1986) i Nagrodą im. Heinricha Heinego (1989). W polskim przekładzie ukazały się m.in. Stiller (1960), Homo Faber (1959), Montauk (1978), wybór opowiadań Sinobrody (2002), Dziennik 1946–1949 i 1966–1971 (2015), a także dwa tomy Dramatów zebranych (2016).