autorzy „Nostalgii”
Jurij Andruchowycz (1960) — prozaik, poeta, eseista, tłumacz. Założyciel grupy poetyckiej BuBaBu. Autor wielu książek. W Polsce ukazały się trzy jego powieści: "Rekreacje" (1994, 1996), "Moscoviada. Powieść grozy" (2000, 2004) i "Perwersja" (2003), tomy esejów: "Erz-herz-perc" (1996), "Moja Europa. Dwa eseje o Europie zwanej Środkową" (wspólnie z Andrzejem Stasiukiem, 2000, 2001) i "Ostatnie terytorium. Eseje o Ukrainie" (2002), tom poezji "Piosenki dla martwego koguta" (2005) oraz płyta "Andruchoid" (2005; słowa: Jurij Andruchowycz, muzyka: Mikołaj Trzaska, Wojtek Mazolewski, Macio Moretti). Laureat Nagrody im. Herdera (2001). Mieszka w Iwano-Frankiwsku (Stanisławowie) na Ukrainie.
Svetlana Boym (Rosja) — slawistka i literaturoznawczyni, jej zainteresowania koncentrują się na współczesnej kulturze i literaturze rosyjskiej, zjawisku literatury emigracyjnej oraz zagadnieniach pamięci, nostalgii i wolności. Opublikowała między innymi "Common Places: Mythologies of Everyday Life in Russia" (1994); "From Russian Soul and Post-Communist Nostalgia" (1995) oraz "The Future of Nostalgia" (2001).
Thomas Brussig (Niemcy) (ur. 1965) — prozaik, dramaturg, publicysta; jeden z najwybitniejszych pisarzy pokolenia trzydziestolatków; mieszka w Berlinie. Opublikował "Wasserfarben" ("Akwarele") (1991), "Helden wie wir" ("Bohaterowie jak my", 1995), "Aleja Słoneczna" (2002) ("Am kürzeren Ende der Sonnenallee", 1999); jest autorem scenariusza filmu "Sonnenalle" w reżyserii Leandera Haussmanna (1999).
Aleš Debeljak (Słowenia) (ur. 1961) — poeta, eseista, tłumacz, kulturoznawca, redaktor pism literackich, od 1999 profesor w Szkole Nauk Społecznych Uniwersytetu w Lublanie; mieszka w Lublanie. Ogłosił m.in. tomy szkiców "Melanholične figure: eseji o knjiševnosti in idejah" (1988), "Temné nebe Amerike" (1991) oraz esej prezentowany w niniejszej antologii — "Zaton idolov" (1994). W Polsce wydano wybór jego poezji "Słownik ciszy" (1992) oraz tom "Miasto i dziecko" (2000).
Marius Ivaškevičius (Litwa) (ur. 1973) — prozaik, dramaturg, dziennikarz; jeden z najgłośniejszych pisarzy litewskich młodego pokolenia; mieszka w Wilnie. Zadebiutował w 1996 roku tomikiem opowiadań "Kam vaikis" ("Komu dzieci"). W 1998 roku wydał powiešć "Istorija nuo debesies" ("Historia z chmury"), która jest jego pierwszą książką opublikowaną w Polsce (2001). Jest też autorem kilku sztuk teatralnych wystawianych w litewskich teatrach.
Fatos Lubonja (Albania) (ur. 1951) — pisarz, dziennikarz i redaktor naczelny czasopisma "Përpjekja"; w okresie dyktatury komunistycznej przez 17 lat siedział w więzieniu; mieszka w Tiranie. Jest autorem wielu książek oraz artykułów i esejów drukowanych w prasie albańskiej i zagranicznej.
Béla Nové (Węgry) (ur. 1956) — historyk, pisarz, publicysta, tłumacz i scenarzysta, pracuje jako wykładowca w ramach środkowoeuropejskiego programu Budapeszteńskiego Uniwersytetu im. Loránda Eötvösa i Uniwersytetu Kalifornijskiego; mieszka w Budapeszcie. W latach osiemdziesištych brał czynny udział w licznych inicjatywach węgierskiego ruchu studenckiego i demokratycznej opozycji; był jednym z inicjatorów międzynarodowej akcji S.O.S. Transsylvania.
Simona Popescu (Rumunia) (ur. 1965) — poetka, pisarka i eseistka, obecnie asystentka na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu w Bukareszcie, mieszka w Bukareszcie. Jest laureatką nagród czasopism literackich "Calende" i "Poesis" oraz nagrody Stowarzyszenia Zawodowych Pisarzy Rumuńskich ASPRO (1998). Jej debiutem ksišżkowym był tomik poezji "Xilofonul şi alte poeme" ("Ksylofon i inne poematy", 1990), po którym ukazały się m.in. "Juventus" (1994) oraz "Noapte sau zi" ("Noc czy dzień", 1998). Ogłosiła również zbiór eseistyki "Volubilis" (1998) oraz powieść "Exuvii" (1997), która jest jej pierwszą książką wydaną po polsku — "Wylinka" (2002).
Peeter Sauter (Estonia) (ur. 1961) — poeta i prozaik, dziennikarz, pracuje jako copywriter; autor kilku tomów prozy: m. in. dwóch zbiorów opowiadań — "Kogu moos" (1998) i "Indigo" (1990) — oraz powieści "Luus" (1997). Tłumaczył na estoński m.in. prozę Jacka Kerouaca i Charlesa Bukowskiego.
Paweł Smoleński (Polska) (ur. 1959) — publicysta, od 1989 dziennikarz "Gazety Wyborczej", wcześniej współpracownik pism drugiego obiegu, publikował w paryskiej "Kulturze"; mieszka w Warszawie. Autor kilku książek reporterskich i publicystycznych, m.in. "Pokolenia kryzysu", "Salonu patriotów" oraz "Pochówku dla rezuna" (2001).
Martin M. Šimečka (Słowacja) (ur. 1957) — prozaik i publicysta słowacki, mieszka w Bratysławie. Był działaczem opozycji demokratycznej w Czechosłowacji; w latach 90. założył wydawnictwo Archa specjalizujące się w przekładach dzieł filozoficznych i politologicznych, a w 1998 najpoczytniejszy słowacki tygodnik polityczny "Domino Forum". Od 1999 jest redaktorem naczelnym wydawanego w Bratysławie dziennika "SME".
Joachim Trenkner (Niemcy) (ur. 1935) reporter i dziennikarz, producent filmów dokumentalnych, edytor w wytwórni SFB, publicysta polityczny; interesuje się problematyką środkowoeuropejską, mieszka w Berlinie.
Dubravka Ugresic (Chorwacja) (ur. 1949) — pisarka i eseistka, literaturoznawczyni zajmująca się współczesną prozą rosyjską; mieszka w Amsterdamie. Znana z bezkompromisowości i odwagi intelektualnej, krytycznie odnosi się do postjugosłowiańskiej rzeczywistości i przyznaje się do niewybaczalnej "jugonostalgii". W Polsce ukazały się jej powieść "Forsowanie powieści-rzeki" (1992) oraz zbiory esejów "Kultura kłamstwa (eseje antypolityczne)" (1998) i "Amerykański fikcjonarz" (2001).
Vaclav Žák (Czechy) (ur. 1945) — publicysta, informatyk, działacz opozycyjny, sygnatariusz Karty 77; w latach 1990–1992 był z ramienia Forum Obywatelskiego wiceprzewodniczącym izby niższej czeskiego parlamentu; od 1997 szef socjalistyczno-liberalnego dwumiesięcznika "Listy", od 1999 wykładowca Instytutu Nauk Politycznych na Uniwersytecie Karola w Pradze.
