Arnošt Lustig

Arnošt Lustig (1926–2011) – czeski prozaik, dziennikarz i scenarzysta. W 1942 roku trafił do obozu przejściowego w Terezínie, później do Auschwitz-Birkenau i Buchenwaldu. Po wojnie studiował dziennikarstwo. Był korespondentem czeskiej prasy podczas pierwszej wojny arabsko-izraelskiej (1948). Pracował także jako redaktor Czechosłowackiego Radia, czasopism i scenarzysta w wytwórni filmowej Barrandov. Po krótkim pobycie w Zagrzebiu i Izraelu w osiadł w USA, gdzie wykładał na Uniwersytecie Amerykańskim w Waszyngtonie. W swym pisarstwie, skupionym na tematyce II wojny światowej ze szczególnym uwzględnieniem Zagłady, Lustig czerpał z doświadczeń osobistych i relacji świadków, eksponując psychikę postaci i sposób przeżywania ówczesnej rzeczywistości. Jego książki doczekały się licznych ekranizacji, m.in. powieści Modlitba pro Kateřinu Horowitzovou (1962, Modlitwa za Katarzynę Horowitz), Dita Saxová, Colette, tom opowiadań Démanty noci (1958, Diamenty nocy). W roku 2008 nominację do Nagrody Pulitzera uzyskała powieść Piękne zielone oczy, a rok później pisarz był nominowany za całokształt twórczości do Nagrody Bookera. Po polsku ukazały się zbiory opowiadań: Czarny lew (1959) i Ulica zaginionych braci (1963) (oba w przekładzie Cecylii Dmochowskiej), Nie będzie poniżonych (1965)  w przekładzie Zdzisława Hierowskiego, a w 2004 roku powieść Niekochana. Z dziennika siedemnastoletniej Perły Sch. w tłumaczeniu Jana Stachowskiego.