Małgorzata Baranowska

Małgorzata Baranowska – urodziła się w Krakowie w 1945 roku podczas długiego powrotu rodziców do zrujnowanej Warszawy. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1970–2005 pracowała w Instytucie Badań Literackich PAN, zajmując się m.in. poezją surrealistyczną i twórczością Wisławy Szymborskiej. Autorka kilkunastu książek – tomików wierszy, książek dla dzieci, antologii i tomów prozatorskich. Nie przestaje pisać o Warszawie. Za książkę Prywatna historia poezji otrzymała w 2000 roku nominację  do nagrody Nike. Ponownie nominowana w 2004 za Posłańca uczuć. Współpracuje z Polskim Radiem – kiedyś jako autorka słuchowisk dla dzieci, później bierze udział w audycjach literackich, najchętniej o poezji. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Teksty historyczno — i krytycznoliterackie publikowała m.in. 
w "Twórczości", "Tekstach" i "Tekstach Drugich", "Res Publice Nowej", "Kontekstach", "Nowych Książkach", "Gazecie Wyborczej".

Bibliografia
Poezje:
Miasto, 1975
Zamek w Pirenejach, 1980
Powrót, 2002

Krytyka i proza:
Surrealna wyobraźnia i poezja, 1984
Pamiętnik mistyczny, 1987, 1988
To jest wasze życie. Być sobą w chorobie przewlekłej, 1994, 2005
Warszawa. Miesiące, lata, wieki, 1996, 2004
Tak lekko było nic o tym nie wiedzieć... Szymborska i świat, 1996
Prywatna historia poezji, 1999 (nominowana do Nagrody Nike)
Posłaniec uczuć. Prywatna historia pocztówki, 2003 (nominowana do Nagrody Nike)
Tylko się rozejrzeć. Szczęście codzienne, 2004